Waar ze was

Ze was waar
niet bedacht
maar gewoon
waar van
waar worden
gewaar worden
waar geworden
was zij waar
waar was zij


een dag verder van de nacht
was zij
een dag eerder dan ik was
was zij al waar ik was geweest
ze was geweest ze wees me af
vanaf de plaats vanwaar ik was


haar armen waren met haar mond
overal waar
waar overal
omhelzend
in haar haar huid
zo oppervlakkig
raak waar van waar uit ik waarlijk haar ontwaarde zij waarde voor mij van waar af ik haar voor mij vond
ze was
ze is maar was
ze is was
ze is

zo traag als wanneer
zo vreselijk traag als toen
zo trager vloeide zij
mijn handgebaar
ik was gebarentaal
zo woord voor woord
sprak zij mij aan
zo was zij
zo is zij stomverbaasd
stond zij staat zij is zij
zij was daar voor mij
gewoon het zinnenbeeld
zij is daar in nog steeds mij
spreekwoordelijk evenveel
van waar uit ieder huidmondje
van haar ik mijn lippen sloot
sloop zij heel traag door de tijd
achterhaalt dat enkele uurwerk
dat wij waren zij is ik was wij zolang zij wij nog nooit meer samen

Slampampen

Poëzie is altijd een daad
van onvermogen
gratis verstrekt
meestal versterkt
worden de woorden
niet beter maar wreder
vervuld van speeksel

maakt de spreker
uitgedost in gebarentaal
de zaal vol oren
in stereokoren
tot spreekbuis

in hun gehoorgangen
aldaar op kousenvoet
het smeer versmerend
de trommelvlies strelend
zich overstembaar op het gelag

het is hard om de tap te overschreeuwen
maar dan o god die vreselijke machine
die meet van meet af aan in decibellen
het weelderig maar onvertogen woord
Door debiliteit in de handpalmen gesmoord
in koor de nood gekraakt en geledigd wordt

Ook hulpdoden zijn strafbaar achteraf

De vrijheid is een aan banden
gelegde leefomgeving
waar het lijden een norm is

mensen aan de lopende band
geproduceerd worden
tot nutteloos product

de scholen door de aarde
verzwolgen werden
bleek hoeveel door
de tijd te doden
doden werden met man
en macht

afgebroken

die uit louter domheid
door stomheid geslagen
is opgebouwd terwijl
-gode zij geprezen-
er geen god bestaat
-we zijn genezen-

hoe idioot ook
blijft verdwijnen
een koud kunstje
maar inkt op papier
is droogleggen
van de drogreden
van een nobel mens
dat onder huisarrest
met wat krasjes op het glas
dapper worden afgemaakt
terwijl zoveel klein gelukkig
wereldwijd een trekkarretje
voortgedreven als een nieuwtje
in een stromende rivier
ten onder is gegaan
en
met een paar fotootjes
schieten afgemaakt is

(fuckoff two)

en ik
ach ik
heb de tijd
ter hand genomen
en ben daarmee
vandoor gegaan

Geweld(-ig)loos in lichaamstaal

Ze bedekken met hun handen of met haar
schermen in schraal bekleedsel
de schaamstreek af en spreken af
tegen monddood maken
op de borsten waar de schoonheid
van het zorgdragen valt af te lezen
of er maagdelijk gebukt er onder-
doorgaan spreekt sprakeloos alles
zich uit tegen geweld
dat de naakte waarheid
niet meer verdragen kan
dat de handen ervan moeten
blijven waardig waarheid waar
het eigen lijf en leden betreft

Vervat

Nog net geen droge ogen van het snoeien
bekomen snapte hij de ballonteksten eindelijk
die werden uitgesproken hoog boven de kinderhoofdjes
verheven die ratelend onder hem verdwenen
de chemie waarmee hij de kost verdiende
maakte diepe indruk in het reukvermogen
van die er lucht van kregen
dat met windmolens malen
veel kapitaal kon worden gehaald
uit niets dan bewegen
dat uit geen destillatietoren kon
ontsnappen zonder te vervluchten
liet hem het nakijken van het leven
zoveel onvoldoende leek genoeg
om ervaren er aan te ontsnappen
hij was overwegend verkeerd
afgeslagen in de tijd
waar wonden werden geheeld
gestolen uit een vaag herinnerlijk deel.

