Man brengt tnt aan

Het was zeker niet het geval
dat het te stoppen was lag eerder
in de rede van de tongval waaronder
te weinig voor woorden werd
aangebracht
wat grotesker kloppender gemaakt
weer gek werd met ophol slaan
als een vat dat te nauw vervat
een dichtader betrof die bijna
niets meer oversloeg
alras vergeten ook een hartzaak was

--

Dik voor mekaar

Ze heeft wel alles voor elkaar
het stapelt met serviezen op
kinderen het huis en gaan
de lichten vroeger uit
blijft de hoop erop bestaan
dat avondeten voor monden voorgeschoteld opengaan
in haar kamerjas voortgaan
ruimten vullen met leegte
waarin steeds vaker zij
alleen maar achter blijft

--

Halsstarig

daar zijn wachttijden
bij hét kloppend har
goed voor : men zit
verveelt en bladert
wat in de keur van
Libelle, Magriet,
wat poëzie en telegraaf
en uiteraard de mail daarin
te hooi en gras
de zin van erbij
een klek de nectar
en voor verstrooiìng
stuifmeelt men weer wat

--
Gr Ries

Ze zijn nooit ver weg geweest

Het was een reisje als van ouds
Met veel pakkelarie en bombarie
Schoot het allerdaagse op in 't wild
De woeker snoeide loeihard het oneven
Alles werd gelijker munt betaald gezet
Met van Keken wij de ogen uit
Hoe een man aan z'n kamerlid ontsproten
De kloten toonde met wat Ormellen

De man die vogelverschrikken kan
Blijkt ongeoorloofd veel een zegen
Nooit tegen het geweldig preken
Hij die de stoelen onder banken stak
De honden en de kat verruilde voor debat
Was zat te hongeren naar het hijgend hert
Sloeg in 't geweer van de jacht ontlopen
Het brede pad waarop dat afschot lonend
Met ecologisch draagvlak wordt verkregen

De man die doktertje spelend politiek bedrijft
Wenst de vrije hand van willen haasjes jagen
Te boven gaande aan het hongerend lam
De hinde en het kalf de offerande van dit land

De inboedel liever geboorteregelen laat
Dan de nek omdraaien door natuurgeweld
Zijn oordeel -velt en sneu-velt met geweten
Waar miljoenen jaarlijks sneuvelen door gristenen
Die hun vleesveelvraten voorzien van voedsel

--

Waar heden

Op een dag ontwaar je
je bent leugen zoals je ziet
bedrog komt uit je ogen
puilen vreemd genoeg omdat
ze doorgaans ontvangen
zenden is nu eenmaal je niet
toch maak jij waar met zijn
door heden heen te leven
je bent het waard dat is waar
steeds minder waar
te worden waar
het echt omdraait
nog wat waard
je bent niets
zoals je ziet
iets niet waars

--

Vroeger had je altijd dat dak boven je hoofd

Van stoten was geen sprake
met zoet zijn mocht je geloven
hiernamaal schiep een knus gevoel
in samen alles voor elkaar verbieden
er was een die dat alles beloofde
er was een man die vastgenageld
aan verroeste spijkers op laag water
preekte zoals dat hoorde
vuiligheid zit vunzig aan je lul verbonden
eenmaal noodgedwongen ontbonden
het dak lekte vreemd genoeg ontsproot een lichtkogel
door je hoofd vanuit al
dat achterstallig onderhoud
genoot je die wonderbarende
lekkages in de goot

--

U bent mis-bruikt- dienaar gods

Godszegen in het kruis genageld
wees stijf gericht omhoog
ontsproot als zaad
op maagdelijke grond
zijn wil u hand zijn zin
uw jeugd zijn ontluisteren
woord voor woord
speelt nog steeds
doodleuk de kardinale fout

--

Kokakola

Veel vrijheid jeugd en onbevangen
strakke huid stevige billen
geen plooien dulden het er mee te zitten
een grote gayparade is het ware leven
ook voor boys en girls
in het verlangen op een foto samen
gevat gepakt in luttele seconden
zijn het allemaal jongens
ze doen het met elkaar
meisjes die zichzelf strelend
kussen heerlijk ongedwongen
zijn maar telkens
zie ik pep op tafel
in liters naar binnen stromen
om die vreselijke slapeloosheid op te hemelen
die krulliger in witte letters bedrukt
hun leven maakt tot een grote ontkenningsfase

het is ook wreed om nergens
meer verzet tegen te plegen
dan je eigen vrije wil
-vroeger leed ik daar
hoe onbezonnen ook nooit aan-

--

De held met teveel ruimte om zich heen

Een ingewikkeld geval wilde dat hij jongen was.
Geen sprake van een naakte hemel waaronder zichtbaar stond beschreven
hoe hij in de sterren een hiernamaals zag.
Te weinig avondlicht in jonger jaren liet hem geloven dat heelal niet
minder dan de oneidigheid vertegenwoordigde.
De nachtelijke expose werd daardoor het verankerde dieptepunt in heel
zijn leven: nietigheid bestaat hoog boven iedereen bewezen.
Hij legde zich daarbij maar neer.
Er brak na mislukte scholingen voor de toekomst een weelderige
nietszeggendheid uit zijn ogen, werd een door hem zelf bedwongen feit.
Iets dat stilletjes in hemzelf school genoot. Een vreemd talent tot
overleven in de bespraakte werkelijkheid, mondig is hij daar nooit
verder door geworden.

