Hij is opgetekend

Het leven is zwaarder dan het lijkt - een tak geknakt op een onbewaakt ogenblik
hij was om op te vreten in de tijd
een smakelijk eten heeft gaten
in z'n geheugen gefreesd
wetende waarom hij leeft

zijn bestaan holt achteruit - verrot tot op de kern van zijn bestaan het broze bot
met dit weten dat hij vreest
dat alles vanuit hemzelf moet
komen wat hem optekent

er is geen beginnen aan het eind - waar bot het nog uit de waterloot
dan doen waar hij al is geweest
terug naar wat is uitgewoed
uitgeraasd getierd en afgeleefd - wat geveld is staat niet voor de eeuwigheid

maar komt uit de vergetelheid 
op grond van diep geworteld leven

Heldere overwegen

De klippe klaarheid wordt niet vaak geschonken
komt met buien gepaard tot overwegen
niets valt zomaar al valt het zowaar wel tegen

want iedereen is bij de les
hoe schotser scheef het ook
bleef het daar -maar- mee
waar de kop noch munt

op kantje boord niet opviel
nu geluk zo ongelukkig bleek
steekt het af priemt hoog
verheven onbetaalbaar

liefde heet zo gloeiend
schroeit het vlees nog
glimlachend ach en wee

wat te leiden was leed
geen twijfel zonder mooi
te zijn gebleven en waarmee

zou het zalig zijn om niet fantastisch te moeten zijn.

Haar mijmeringen

Ontfutsel haar en tover de extase
die de zin in woorden weer kan geven
in kransen om haar hoofd tot in de haar
wortels van de taal

(AB)

Van alledaags kweten geenszins

Hier staat een vrouw dat is van haar
af te lezen ze doet daar verder het zwijgen
toe niets ter zake of onverricht alledaagse
schoonheid met rake klappen
en voor lul staan alle knapen
druipen af in de regen van taal
vaardig weergegeven beelden
ach het gesprek staakte halver
wege zoveel mensen zoveel leed
dat stof tot nadenken verveeld
was ze maar gewoon gebleven

Geen tijd

Geen tijd is ook een keuze
Geen tijd met stellen dat je aandacht ergens anders is
Geen tijd is een excuus met het niet nemen
Geen tijd betekent dat je alleen maar niet hier bent
Geen tijd wil zeggen dat je niet wilt
Geen tijd hebben is het niet nemen
Geen tijd is zeggen het interesseert me niet
Geen tijd is gewoon de tijd niet nemen
Geen tijd is je laten leven
Geen tijd is tegenwoordig zijn
Geen tijd is slechts een modegril

Burnout

Ze zijn op voor ze op
geladen zijn ze zijn
afgeladen met ademnood
 opgebrand al
voor ze aangestoken
zijn gaan zij of komen
ze er niet meer bij
gaan ze toch nog
meer en nog meer
op hun smartphone
lijken met er naar
staren en uitgeput
nog niet halverwege
al volledig uitgelopen
geen energie meer
hebben daar hun
batterij al op is
voor die opgeladen
is en zitten ze weer
uitgeblust en uitgeput
afgebrand te staren
in het niets wat niet
is
het klinkt bezopen
Hoe het kan lopen
met opgenomen zijn
in het schijnbarre heden

.

Ouder

Van de vermoorde onschuld
en alle zaken tegen hem

het liep gewoon tot bloedens toe
maar wel gemeend uit de hand

wist de sporen met verstand
zelfs het ogenblik van kindsbeen af

de moeder was er wel geweest
al liet zij niet de kinderen in de steek

hij speelt het goed
met de vermoorde onschuld
spelen

zijn nazaten zijn hem niet toegewezen
gewetenloos gewist verleden

er was eerder al geen land
met hem te bezeilen geweest

Ophokplicht voor pluimveehouder

Hij hield innig veel
het weengebeente van smetten vrij
vermeed de streek
waar al het leed zich voor deed
als de pest bevreesd
dat het gevogelte ter ziele vliegt
is hij aan huis en haard
gekluisterd mensonwaardig
vervreemd van menigeen
waarmee hij eerder
zeer bevlogen en gewiekst
nog zaken over levende have deed
als dief van eigen portemonnee
biedt hij z'n kroost nog perspectief
het moet gezegd
het is de kuikens ontzegd
wat al is hij nog niet besmet
zit met iedere scheet hij
zich op te vreten
van vege tekenen
dat frank en vrij
vrijwel ongedeerd
gevederd overvliegt

Steek nog eens wat op van doden

Ze hebben de tijd lam gelegd met te verdwijnen
Er was iets voorbij gegaan met zeggen en schrijven
Geen jaar deed meer ten zake met afscheid nemen
Kan er geen recensent meer tegen op met tijddoden
Eenzame lettergeesten zijn ze voortaan gebleven
Nee dan de uitbehandelde man aan de andere kant
Juist dat er halverwege een eeuwwisseling is
Is er een bom met doodgaan in geslagen zowel
Jammer genoeg dichtbij huis als wereldwijd
De nietszeggende essayist tegen over dichter bij
Een ongeschonden mens dat heen geschonden
Vier en vaardig spelend kind met woordenstrijd
In het mistig vergezicht van vrij geploegde meeuwen
Jeugdig niet meer thuis is in deze grensstreek
Fraaier dan het strijdtoneel waar iedereen verliest
Toch grijpt het naar de strot hoe kip noch kop
In beginsel uitgelegd is als lege dop van heldere taal
Gewoon klip maar klaar een warme avond eindigt in
Een kille nacht het flikkerend kaarslicht wakend slaapt
Rustig overleed het vodje papier opgebrand in de geest
Stil nu stem die zonder zin tot uitdrukking was gebracht

Voor de verandering

de ontdekking van jezelf
met op jezelf terug te kijken
spiegel ik me in de ander
die ik daarin ook was
keerde je binnenste buiten
waarin niemand anders is

Zeespiegel

waarin ik mezelf weer zie
rijzend op verlokking
zwelgend slag na slag
zijgend tot getijden diep
eb weerkeert in overvloed
geen tijd ligt daar nog
aan de golf ten grondslag
die tegenslag weerstaat
in het eeuwig deinen
wieg ik mezelf in slaap

Hartnekkig

Een blauwe nacht over een gele maan
stralend water beweeglijkst kalm
stilt de horizon bleek voorwaar
twee bomen ver van elkaar
de schaduwen vallen zelden
maar scharen dan saam
over kille aangevroren gras
rijpt een gedachte niet te snel