Heel't gewoon in 't voorbijgaan

een ruk naar link
zonder vel over been
klagen is dodelijk gemeen

overzichtelijk zwijgen
maakt spiritueel
schept rust met lijken
ook ontkennen maakt
geen vlees tussen de botten

het zeer zit immer
vertrouwt daar binnen
tekens negeren
werd een karaktertrek
van hooggeleerden

dorstten hongersnoden

geleegd met megaoogsten

opgediept uit het archief

dat grofgebekt in digitaal

ontkend hoe opgegraven

botten in de soep

ooit naar meer smaakten

dan heerlijk wild gewas

dat gekruid zo verrukkelijk

klonk in de doofpot

waarin kinderen klaargestoomd werden

voor het laatste avondmaal

op verder hysterisch vooruitgangsgeloof
hersenloos naijlend
van een verschrikkelijk
uitgeteerd verleden in de boezem 
van moedertje
staat het kanibale trekje gemaskeerd
dat nu grimlachend de wereld aanstaart.

Voorbij het op tijdsein ouder worden

Ik leef
in de hertaling
alles is niets
word ik ben
al zoveel
voor mij
uitgeschoven
dat niets meer
achter mij ligt
rust in vrede zelfs
staat hier op niets
uitgeschreven
wat rest is wat er
van mij nog over is

Een vreemde stille avond

De maan sprak al hallo
al was hij halverwege
de vensters gaven hun geheimen
tegen iedere prijs weer nu de zon
het voor gezien hield in weerschijnen
de nevel hing roerloos boven zee
een wake voor de nachtelijke bode
die met de vleermuizen nog hondsdol
spreeuwen nabootsten op gehoor
er werd een afstand overbrugt met water
daarlangs heen ontwaarde ik

een menselijk beeld

het had een vrouw kunnen zijn
ze zei niets sprak mij niet tegen
wij hoorden elkaar zwijgend aan
zij wist zich nergens aangehouden
en was voor mij uitgegaan
ergens trof ik haar nog levend
ze viel aan niemand meer ten deel

door neerhangende geruisloos geboomte
waren wij nog als weleer lezende
aan elkaar gewoon
al schreef zij zelden nog in lichaamstaal
was haar aanwezig zijn een ankerplaats
geweken van haar zijde verbleef zij
in schemer sluimerend een schim in mij
wij gretig ten prooi gevallen nachtvlinders

Ongehoord hoog gerommel

Wat is dat toch zo hoog bevlogen
dat mijn luchtruim hier verziekt
waartoe toch al dat reislustig ingesnoerd tuig
dat zich beet laat nemen door
zalvende stemband van de copiloot
die zojuist gereedkwam in de stewardess
haar voortstuwend hemelsblauw bloembekleedsel
stoomt in ieders oog een ware droom klaar

bedwelmd in eigen petroleum zich beneveld
door wolken van gelukkig laat zweven
vervoerd vanwege de hersendode gezagvoerder
welk mijn rust zo hartstochtelijk verstoord
met zijn straalmoterisch gestoorde gevleugeld
gevaarte verjaagd hij en de Zijne
ieder welvarend stukje geluk

