Een lekker stuk prijkt uitgespreid met ach en wee
over zwart en wit en wijdt wat uit hoe of het zit
met in de regel recht maar verder in haar prachtig
helder vergezicht van ruilhandel in de paradigmashift
waar zwarte pieten met de witten in het verkeerde keelgat
schiet. Laat ze stikken of lekker zitten op hun dooie gemak
met minachten wat eerder zoveel belovend was.
Een man die voor volk en vaderland zelfgekozen duurzaam
het verraad aan de klepel hangt had een te grote broek aan
toen bloedje link hij in de steek gelaten steken had laten vallen
in de nacht dat niemand had verwacht hoe meisjes te beminnen
slechts zijn daad van onvermogen betroffen achteraf verklikkertje
zonder verlos te spelen op z'n onderbuikadres.
Een punt gemaakt dat nooit getroffen toch zo treffend was bleek
ook achteraf het gebundeld vers brandschoon in de schoot
geworpen met een uitsmijter over de dood waar in de rouw
zo rauw de werkelijkheid kraakte in het verlangen naar jou
terwijl juist die beginregel nog in chaos gehuld hoe echt alles
tenslotte nog in orde was ondanks deze radiostilte waar ik
mijn dorst aan leste in gebeden aan de god die zelf atheist is.