Schamper meisje

Aan haar lippen nipt het blik
een oogwenk eerder verving
zij nog een broodje gezond
voor een ongehoord woord

een man geraakt
wat verstoord
bij de korenmarkt
hoorde haar aan

hoe ontboezeming toch
met prijsgeven een koopje
nog een loopje met haar
neemt zo hij haar
in ogenschouw eerder
nam hoe een verder
knoopje los zinspeelde

genoegen spelde lippenstift
rood zwaar stuitend aangezet
op zijn wang een kleine ode
aan zijn hoge noodzaak
tot vleselijk gemeenschap
hoe dragelijk deelbaar
met smaak genoten zij
daar aangeschoven zaten
zij wipte wat nerveus  schamper op wankel stoeltje

hij wijdbeens was het eens
de bank was beter met z'n twee
om afscheid op te nemen
zij rekende zich rijk
hij af de puntzak was geleegd

De nieuwe verslaving

is ongeacht
om ervan af te komen
hunkeren naar
vlekkeloos
bestaan
waar zekerheid
het enige redmiddel
is dat gulzig wordt
genoten
zeker
zeker
zeker
heden
geen
reden
om
te
ver
ge
ten
hoe gebroken
en versleten
smetteloos
te leven.

Gedichters

Ze zijn best op een haar na niet beter
dan de rest met polijsten hard mahonie
glanzen ze het langs de randen glad
van schilderachtig gloren dageraad
en nachten vol van beschonken woorden
fluweel tot bitterzoet venijn alles is
een fijn vernisje waarmee oprechter
of nog ter slechter trouw de liefde
harder dan het hartelooste hart
gekoesterd wordt tot boterzacht
wat ransig smoezelig gemurmel
in de in
honderd gegooide glazen
spelen nog geweldloos
het gebroken hartje
met dubbele tong
gewetenloos hun
opgebaarde leven
angst en beven
tieren om het even
en slaan zo
zenuwslopend hard
de gevoelige snaar
aan die zo prachtig
onberoerd nog klonk

Val dood

Waar het licht op valt
valt naar het schijnt
alles op
wat opvallend
is valt niet
zwaar zowaar
het oplichtend is
verlicht het wat
eerder onderbelicht
scheen maar thans
gehelen verdwenen
in dit licht bezien weer
zeer opvallend is

E bo la

Het is on the flow de onderstroom
een gedachte aan water dat bindt
men zwemt er in duikt desnoods
het diepe de diepte het volledige
waarin alles opgenomen is

verlangen om van binnen uit te zijn
te zingen hoe overdraagbaar ook
hoe onverdraagzaam ook poëzie
hun dwingt tot samenzang daarin

wat leidt een verscholen leven lijdt
era lang verstoten blijft om tot slot
de haard te zijn waarmee besmet
het sterfhuis vervuld van letteren
knettert zei wat milder maar meer
geestdodend elkander weer besmet
diep verwond of dieper verwonderen
vlees geworden woorden infecteert

Vol overgave

Er is een man met gave ten grave gedragen
hij heeft alles met zich meegenomen
dat maar enigszins leek op wie hij was
allerlei bijzonderheden en eigennaardigheden
werden hem nagedragen in zijn graf
iedereen sprak vol overgave van gemis
dat bij leven al legende nu reeds
in vergetelheid raakt door getroffen woorden
een groot man hij paste ter nauwernood,
onder de zoden en iedereen was al begaan
met de nalatenschap vsn deze begaafde
en waar hij dan zo goed is was
een raadsel van ongemene orde
wat niemand meer herhalen kon
hij kunstig toch die listige dood
waarmee hij kunstjes maakte
al voor hij al opvallend was. .

(EK)

De poëtbalster

Ze zag nat schaamgras dat nog netjes
tussen de witte belijning was hunker
end de blik naar de man die op de zijlijn
op z'n fluit toezag dat wisselende contacten
mannen leed aan deed zelfs in spel
op de dag des heren lag natrappen
voor de hand als buitenspel ze doen niet anders
dan wat verwacht achter de bal aan haar
puur genot verschafte van vreugde
wat ongetwijfeld niets om het lijf had
voor een dichtregel erotiek van het fysiek
dat kerels haar betaald zetten
ze is ook zo moederziel alleen
het diepste leedwezen droomde
zij zich tot doel dat blikte steels
maar hemels het hiernamaals
op de reservebank

(AE)

Nippen aan het vlakste vlak

Het oppervlak
dat ondoordringbaar glas
waar met contact slechts

tot in de vingertoppen*
beroerd gevoel beleefd

wordt wat niet dieper
dan het parelsprankelend
gezicht van de nieuwslezer

beplakt met dun plamuur
zo ondoorgrondelijk blijkt
nietszeggendheid weergeeft

om de teloorgang te bedekken
die zonder af te dalen
nog hoogtepunten geeft

van alles wat werkelijk leeft
daar er niets meer is dat
digitaal meer

snelheid in zich heeft
dan inzicht van een palmtop

het hoofd neerwaarts neigt
uit pure angst te zien
wat ons nog werkelijk drijft

een gapend gat in het geheugen
dat geduldig op ons wacht
wanneer we afgesloten raken

uitgestoten zijn van de wolk
waaruit niets meer dan gezeik blijkt
de neerslag van de tijd

wat ooit zacht water was
dat ons aan de lippen stond
gutst thans een stroomstoot

het bruisend geglinster
in contact met iedereen
steeds meer alleen








*fingerspitzengefühl is een zelfstandig naamwoord:
goed ontwikkeld gevoel of vaardigheid om een (delicate) situatie juist in te schatten en erin op de glasplaat op te treden

Vol onvermogen

We geven een vermogen uit aan de blik
om ons naar een ander toe te verplaatsen
maar daar aangekomen vinden we niets
wat niet al ons eerder heeft bewogen
om te zien dat die ander ook vertrokken is.