De schreeuw van de vrouw

Het hadden de tien geboden moeten zijn van de twintigste eeuw

afgeronde lustobjecten tot voortouw van het slipje leven 
als een monokini in een legendarische roman van danseressen op het slappe koord

doorschijnend schimmig lijken in het onthullend sluier van de tijd

het naakte lichaam niets ontziend en niets vermoedend

achterlaten voor de adorerende mannelijkheid en verder spelen

op de broze wereldschaal waar barsten in het gelaat

nog voor de vallende ster in het blauwe schijnsel van de maan

de aardkorsten van hun wereldse bestaan waaraan zoveel herenkleding

ontdaan stijl in de garderobe opgenomen werden voor het geslechte pad

op hun eigen gebaande wegen van hun slachtofferrol de 21ste eeuw betraden

bleek een gebod na te streven te zijn dat

gij immer overspel mag plegen met het leven

dat zonder omzien met zovelen te genieten viel

kranig maar baarmoederlijke nonsens prekend

Verwijden

Ze hebben het in hun
een blikveld waarmee ze kijken
er in te lezen valt
wat was geschreven
weer wordt teruggegeven

in het luchtledige moment
wanneer de zon even helder is
dat zilverwit dat schitterend verkijken
voor het bloedrood voor de ogen
zich laat uitlezen als een gedicht

dat zwijgen van de vleermuizen
die tegen dit licht in leven
ik zag ze zweren bij de nacht
de eed weer afleggen voor de dag
verder in alle toonaarden zweven

Ode aan de levenslust

Het moet de chemie zijn die een klusje klaart
het eventjes wat vlugger aan het nu gepaard

de huid omhelst in vurige hevigheid verstrikt
wordt in de gaarkeuken van de chemie
het ultiem intieme paringsdriftig liefdeslied
de spaarzame noten die gefloten worden
in het vervloeiend o zo foelijk bedorven zijn

in jaloezie ontploffen op bevel van kippenvel
dat hechting plotsklaps heel hormonaal beschreven 
door de in pandjesjas bekleedde pedagoog 
die vond ook wat met bevinden viel 

dat bij't ontberen de band gebroken 
een doorbraak geeft in een bepaald circuit
waar mens op mens elkander in den vreemde
ziet terwijl een ieder zich in ok zie to ziene
hoe een blinde aan een oog koning werd 

toen de eenzelvige zich weer verbonden weet
de moeder haar babytje weer liefde geeft
terwijl papa het met een ander deed

Niet goedschiks

Mannenbroeders hun baarden zijn de strop
kosten kotsten de vrouwen die hen baarden

in al't ontzegd genot de kop nu Adonis
vreugdevuur hun lust tot doden van de tijd

weerom op het spit gedreven wordt in een oase
van rust waar doodgemoedereerd de lul

onthuld wordt voor de macht van't zwaard
waarop geregen zeer gedegen alla en god

mag weten welke teeltbal ook mee de hemel in
geprezen wordt met man en macht zo tweede hands

maar zeer bedreven de nieuwe verlichtte dooddoeners
van de onvolprezen moord in het heilige muggenschift

tot in de kern de mens vermaakt door prietpraat
van de idolate imam die op z'n iPad weer de zegen plast
met z'n boerenfluit blijft de ruimte van een vleugje trots
uitgespaard in huiselijk genot van bijna uitgestorven kreet
wij zijn beter in het leven leven lijden met elkaar dan jullie daar
het gelukkig voor onze vluchtelingen organiseren


( o macho, o adonis waarom verwijdert de balk zich niet uit dit ogenblik van jouw gedichten)

Voortschrijdend inzicht

De eerste slordig geplaatste nonchalante voet gezet op waar het onveilig toeven is
een smalle kloof een hoog verzet wat grond de aarde sompig klei een diepe voor
het liep niet goed af zwaar en wreed vochtig het gewas gemodder en geplas in dras
een roerdomp mopperende hol uit z'n schuilplaats in een willekeurige rietkraag
dat daar in eens een man verscheen gelijk de achtergrond waarin hij weer verdween
naar scheen bleek later ook zijn woon een brakwrak scheef gegroeide krot
daar ook het felomstreden verstorend ritme van gesomp het moeras dat bond
inbond en vervlocht jaar na jaar een dicht tapijt van ingetogenheid het loog
er niet om hoe met vlagen wind het ook bewoog de halmen en de walmen stuifmeel
die blindelings in paringsdrift vervoerd door weer en wind een richting in sloegen
daar ook waar stamper driftig ontvankelijk rank in alle openheid licht bewoog
verankerde ik met telescoop een willekeurig schicht amechtig hijgend inzicht
hoe ook een blauw borst in dit licht van kleur verschiet terwijl een schoot hagel
op mij gericht zijn werk deed hoe ook een reuze balsemien zalvend zachter rosé getint
haar wulpse zinnen had gezet geheel daar glooiend gloeiend op het blote oog
verrukt onthuld en naakt voor mij alleen in dit struweel haar intreden deed
het klaarde rap de daad verricht het zaad gespoten de morsigheid van lust geproefd
verlicht verheven opgelucht uitgewuifd en opgetogen de eerste schreden op verhard
voortschrijdend inzicht gezet dat plat gezegd betreden werd in de kwelzone waar zoet
gemoed voldaan tevreden gesteld haar lijfelijkheid daar zo vol vervuld genoten heeft

