Poëzie is altijd een daad
van onvermogen
gratis verstrekt
meestal versterkt
worden de woorden
niet beter maar wreder
vervuld van speeksel
maakt de spreker
uitgedost in gebarentaal
de zaal vol oren
in stereokoren
tot spreekbuis
in hun gehoorgangen
aldaar op kousenvoet
het smeer versmerend
de trommelvlies strelend
zich overstembaar op het gelag
het is hard om de tap te overschreeuwen
maar dan o god die vreselijke machine
die meet van meet af aan in decibellen
het weelderig maar onvertogen woord
Door debiliteit in de handpalmen gesmoord
in koor de nood gekraakt en geledigd wordt