Hoe hard ook

de dop toch blijft het eitje zacht
uitgekookt de dooier levenloos
kippiger geruimd pluimvee dat
slechts door zwanenzang in slaap
gewiegd het noodlot tart waarop
het wacht tot alle toegangswegen
afgezet doordat de kippenneuker

(die warme woorden mist bij al

dat koudbloedig leed dat hij aan

richt en wenst zich vogelvrij

van al dat wild dat rond vliegt)

lak heeft aan de poep waarmee
contact gelegd het kakelbont
besmet massaal de dood herwon

het gecopywrite meisje

De keurslagers

zijn haar voor geweest

er

voor haar zijn geweest

gebrandmerkt vlees

dat voor as niet onder deed

pennenvruchten

van rijp naar rot

een drukproef op

de som geld

die er toe doet

gesmoord icoontje

dat iets te leven had

gevierendeeld

door nabestaanden

hoe bestaat het

afgeslacht tot

dode letter

op schrift gesteld

maar het meisje dan

dat meisje heeft haar stem verloren

ergens in bouwval een archiefkast

van samengestelde woorden

vol feitenmateriaal waar dat uit sprak

~AF~

Met de meisjes loopt het ~nog~ wel los

Mannen van negentien, jongens eigenlijk
slaan er gewoon op los of zijn al total loss

voor ze er aan beginnen al losgeslagen
vrienden die het opnemen tegen elkaar

ze vinden en ondervinden zoveel
gemoedstoestanden dat het nauwelijks
te onderscheiden valt wie er tegen valt of
nog meer opvalt in het geweldig plegen van
hun onovertroffen lot tot onverschrokken
moed met hun poten overal van af te blijven

met leven beteren slechts elkaar hoe rot
te schelden op de plekken van hun genot

want zonder meisjes is er geen kleerscheur
dat hen bindt tot lotgenoten van een kind

dat in ze jubelt hoe kapot ze alles maken
ze schieten elkaar te hulp of gewoon verrot

Teveel narcissen in het voorjaar

Het fatsoenlijk groen ergert zich geel
dat zelfgenoegzaam deel net uit de knop

verheft zichzelf tot ware kunst
het is een gunst hun te mogen
zien als oersymbool zeer zelfbewust

het aureool van onknakbaar hoog
gesteeld verheven leven wellicht
dronken van veel licht te rap verlept 

handige handjes handige geest
soepel bewegen met alle winden
mee met als het mee zit alle dagen
feest of anders warrig ziek lijdend
aan zelfzucht bij een briesje ongeluk

waarmee de leugen sneller uit de bol
geschoten de eeuwige jeugd verlept
tot uitgebloeide ondeugd dat bevlogen
noch bestoven roemloos hoofd
te aarde neigt in vroege zomer

De jongen van zijn tijd

De weg die er toe deed

grenst aan de onwaarschijnlijkheid

zo doodlopend kan het zijn

hoopvol staat ik daar gapend

klooft de illusie van het bijna

daar dieper ligt het raadsel

stroomlijnt dor het bestaan

van de rivier die uitgevreten is

't gekke is

dat ik al jaren

op de rand van dit ravijn

leef en daar eigenlijk niet

mee zit nee sterker nog

ik ben

er nog

bij gaan zitten

gewoon

bungelend naar beneden

met de benen over de rand

er overheen maar wacht

tot die afgrond tot mij komt

of gek genoeg afgebrokkeld

op mij toe komt mij toekomt

want ik doe het niet.

Vroeger was ik

Maar vandaag niet meer
morgen nog minder ik
versnipper gewoon
eerder had ik ook
gewoon snipperdagen
een stuk of was een paar
per jaar om te snipperen
later werd het weer wat
meer een snipperweek
of erger nog een snipper
maand rondom hooi
mijters op het land
maar nu snipper ik
het hele jaar bij elkaar
versnipper ik de jaren
stuk voor stuk gelijk
het dorre blad dat droog
zo lekker snippert
passend bij wat valt
te rijmen om ooit
nooit meer
op te staan
ook dan ik
versnippert
zoals alles
gaat

het met name

Fantomen

Ons leven teert op verteert verlangen
onbehagen is het kaal geschoren lot
uniek zijn de spil van afgevallen gebladerte
nietsontziend heerst het onzekerheden

het onbeheersbaar beest van zeden
komt telkens weer bedrogen uit de grondverf
bleek steeds vaker blijkt het kil verlangen
schril van hechten in weifelachtig maandverband
schielijk overdreven overmand zo onuitleesbaar
de vrouw die het verlies niet nemen kan
de man in hopeloze wanhoop van z'n ego
verstrikt het wild beest in de val
van gedroomd verval in lege huizen
uitgewoond de kinderschare schofterig
onteerde mijmeringen razend snel vervlucht

Uw lijdt niet ondraaglijk

Cijfers wijzen het uit, u bent bevreesd
alles wat waardevol is ligt voor de boeg

zelfs de chirurgijn weet beter van lijden
dat u vreest en is bevreesd te verhalen

hoe u toch verder leeft met lijf en leden
en de geest die niet te toetsen valt dat

leven zonder liefde niet te rijmen valt
met vreugde van het leven wat u deelt

waaruit het vuur is weg gesloopt door
de alomvattende dood die u beheerst

in de adempauze van pas op
de plaats hoe de toekomst in u vergaat.

Een lichaam

geef haar geheimen
prijs ze heeft zezelf
geschoten dr tepel
hoven zij parelmoer
snoert ze de mond
baart zelfs zwartwit
lust tot openbaren
haar gevilde kop
likkenbaard dr vagina
onaangeroerd maagd of
hoogbegaafde sexslaving
doorbloede levenslust
uit iedere porie is zij
wereldwijd tentoongesteld
ongesteld weer overstelpt
de kunstenares in wording
geschapen om te worden
opgeslagen en vastgelegd
van vlees en bloed gemaakt
op de glasplaat drukwerk
dat zichzelf bevlekt

Gelukkig zijn

omdat je het nooit kunt worden
ben je er gewoon
niet mee
er is iets
dat niet
maar meer ook niet
daarom zijn zoveel mensen gelukkig
niet omdat ze er ook willen zijn
zonder het te worden maar om te worden
wie ze zijn

Een alleraardigst ventje

Heeft het loodje gelegd of beter geef acht zo gezegd
de doodsteek opgelopen waar niet over te praten

viel

het rotschot
het was een rotstreek
van een rotjoch
uit een rotbuurt

een robuust bolster werd beduusd tegen zijn zin

van schreeuwlelijkerd wat minder dan monddood

van grotesk script wordt geen spaan heel gelaten

van het  vrouwelijk lijf waar drukinkt op beklijft

iets subversief wat eerder nog zo onooglijk lief

door 

de dorftrottel

 luidruchtig uitgespeeld

viel

de klaprozen vielen ook fel uit de toon
 toen een schietpartijtje werd gevierd

door een uit het lood geslagen malloot 

een vriendendienstje achteraf afgezwakt

tot klucht door die kloothommel afgeschoten

tot bagatel gebagatelliseerd bondgenootschap
want zij die zonder woorden zijn vellen
in die zin de meeste van wat is gehoord.