stand up filosoof

soms is de zwaartekracht sterker dan taal

is denkvermogen slomer dan zonovergoten 

zondagmiddag naast het standbeeld 

van een filosoof die steen voor steen

in woorden uitgehakt versteend 

de mensheid in het algemeen verveeld

maar trouwer dan de schets verdroten 

been voor been weer verder afdwaal 

Woorden stroken niet

 

De morgen stond gewoon uitgeschreven

 

Nieuwe lente

De weerman heeft gesproken

we hebben het nog nooit zo fris gehad

de kou was van de lucht in het noorden

in bedekte termen is daar veel voor te zeggen

zelden ook zo een zin in zonnepitten

met de bekoelde strijd tot overleven

gaan zoveel mensen op de vlucht naar

koeler streken die niet uitgehaald worden

en niemand meer verhit blijft steken

Er is één kans van slagen in ontvangst te nemen

Succes laat zich eenvoudig vieren
delen met twee armen
aan de bedelstaf
een paar benen
om het uit de weg te gaan
en een hoofd dat daar niet meer bij is.

Zon overgoten

Vluchtige zomerjurkjes en nog zowat beweegreden
vreemd genoeg in het zwart gekleed
een boetedoening voor de weldaad
waar niet aan voorbij valt te gaan
hoe verrukt ook blote armen
dit licht nog kan weerstaan
het pigment verbleekt
maar zij beent door
zie het elastiek bewegen
hoe dat lijf bijeen blijft
door haar huid spreekt
lust beklemd tot bevrijden

Sterfhuis

Het is nog niet uitgestorven maar stiller
staren de lege ramen naar de bomen

zij aan zij

gelijk kandelaren met bloeiende kaarsen
staan de kastanjes er uitgerust bij

er zoemt er een
zo honing zoet is dit

de gangen hebben blinde muren
zo verlaten klinken daar gedachten

terwijl op steenworp afstaand
een kring groeit om fontuinkruid

roestbruin weerspiegelt een ziekte
de groene vingers uitgestoken hulpeloos

wuiven onachtzaam hoe afsterven staat
uitgeschreven in het achterliggend kerkhof.

Treinstel

Het zou een speeldate moeten zijn
een vluggertje in de trein
de eikel tuinde daarin
terwijl die onder lag
juist kloten had
werd alras
het stel
kapot
weer op de lange baan geschoven
en tussen de rails genomen lag
nog onverschrokken van de daad
zo onverschrokken hun raspaard
uitgefokt reeds te creperen

De lappenman (kan de kleren krijgen)

De kleren krijgen zij ervan
hij ontwerpt haar en zij
laat hem haar de naad
stikken daar is hij uitstekend in

zelden ging dat zo gepaard
verfijnd in zachte tinten
waarmee ten hemelvaart
het prinselijk paar
tot koningskinderen
gekleed een kapotte kroonluchter
bleek alras, het kwam van pas,
tegen welke prijs hij de juiste snit
het verval van leven is uitgetekend
nu het vernis als kunst de schijn
van afbladeren vertegenwoordigt

de man daarachter heeft gevoel
van stof met de zachtheid en
beweeglijkheid laat hij zijn hand
haar borsten en taille bespelen
waar haar keurslijfje een figuur slaat

terwijl hij klaarkwam in z'n jongensdroom
waaruit verwekt zijn kind haar schouders
nog net bedekt want zo toeschietelijk gekleed
liet zij zich lijfelijk losjes tonen
de publieke vrouw zo vorstelijk geprezen.