Het was een mooie dag om dood te gaan

Het blauw bloed kroop
waar het niet kon gaan
ze gaf geen krimp zo roerloos
ook alles bij het oude bleef

de man was haast
een cliché met laadjes vol
verzachtende omstandigheden

zo werd leed geleden ook verleden
de tijd kroop trager en blies licht geroerd
een grasspriet in een verlate zonnestraal

tot de slagschaduw viel struikelend
over de beukenhaag zo beslecht de dag
die zonder het te weten de laatste hier

op aarde was het killer dan verwacht
vannacht hoe zij buiten sliep en nooit meer
uitgeslapen raakt zonder het verschil te maken

Een laatste adem

Ik had je een laatste rustplaats gezonken

gekruid opdat het wat ontlastend was

omdat dragen zo tegendraads

niet bij je past

ik had de rozen,

laatbloeiers,
gesnoeid
ze bleken eveneens doorniger
te doen gewoonlijk
waar jij wel van genoot
was de neus blij
te verrassen
met hoe het geurde
in de late zomer

de herfst kwam
met orkaankracht
uit het westen
geen bedenktijd restte
hoe je ook verongelijkt bleek
naar het scheen een trager licht
dat gebogen op jouw gezicht
verbleekte

een ademtocht is toch wel

een eenzame reis

wanneer die alleen maar uitgeblazen is

bevreemdend ook hoe teder in alles jij beklijfd

dat grote lijf was schijn

waarachter je altijd pup kon spelen

blij in velen in eenvoud van geuren

een speurtocht naar leven

dat je niet meer zag of bij hoorde

die uit iedere graspol ontsteeg

wie er voor jou was geweest

maar verraad niet

dat je aanwezigzijn

dat voor je heengaan

nu al is gemist

Woud der verwachtingen

Toen het nabestaan begon

Er was geen vuiltje aan de lucht
alles rook nog nazomerse bloei
de zonnebloem scheen de overhand
en aan boord bood de goede hoop
zicht op een bestemming lager
bij de grond dan de hemel kon
vermoeden waarin iedereen zich
bevond toen plotsklaps hij over
de beeldspraak begon waaruit
de dood het leven kwam de liefde
werd geschapen in de poëzie
die uiteengevallen neerkwam
tot uitdrukking in een lijkenlucht
ontsnapt uit blik bijeengebracht

Inktzwarte poëzie

De nacht was beter dan wat het voortbracht
er was niemand dichter bij't graf  dan de poet
die in barensnood uitkraamde dat hij liever
was dan menig eerder geschreven bundel papier

men jubelde het uit die nacht dat hij doorbrak
van alcohol en ander geestdodend middel
bedwelmd in nevelen gehuld doorschijnend
chliche en onderwijl uitriep het is volbracht

de schoonste ster aan het filiment schitterde
stralend toen hij neerviel het was godsstraf
de nacht deze nacht dat het was volbracht

de nacht dat de poezie stierf had niemand

verwacht zo zacht doofde het anpubliek
niemand sprak zooorverdovend als dat
kinderlijke onschuld er vermoord bij lacht

Een onheilspelletje

De bomen dragen met zorg de storm voor
licht bewogen breekt en schikt het lot
de slapers waken op klippen van de golven
van de neerbuigende halmen razend

door de coupures loeit losgeslagen
vee zichzelf een weg banend
men zet zich schrap bij hoog water

schouwen plichtgetrouw langs kaden
opgezweept door woelend ontij
valt de nacht zwaar op de maag

de onverlaat zwalkt door de ommelanden
waar zelfs het weidse uitzicht zich
luidruchtig gebarend over uitlaat

plots tot ieders tevredenheid strekt het riet
de zilver grijze pluimen in schitterend maanlicht
is de stilte van weleer weer goed te verdragen.

De globetrotter

globaal gesproken komt hij nergens 

voor

een tussenstop slechts ergens

verscheurd tussen huis en haard
daar bewaard het stenen hart
dat zo bezwaard zich mee laat
zeulen in duur noch rust

hij lapt de wereld aan zijn laars
waar hij mee zit daar komt het

opaan zit in z'n maag
een streek niet in zijn geheel
is zo onberoerd als daar

de expatriate wordt gekort
tot een bestaansrecht
van de uitgezonden expat
heindenver of nog verder

op

weg

komt hij tot

zichzelf

tegen of verdwaald

met wat hij tegenkomt

het leven is zijn

afgelegde weg
ergens halverwege
draait alles om

de terugweg in zichzelf
gekeerd een rustplaats
uitgeleefd te betreden

Norm

De gewoonte getrouw
op het gevaar af

dat zonder hèt te weten
de schoonheid daarin

zich toont in talrijk tooien
wordt met kennis dat teniet

gedaan in algemeenheden
zo blijft het mooiste steken

glad gestreken plooien
in hét niet weten.

Naschriften

Vandaag staan we stil
zwijgen even de tijd vooruit
zien de vereeuwiging verschijnen
in de dagbladpers
getuigen van een leven
toch zijn ze niet gebleven
het was de leeftijd
of gewoon tijd
belangrijk voor een enkeling
of te vondeling gelegd
zijn opgestaan omwille van
een naschrift waarop stil
gestaan wordt met te lezen
ach heengegaan soms op tijd
vaker nog te vroeg om vroeger
al een plaats te geven

Heimwee of verlangen naar een tijdgeest

De een rent zich het leplazerus in zweet
om te ontspannen
weet dat het goed gebekte lijf feestviert
bij het sprinten
zoveel meer losmaakt dan een meekamp
op de lange baan
hoeft ook niet veel meer dan stijf te zijn
in een groeispurt ouder
met doorduwen is alles op tijd te halen
de ander heeft geen last van het verlangen
verleden tijd is geweest
de wereldbol wordt ook stilstaand rond beleeft
zelfs zonder tijd

de kunstenaar leeft doodleuk ingelijfd voort
in de schoot die hij met liefde heeft uitgewoond

ergens valt een pleegkind in een zwart gat
zelfs het laatste redmiddel volwassen zijn
is een straf

de mens is gekko genoeg om verticaal te kruipen
op jaagt naar een prooi het grootste goed

zoet wordt zout gemaakt voor de natuur
verkies geen downsyndroom
maar spoel het gewoon met waswater weg

iemand tekent de tijd die heelt
een wond geslagen in het geheugen

Alsjeblieft niet

De nietszeggendheid
van het uitdrukkingloze gezicht
niet de tomeloze strakheid
van leegheid dat schoonheid
heet niet die eeuwige jeugd
die niets uitbeeldt
nooit de strijd
tegen de vergankelijkheid
nimmer nog verzet
tegen de vergrijzing
noch het geplaveid gelaat
dat prilheid uitstraalt
van het maagdelijk geluk
dat niet bestaat
uit onschuld maar zucht
hunker naar de geest
die leeft beleeft en is
uitgeleefd in zicht
van het geplooid geweten
dat vorm geeft
aan het bestaansrecht
van de ouderdom
dat fraai de contour
van leven weergeeft
dat taant maar
met talent
alles oprecht
weerstaat
dat tijdloos bleek

War poetry

http://cyborgs.uatoday.tv/

War poetry

 dulce et decorum est*

The battle for this 

strategically and symbolically crucial objective 

has reduced the formerly state-of-the-art air hub to ruins,

"A major battle is taking place at  airport. 

Blasts can be heard and jets dot the sky.

Many Donbas residents followed the battle on 

Facebook. The Illusion of Tranquility

'' who is guarding the airport in

 we haven't been able to dislodge them 

for the past three months. 

We tried storming the complex 

but each time we are repulsed and 

forced to withdraw, no idea who is 

defending the airport 

but they are not people. 

They are cyborgs.

They, Legend of the Cyborgs,

 airborn succeeded in repelling 

wave after wave of attacks. 

The cyborgs' themselves responded modestly 

to their new status and claimed 

to be simply doing their duty. We saw that the insurgents 

were suffering tremendous

losses but we weren't able to keep track 

of the exact numbers and a airport gained i

n symbolic importance, But the battle was 

no longer being fought for the airport, but rather for its ruins. 

The remarkable defence of the Airport 

has already passed into folklore, 

while the defenders themselves 

have become known simply as cyborgs. 

The grudging praise of their enemies 

has helped to cement the place 

of these defenders in the national psyche, 

providing a boost to morale during 

one of the darkest moments in the country's history. 

*http://www.warpoetry.co.uk/owen1.html

De geschiedenis stopt waar het nu begint

De bodies van de fotograaf
zijn naakt bewonderenswaardiger dan ooit
zij belichten veelal in zwart wit de tinten
grijs waar over belicht het hard contrast
op de korrel genomen weer verzacht
wat eerder een ingekleurde werkelijkheid was
maar o wat schoon is de techniek
die in metaal verpakt zijn handen vat
hij minnekoost vingervaardig de clitoris

met een druk ontwaart zijn zoeker
objectief bezien het diafragma waardoor hij
naar binnen ging en alles in een fractie
werd ontdaan van alle zin de scherptediepte
van de subjectieve lust
het landschap van het lichaam zo begeerd
in strijklicht weergeven en zij herrijst
aan de oevers van het IJ
waarover alles is geschreven maar nooit
zo is vastgelegd als met liefde werd bedreven.

Ja

Lach om mij
ik ben de scheut
die door u schiet
u doorboort
zo als de pijn
die bij u hoort
maar ongestoord
z'n gang kan gaan
het de kramp
die bij het leven
hoort bij u hoort
dus lach om mij
ik ben gestoord

Eencellig

Hoe zwartaardig zacht nog schijnt zwak
de sterrenpracht in oneindige veelvoud
stralend nog in speelser tinkelen klaar
de helderheid van het onstuimig leven
daar pril nog in alle woeste lust zich
in een uitbarstende kracht van kokend
zinderend versmelten inniger dan ooit
de dag zag rijzen op de nieuwe horizon
waarop gewacht het wezen in de licht
de schoonheid van het naakt bestaan
doorgrond in eindeloos verversen
van alles dat door eenvoud leeft.

Op hete kolen

Zouden haar borsten de opwaartse druk van water weerstaan
gestuit in woest bruisende gebarentaal haar vleselijk lichaam
in het licht van hel vuur tot schaduwen laten opgaan
barrevoets de dansend op het gloeiend leven waar in
een vlammenzee zij opgeheven in de laatste schreden
biddend dansend verkolend verkoelend
zich van alles ontdeed dat haar omgaf zo naakt
de waarheid toonde om bevrijd te zijn van tucht
zou haar geslacht zich openbaren waar zoveel lust
gewekt is dat zich te goed doet aan eindeloos verschijnen.

Hondsdraf tussen varkensgras

het licht kegelt gebroken tegen de aarde
fraai uiteen gespat in gebroken kleurenpracht
een heldere reflectie van de vertroebelde mistlamp
op het asfalt dendert nog een afgeladen vrachtwagen
het spoort niet met de werkelijkheid
op de harde ondergrond zwoegt liefdesgras

dat perzikkruid hier uitgebloeid ligt verrast niet
verlept in tussen alles wat uitgeperst is of wat
uitgeslagen op speerdistels berust stekelige
aangelegenheid maar donzig zacht verwaaid
in de lucht die zwoel van de zwaartekracht
ontsteeg of doodgeslagen in hondsdraf
tussen varkensgras uit de groeven treedt

De avond

valt in duigen op de gracht
een spetterend succes
was ladderzat tenonder
in het natte pak geplakt

ze nam geen hasselblad
voor dr mond waar mee
geschoten was die nacht

alles werd of was vast
gelegd gevoelig grijs
ergens tussen zwart
wit trok zij weg een laatste

shot waarmee ze klaar
kwam en het ongeval
ten einde verder liep
radeloos verliefd
op wat haar verried

Tijden van vergrijzing

De lijzige lamzak brokkelt langzaam
maar lustig zijn zienswijze af
naargelang de bezoekersdichtheid
pleegt hij geestdodend zelfmoord

geen span laat hij ongemoeid
zo vergroeid zit hij aan zijn mobieltje
imbicieltje bespelend op z'n duimpje

klein en vingervaardig schrapt het
hypergevoelig de glasplaat vlak
het oog valt op de protestzanger
die in roerig tijden ophefmakend

niemand onberoerd liet wordt
ongenadig afgemaakt met poëzie
nauw verweven met de muziek
ooit stem van zijn generatie

nobel vertolkte maar nihil bleef
al kreeg hij naam onleesbaar
bleven spinsels ragfijn verkleven
in het streven naar sterven
voor zijn betere wereld

inmiddels een eeuw geleden
al buitenissig verloren ging
de bard is een vergissing

al doen die tijden voor de verandering
nog wel mee op kilo's papier gedrukt
om vast te leggen wat is uitgezongen

en hij ach hij beziet door de ogen van een kind
in diep intens verdriet de puber zich sterker maken
in een app een spelletje op een ledscherm spelen
zijn emoties bevrijdend die geen plek gekregen

hebben in een volgroeide avonturenfilm
waarin de jeugd de overhand heeft
ontrafelt komt alles weer op tafel wat
zo vanzelfsprekend werd voorgeschoteld.