Eens klopte er iets niet

De deur stond halftwaalf
dat sloeg nergens op
hij kwam terstond door
het sleutelgat keek
nergens op uit
maar kwam het daardoor
binnen er niet zo goed onder
uit het verbaasde iemand
dat de ruimte leeg bleek
waar iedereen ingevangen was
netjes maar met mazen
waar ze rustig in zaten
te wachten op raamwerk
dat gesmeed van woorden
uitkeek maar niet oplette
waar de verstreken tijd bleef
die achterwege gelaten
de hartstreek kon masseren
omdat het daar zeer om verlegen
wat schaamrood in rondwaarde
zonder precies te weten
wat het nut daaraan nu is
toen het complot in het slot
viel als een zware schaduw
waar ik kopschuw onder uit bleef.

Passant

Waar de wandelaar sliep 

deed niet ter zake

daar hij ogenschijnlijk 

zonder doel voortschreed

met slechts een beweegreden

De man die aan mijn raam voorbij ging

kwam ik tegen op de eindeloze weg

de droeg een knapzak op de schouder

waaronder hij gebukt ging

hij vroeg zich nog  een weg af 
die ik niet kon duiden
beide waren wij daar sprakeloos van

hij scheen zo later ouder dan ik eerder

maar dat was slechts in een ogenblik

nabij de dijk verdween hij eenvoudig

in het wegstervend landschap 

terwijl ik de kwelders voorwaarts afliep.

Gretig aftrekken

De man met geld speelt het altijd klaar
doet alles in een wip draait zelfs de hand
daar in niet rond maar komt omontwonden
kerngezond is zijn basis kapitaal geblunder
op wereldschaal waar ook hij het hard gelag
het stenen hart warm geplunderd achterlaat
zijn hersenpan waarin het ego is gefrituurd
geeft hem dat exclusief krokant brokate korstje
waarmee hij glashard gelaathelder 
de wereld op afrekenen gaat met z'n geslacht 
geslacht of nageslacht of afgeslacht 
zijn onverschrokken daad
hij rukt zich af 
dat had nooit met andere woorden
uitgedrukt kunnen worden 
zonder gezichtsverlies

Het water ruikt zoet vandaag

Zoeter zelfs dan in mijn dromen
wanneer het tegen de stijve kust brak
van het IJsselmeer nu vloeit
uit de sluis hier opgestuwd
blauwer schijnt terwijl in
tegenlicht de damp nog lucht
verzadigd in het gewis
aan de loop die ik ooit nam
daar in mijn herinnerhard bestaan
hoe het basalt ook zachter tooide
in hetzelfde licht dat schijnt

het is het onstuimig bubbelen van de doorgestoken slak

die doodgemoedereerd weer verder vrat aan het gewas

of het vertrapte huis waaruit het lijf mijn spitskool spuit

De onschuld uithangen te luchten

of zien was hij ook niet. Maar nog nooit
heeft hij een vrouw vermoord. Al sloeg er
weleens een hoofd op hol, was hij daarmee
slechts op papier een sterk verhaal.
Zo nu en dan liep er een te hoop, al stond er
zelden tot bijna nooit iets van hem of wat hij vond.
Hij had wel iets en het had ook wel iets van een termijn.
Ze drongen tot z'n schrijven door, doorgronden zelfs,
of ploegde gewoon de heleboel overhoop. Het zat er niet,
nee het stond er zelfs niet met zoveel woorden.
Maar op goed geluk, of op de tast, las men soms
wat er niet stond, hij zelf begreep er zelden zelfs iets van,
dus was sprakeloos stomverbaasd
van wat z'n grammatitaal te weeg bracht.
Er vloeide liefde uit een woord en
lichaamssappen tuitte een ander,
dat schiep in de praktijk een sterke band.
Zo was een pennenvrucht nog deelgenoot en
bedgenoot in één verband, samen trokken
zei ten strijde, op het lijf geschreven bij elkaar.