Tenonderen

Het grootste groot
van de groteske gedrogeerde man

die nooit op rijm
maar slechts uitbeeldend
in voorbeelden van ongerief
z'n innerlijk ten toon spreidde
op het behang

het onwelriekend braaksel
smeuïg smeersel gleed
in z'n allergrootste leedwezen
van zelfbeklag als
liefdevolle rosé olifantjes
op het zacht tapijt
waarop hij neer zeeg
en overleed onderwijl dat
in zijn dierentuin het rillend kille vlees
van de kalkoen hem tandenknarsend
beseffen deed dat de geest
uit de fles het al te goed deed.

(hulde aan het gezwachteld leven van de poëten met junkstatussen)

Nog niet dood gevonden willen worden

Op vlucht naar het hiernamaals
onderweg een enkeltje op z'n retour
ontsnapt aan de ellende een verdrinkingsdood
zeer beschonken en ternauwernood
ontvlucht uit het bestaansrecht
van de eeuwige jeugd
een redding op een haar na achtervolgt
door noodlot waar geen zegen meer op rust
geliefde man of ontrouwe echtnoot
een kinderschare vrouw
die baarlijk nonsens
kraamt de pasgeborene met alleen recht
op een ouderpaar herpakt zich in de wieg
en doet geen vlieg meer kwaad
het slaat allemaal nergens op
zelfs niet op de harde schijf
die boterzacht gegevens wist
van het laatste lotgeval
waar als de dood zo bevreesd
het leven door geleden wordt
nu zelfs het pril intiem contact
al rouwkost geeft een bittere pil
hoe giftig ook het leven als cliché
bewezen is een schrale troost
voor iedereen
de eindjes aan elkaar knoopt

Op gevoel

Heb altijd wel het gevoel gehad
dat iemand de eerste moet zijn
geweest inderdaad gewoon eens
toen bleek dat de enige niet
de eerste de beste leek
toen laatst scheen dat de laatste
ook niet alles was met wat ik
eerst dacht op het gevoel af hoe
eerder iemand het alleen kan zijn

Ouwe mannen

Hun overkomelijk probleem op maat gezet
van alle toonaarden vervreemd laat onverlet
de vraag herrijzen over het sterftecijfer en
of hij er nog toe doet tussen zoveel cijfers
van kindjes verwekken krijgen wij geen genoeg
gek genoeg wel van overbevolking of bejaarde
zorgen die ach en wee met nat en droog verwarren
ze zijn inmiddels anderhalve eeuw geleden samen
noten krakend in leven gebleven zo inlevend
zijn zij nooit geweest hangende gedurende
het verstrijken van de tijd waar hij bob en hij
job genaamd zich neer vleien op hoogpolig
tapijt van miljoenen die hun nabekken
zover verstrekkend als hun woorden zijn
waar de onrust en de louterende lust
weerkeren naakt geboren in de schoot
om met miljarden gezellig te gaan zitten
overbevolken waar een ieder tot de dood
vanzelfsprekend recht opheeft.

Dit is dag

God achter je karretje binden
op sleeptouw naar een voorval
tot het ware geloof je vierendeelt
het scheelt niet veel of verscheurt
overleef de werkelijkheid niet
je schiet er niets mee op om iets
uit je hoofd op te dreunen wat niet
gelooft wordt door wie dan ook
want god is dood slechts theorie
aan de grond genageld staat
de doopsgezinde en andere
onwelgezinde goedgelovigen
die naar het hiernamaals staarden.

Valrepen

Het is de horizon die zo ver scheen
de zon daarop zo klein verdween
juist net niet wat op de foto bleek
waarin milliseconden uren zich lenen
om uitvergroot op weg te dromen
je leven in een handomdraai
vervlogen of juist in samen komen
vervat in zoveel duizenden saai
vastgelegde beeldjes razendsnel
word je daar van weer afgespeeld
van alles en iedereen vervreemd
wat zo veilig ook vergeten leek.

Daters

Twee leegten zoeken elkaar
vervullen een droom maar
wat leeg was blijft bestaan
eenzaam en alleen zijn
bij elkaar voldongen pijn

Samen naar een hoogtepunt rotzooien

Ze heeft walletjes goed bekeken
een aardig gezicht waar haar borsten
uitstekend bij pasten bevredigend
worden door prozaïsche woorden
vingers bij beschreven waarmee
zij denkend aan klaarkomen
zichtbaar van genoot

ze geeft zich bloot door er talig
mee te klooien haar taalknopje
spreekt boekdelen is een komma
teken waar zij zo'n lekkere punt bij zet
misschien is er een valse verwachting
uit voort gekomen waarvan zij beviel

het wondere schone van haar leven
is haar op de huid beschreven
mondige plooitjes tussen de benen
waar wonderwel vervloeid
het hoge woord uit kwam..

Verzameld werk

Heimwee wordt in eigen beheer uitgegeven
door mensen die de tijd mee hebben al zit het tegen
hebben ze het in de eigen hand

om het daar nimmer uit te laten lopen
alsof de tijd bij ze stilstaat zoals bij doden
herdenken doen zij alles wat in hun macht
ligt om later het gedicht betekenis te geven

zoals alles in navrante zomers verbleekt
achter ze blijft liggen slapen tussen de grijze lijnen
van het gedicht gebonden in verzameld werk

rusten ze dansend gelijk beeldende kunst
uitgegeven in dagboekbladen besloten
omgeven door groots meeslepende vergetelheid

achter voldongen eeuwen sluimerend zacht
de blanke slavin waarop zoveel op is afgegeven.

Ouderdom

Ik vraag mezelf weleens af
of ik niet vergeet dat zelf weet
wist wat ik heb gewist niet domweg
wist maar
ik vergeten ben

Alleen maar

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet
De eenzaamheid heeft een hart
dat niet zo hard meer klopt

En de eenzaamheid beweegt zich
onzichtbaar als in de nacht
En de eenzaamheid daarin deelt
zich in een besloten lichaam
De eenzaamheid belichaamd haar
die op mij wacht

Eenzaam is het oorkussen
daarop het hoofd waar het in huist
niemand meer verwacht
diep in wegzinkt fluisterzacht

Zij heeft alleen de vormvastheid
die uitgeleefd de tijd beschrijft
de slaapt indeelt van stilte stiller
dan het eenzaamst waken
in de dromen waaruit de ogen
uitgestoken geloken bloemenzee
dauwberijpt het graf omlijst

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet

De eenzaamheid vergaapt zich niet
De eenzaamheid vergaat hier niet
De eenzaamheid herbergt zich slechts
op iemand die haar daar ook verwacht.

Mannenwerk

Mannen die over lijken gaan
hebben iets met levende lijven
vaker gewiekst en oliedom
hangt de wellust hen aan
machtig voor de dag te komen

Mannen die lijk zijn voor ze weten
zaten in de goot of waren vergeten
hoe geweldig ze in elkaar steken
uit zichzelf en voor zich uitgeweken

Mannen die voor zich uit staren
niets ontziend domweg blindvaren
spelen met gedachten uit ver verleden
hoe kinderlijk gebleven het nu betreden
met de vermoorde onschuld spelen

Mannen die hun slachtoffers maken
uit lijf en leden voor lul gezet gelijk
toonbeelden van gewetenloos wraken
hebben het rijk alleen voor stinkend rijk
zelfmoorden plegend op hun geweten.

Er gaan mensen over de schreef

Zij die nu het verleden verwekken
baren zorgen voor de toekomst

een land kent haar grenzen
waar het de vluchteling betreft

een verwarde man die in de mist verslonden
is wist van het bijstere spoor niets

een enkeltje waarop de machinist
zijn collega mist galmt en talmt wat

het eindstation biedt geen uitkomst meer
nu wederzijds verblind de tijdgeest spint

ragfijn weeft zij haar tere weefsel in
dit melkwit verblekend licht

op een onbewaakt moment zwijgt het sein
staat op groen en ziet met lede ogen toe.

Rood

Het gevaar voor iedere vrouw
gaat in het rood schuil bij haar

tegenspeelster die knap verbloemd
het schaamrood omtovert tot fee

grazend over zwart geklede heren
scheert zij in een oogopslag

droefheid uit de ogen wist
tranen van plezier geplengd

van de gelaatstekenen
haar omringen evenbeelden

in miniatuurformaat heeft zij
hibiscus in de palm van haar hand

een mysterieuze leegte
in dit zo statig verband

zij is vandaag met stomheid geslagen
het meest sprekende voorbeeld

een liedje op z'n minst gekleed voor schaarste simply red
I've never seen so many people wanna be there by your side

and when you turned to me and smiled, it took my breath away
het melodietje gaat voor de fanfare uit toen zij neerzeeg

een drama op het doek dat vanbinnen beestachtig scheen
schijnt hier in wezen een geheel ontblote grote teen.

Als geen ander

Mijn handen
moordwapens gelijk
doden de tijd
mijn ogen
zijn mijn handen
Werktuigelijk gelijk
blikken die doden

genadeloos naakt
staren naar de oorsprong
het kleine de vlies
priemend zaaddiertje
door het membraan
mijn hoofd uitmuntend
tot bloedens toe
tussen de liezen
wat valt er te verliezen
nu ik ben verwekt
bevallen ter aarde
ingedaald
opgehemeld en weerom
gevallen door het oog
dat de wereld anders beoogd
de blauwe bol waarop ik
in details verzuip
onderwijl wetend dat ik
in omringend niets verzopen

liggen mijn handen
samengevouwen
mijn ogen gesloten
mijn oren verstopt
mijn mond daarin
ook baard mijn zorgen
ik was verknipt
liet alles verlopen
de wildgroei in mij
omringde mijn gelaat

de toen ontwaakte ik
als geen ander.

Robotor

Ik ben zelfmaker
gewoon
een doehetzelfkanter
in de samenleving
iemand
die alles als innovator zelf kan
de zelfgemaakte keveraar
een man
die virtueel de wereld schept
de huisvlijter
van de moderne tijd
spreek vloeiend digitaal
wel te verstaan met een computor

nog hexadecimaal
maar eerdaags
lopend
een dekschildachtige hexapoda
geleedpotig
door mijn gedachten heen

Jongen

Je wereld is een onmogelijk klein heelal

met alles daarin waar jij nog met verbazing

nauwelijks iets niet belangrijk vindt

een touwtje dat spant erom tot dagtaak

of als hebbending om zoveel uurtjes

samen te binden tot een beginnetje

opzetje voor je dagdroom waar zelfs

de slaap voor week te halen

bij de dichtstbijzijnde kassa

die liever nog rinkelde zoals

centjes nodig zijn de sterren

van de hemel te spelen

schommelend op je tijdasje

waar je nog net oppast

te klein voor de zwaartekracht

te groot voor een veertje

zweef je toch ook deze dag

weer door in jongerzijn

dat nooit gaat vervelen

zelfs wanneer ouder worden

de wereld te groot wordt

om niet met velen te blijven

dromen in iets oneindigst

in dit moment dat langzamerhand

aan je voorbij trekt je alleen laat

je vergeet hoe belangrijk

alles in detail het kleinste is

een wens

om van te houden

om vast te houden

om te behouden

Wat je niet oploopt,

kan je ook niet krijgen
ik dacht nog even gericht aan jou,
maar dat loopt uit de klauwen
zo gedicht wordt zelden meer.

dat punt gescoord met lopen
is ook al overbodig, voor zover
er tegen oplopen een voordeeltje biedt

dat doet het zelden
je kunt immers van alles oplopen
er zelfs tegen aanlopen
je neus stoten en
een blauwtje lopen
iets wat zelden gebeurt
een koudje eerder
snotneus spelen

en verleert weer
verder gaan gewoon
lopend ergens naar toe
of er van vandaan
uiteindelijk is alles
zelfs wat eindeloos lijkt
doodlopend het loopt dan
gewoon op niets meer uit.

Een hip product

De multinational is gewiekst
koppensnellen voor retoriek
ze zijn niet op hun achterhoofd
gevallen voor het wekken
van een indruk trekken ze
de kekke zwaarden uit het vet
smeermiddeltje voor de machine
van de hysterie om vol folklore
het hoofd op hol te slaan
een malligheid voor de media
jaja u leest het wel;
uw hoofd op hol
gesneld omwille van jolijt
niets ontziend niets voor ogen
gewoon geblinddoekt zwart
voor de nieuwbakken CEO
Ibrahiem net zo'n zeloot als uw
bankier of wasmiddelfabrikant
gewoon een marketingstrateeg
die ergens om verlegen zat
zeg een kneveltje of brink
die opiniërend geil publicitair
voor geloofsgenoten het pure genot
voorschotelt: een afgehakte kop
waarin u ook gelooft
samen met uw studiegenoot
in beweging gezet tot welbehagen
zegt de publicist dat alles de Heren
dient tot voorkomen van imagoschade
tussen schrikbewindslieden
die vroomheid preken met haatzaaien
op dodemansakkers in glossyformat
de oogst valt lekker te smikkelen
uit babiq bij barbecue dus smullen maar