Hij's helder

Ik zag aan de man achter het glas
hoe transparant hij geworden was
bleek ook de weerschijn van zijn
tegenbeeld ragfijne schaduwlijn
die om z'n mondhoek speelde
de keerzijde viel afgewend weg
hij gaf zich nadrukkelijk hiermee
onverenigbaar in een andere uitleg

Ze zijn zoet

Maar sappig nog het gras
stapvoets verder voor hun voeten
weggemaaid een eerste snede

laat dit jaar zo ook de weidevogel
nooit meer bevreesd
is voor het hoefgetrappel

laat maar liggen
naar buiten toe
uitstekend toch
die koeienkop
onttroond ontkroond
de grasmat vegetariër

herkauwt in het duurzaam kot
het kuilgras van het vorig jaar
toen zij ook de dorsmachine
voorbij zag rijden

morgen mogen ze
als slachtvee afgevoerd
op de valreep van de springplank
op transport nog even buiten spelen

Ze prijken goedschiks opgedoft

De dames van goed geluk
zo single waren ze nooit geweest
al bijna een zwarte kousenband zo
jonge sjonge jongen waar ben je nu
m'n schuurtje is zo vol van jou
wier naam door slijk en stof gejaagd
staat de een de verdiept te kijk
onderwijl een schoner vrouw
uit den vreemde glimlachend slaagt
de ogen sprekend priemende vorsen
dorsten ergens naar maar zo zeker
voor elkaar willen ze het beste
voor zichzelf bewezen zijn
al spelen ze ook goed toneel
om alleraardigst uit de hokjesgeest
te ontsnappen wat niet begrepen is
het andere feest iets van hun ouders
waar gemaakt maar waar

zo nu en dan hebben ze na duizelingwekkende reizen

een propje in het hoofd ze stopte er dan ook alles in

om een gooi te doen naar het hoogst bevlogene

de supermacht daartoe reisde zij de wereld af en aan

ging in haar dromen naar de maan maar bleef iconisch

een bewindsel panty's om haar  jetlags 

terwijl er lootjes getrokken werden 

om bij haar op schoot neder te zijgen 

is het (gode zei geprezen) geen lichtvoetigheid 

van een dame die niet te achterhalen 

goede bedoelingen heeft met de aarde

Ochtendlicht in het hoofd

Het is niet het aangenaam sidderen
maar het slopend loof dat de haag nu siert
de meeuw die geruisloos terug geroepen
naar de kust nog droomt zweeft vervliegt
dat er een luchtkolom is
pijnlijk van binnen uit te zien de strijd
waar op zoveel slakken een doodsteek rust
ze minachten alles groen wat zo liefdevol
gekoesterd is

ze ontdeed het van haar bovenste lichaamsdelen

waarmee ze nog omgeven was de doorschijnende huid

een tuin waar ik op uitkeek met m'n monddelen

behoedzaam zeker ontblote zij het luisterrijk

met luttel eenvoudig handwerk van jaren

bedreven uitkleden van de schaamstreek

een plek waar ze naar toe verwees

in een hoog opgetrokken ooglid bekeek hoe

mijn tandeloze lippendienst haar huidmondjes mededeelden

het is dat nauw insluitend proeven dat je daarin leest

in de geest van een lusthof dat mijn vingers heen

tot bloei herrees de hemelpoort het goddelijk oord

waar mijn lichaam in verdween zwoele bovenstrooms

steeds verder neigen naar het licht de groeikracht

die zij meesterlijk beheerste
dat ik de engte van het tuinpad wist
waarvan nimmer afgeweken ik de adempauze
nam en haar mond op mond door het gewas bezag
van wortel tot kruin tot pan het duin van teen tot vinger
van diep verzonken tot verdrongen kruidlaag geurend waarnam