De haatzaaiers

In blinde woede of uit bittere nood
om het verschrikkelijke de pure dood
voor onze lieve vader zijn enig geborene

zoon van het ultieme bloed gezet
op een hoofd dat er niet toedoet
geschoten of vastgelegd te kijk

het onnadenkend lijf dat leden mist
het mensonterend kwaad geschied
de buurman is een geloofsgenoot

onder het genot van de tegenwoordige tijd
word thee in de eerste persoon
 enkelvoudig uit verband getrokken

het is een vuilnisbelt van paperassen
uit alle windrichtingen blank bruin of bedrukt

de smetvrees uit het huis hiernaast
waar doornappel en bitterzoet raast

de nachtschade van het ontzette vlees
dat zo besmeurd in lust ten strijde trekt

het kinderlijk geloof ten spijt wordt zoon
en dochter naar het altaar geleid

tussen de vrolijke vakantieganger
gangster spelen in de digitale dageraad

overspoelt in de gewetenswroeging
dat ook ik overal bereikbaar ben

een paar klikjes verwijderd
van de openbaarheid

Sherazade

Ze had een oogje van glas
wat pennenvruchten op sap
dagdromen wat achteraf
het kostte haar de kop

zijn hoofd op hol gebracht
zoetgevooisd maar zot gevoosd
een sprookjesprins uit duizenden

de kalief is waarlijk opgestaan
Ali Baba gaat voor met veertig
rovers bijdehand nog vierhoog
achter het inbetween gordijn
werd alles van verderf gade
geslagen toen de moordbrigade
voor hen een sprookje versie
voor het hele gezin

de arme pottenbakker
van zoete broodjes
is strijdend aldaar
heengegaan

jammer dat Pierke reeds
een kopje kleiner is en
er een teveel aan schone maagden
meegegaan zijn uit het Arabisme
ligt Haroen al-Rashid op de loer
in een glazenbol de teloorgang
van de hysterische historie
van de toverlantaarn uitblazen
om op een kleed van wol hij
en zij op doorschijnend zijde verdwijnen
in woestijnen vol zandkastelen
waar de façade van fata morgana's
oplossen in de bedrieglijke horizon
hadden ze maar liever niet naar handpauken
maar naar de blaffende honden geluisterd
nu in duizend en een nacht vreselijke en vleselijke
wonden worden gereten in het zielenleven

Voltooid deelwoord

Hij schreef verleden tijd
het is verdaan onleesbaar
te verstaan in de winter
van een kinderhand
smolt zachter water
wassend door z'n handen

Hij wisten witten van de ruimte
tot geheugensteuntje op het schap
te boek gesteld papieren reus

onstoffelijk hoe men dat verweet
te zijn van alles dat vergeet
leest zich lessend uit de fles
zijn geest die het luchtledige smeed
---
GK '14

De haatstaat

Ze hebben een vlekje op het oog
gewoon een stipje aan de horizon
plekje op de kaart niemendalletje
waar niemand van uit gaat
daar gaan zij vanuit

ze komen uit moord en doodslag voort
van het ongerepte bloedvergieten
waar niemand meer tegen opgewassen was
daar waren zij geweest op het nippertje
het randje van de dood

gedreven zijn zij zoals ze ook verdreven zijn
in die zin van alleen maar willen desnoods
met een kinderschare of alleen maar zo
moederziel alleen maar strijden om strijdend
daaraan ten onder te gaan

iemands hoofd slaat op hol
daar is geen ontkomen aan
er moet gesneld worden
een daad gesteld worden
het oude liedje een nieuw decor

het testament van laatste loodjes
er heerst een woord dat staat
al slaat het nergens meer op
op volkerenmoord voor het scheppen
liggen daar in de woestijn
de zandkastelen woord voor woord

ergens wordt beweerd dat kinderen
thuis horen waar paps en mams ook zijn
een verbanningsoord voor de verbanden
die hun identiteit verbranden hun schreden

waarop nooit meer gekeerd hun kinderen
bekeerd met rust gelaten en gegijzeld
in een ballingsoord waar vrijheid heerst
gescheiden leven van huis en haard

wat is het waard om voor te sterven
dan te streven in verenigd koninkrijk
het beloofde land waar zij nog in geloven
zo mooi dat sprankje hoop tegen wil
en dank tegen iedereen en uiteindelijk

tegen zichzelf in een brandplekje
op de tijd die wegebt met tot hun spijt
een rots vastvertrouwen hoe hard je daar
ook op slaat nooit meer water stromen laat
om de dorst te ledigen van de lavenden
de lavelozen de haveloze dienaars

Wilt u nogwel opgebaard liggen

Een leveneindje is niet zomaar op te lopen
want tot slot moet er besloten hoe of wat
te doen bij omkomen een doodgewone zaak

iemand stelt een wilsbeschikkinkje op
gewoon een vel papier waarop voor de vuist weg
opgedist staat hoe juist wel of niet men opgediend
wil worden voor de lieve heer

wenst u nog een reanimatietje of twee of
mag er ook gefilmd worden tijdens het heengaan
de laatste vlucht de benen nemen danwel het sluiten 
van de rij wachtenden achter u die ook wel welwillend zijn
wellicht toch wel een leerzaam moment
dat vastleggen van de laatste adem omdat de stroomstoot
boven de gordel achterwege moest blijven

u bent dringend aan vervanging toe
de kost verdiend of bij elkaar gescharreld
tot er kroost van kwam en nu toch boventallig
afgeschreven of hopeloos en reddeloos verloren
te duur om verder te overleven of te uitzichtloos
om eeuwig op die reddingsgordel rond te drijven
op het gevaar af gekweld door onzekerheden
onmachtig in leven te blijven rondzweven

gaat u nu maar het penninkje schept zekerheden
niemand wil u laten leven zelfs uzelf niet
u wordt de reddende engel in eurotekens
voor een minder afgeschrevene die wel wil
overleven in minder kost dan wat u ooit verdiende

u immers was niets meer 
voor het leven maar
dood heeft u nog wel wat
weg te geven


sterf gerustertrouw we laten u wel zakken
in de kist of  aan een touw of zo uw wil geschiedde
in zak en as desnoods 
met extraheren van wat orgaan
weefsel of wat u nuttig voor het nageslacht lijkt
met wat van u een ander nog verrijkt
om mee om te gaan opdat u
er geen omkijken meer naar heeft

u was niet wie u dacht en 
denkt niet meer wie u bent

u bent gewoon niet meer 
wie u was
u was gewoon 
niet nadenkend weg

dankuwel