--

U bent knapster

Schaart zich achter iedere haar
geen knip is u voor de neus waard
u bedaart slechts bij het korten
van haar weet u niet veel meer
dan dat u gekapt bent om godswil
hoe schril uw behoeftig toch
schurftig in't geniep de passie
preekt de kat bespeelt
in 't duister van de rokken
onder uw schaamrood kleed

--

Loopje

In de kakefonie van stijlen ontwaar je
een loopje als een stroomversnelling
waarin je kolkend van ' oorgasme
klaarkomend één tel achterover
leunend in de toonkunstjes
van z'n hand in het snarenspel

---
jj cale

--

Vocht is niet strijdig

Regen is een neerslachtig tijdsverschijnsel
waar ik luchtig over ben met er doorheen
te stappen met afgemeten passen iedere plas
mijn spiegelbeeld doorwadend stap voor stap
indrukwekkend dovend in kringsporen achterlaat

--

tjsus 't wordt wel steeds goedkoper

het celibaat is een kutstreek
daar is dus veel behoefte aan
daaruit vandaan wordt afgeprijsd
god wel steeds goedkoper

Het tegen beter weten

--

Dus ik werd suggestief

Een duizeling wekkend deel van mij
Zag er niet uit maar keek er naar
Een ruimte die ik innam was zacht
Nat washok van mijn geweten
Spoelt en spoelt en weekt weer
Los van dat alles staat onbegrepen
De oude wringer waar tijd weer smal
Slank geperst wordt tot overzichtelijk
Plakje tijd waar ik geen enkele ruimte in
Zag in nam dus vloeibaar uit verdwenen
Was goed schoon gewrongen gewrangeld
Gemangeld aan de bedachte lijnen luchtledig
Uitgehangen tot dronken van bleek en gras
Ozon ik wit lakenwit verblind uitgehangen was
Ingevouwen schoon gestreken plooien scherp
Gestreken neergestreken evenbeeldig streng
Losgesneden werkelijkheid slechts voedend
Door de mond verzwegen woorden handgedreven
Bedacht tussen duim en wijsvinger geknepen
Gedicht met knijpers samen gedrukte streng
Een navel van waaruit alles voedzaam uitging
Het benauwd die allerdaagsheid die
Harde werkelijkheid waarin ik gestopt
Gestikt gesmoord mijn steeds zijn bewijzen moet
Als geknepen in een schreeuw ontwaken moet
Tussen woorden die geen gedachten zijn
Maar gedachten van die nooit verwoordde leegten
Een linnenkast zo hard van hout vervuld
Met telkens weer schoon genoeg gegrepen
Leeggehaalde evenbeelden van vuil
Dat uitgespoelde slaperig zweten
--iets wil mij weten
maar ik weet niet of ik
daardoor gegrepen word
laat staan begrepen wil worden

De nacht

Knikt slaperig aan de randen van het bestaan
Hier ver vandaan lag ik geborgen ondenkbaar
In het lichaam zonder kraan loopt leeg in slaap
De ik is kneedbaar vloeiend het er mee eens
Zoek geraakt in alles omvattend niets te zijn
Loopt een lichte deuk op bij het horen van de zon
De randen van het bestaan vouwen hun handen
Samen in een van ontwaken in dit bedacht bestaan
Hier ben ik dat gapend gat dat uit tijd bestaat
De wonde van de sponde zwart bedacht licht

--

Wat doet de mens

Hij roept
De zon komt
Tot leven
Door krokussen
Warm gezegend
Dagenraad
Scheppend
Maakt hij leven

--

dood eiood ed mo

In omgekeerde om ingekeerde werkelijkheden te verstaan staan vele
doden hier te koop in de oploop naar de goot waar sappen rottend uit
het lijf de leden weer verlaten de geest vloeit stinkend als een beest
het vlees in een feestje afscheid nemen prangt de vraag of doodgaan
verdwijnen is met sterven of heengaan naar een nieuw verleden waarop
geweten smakelijk gewist zich vergewist lachend omonwonden zich
gewonnen geeft aan smadelijke krimpscheuten van de bloeiende
levensloot die zich uit spaanplaatkist en triplexhemel eindelijk het
vergulden handgreepje verruilt voor goud opkomend licht dat door zijn
jonger bladerkroontje streelt de laatste aminozuursappend restje
opsleurpt.

--

In de ondergrond: voor telegraafpaal staan

Door het hard heen borrelt
drap een spuitend nat
dat modderig slap
de lucht in gaat
een adembenemende stank
het asfalt brak rood
kopte het hete hoofd
de glansrol die het had vergat
de overmoed met bloedend gemoed
verstrikt in eigen teer
beladen woordenstroom

--

Ook leeuwerikken zingen vals

Het glad vergeten staat weer op
komt hoog over weer boven
vanuit het diepste klinkt het zingen
breekt het veld weer open
in een dansend galmen
staat de dorheid tegen
van teneer geslagen gras
de glans die nog
geen groen uit
ogen straalt

--

Grenzend aan het water

Ze hinderen die enkeldingen
daar waar ze vloeibaar zijn
verrichten zij levensreddend
handelen maar botsen tegen
elkaar zodra de postulaten
zich te buiten gaan in weken
met te oppervlakkig zijn

--

Harder leer

Van dingen die niet sprekend zijn
men zwijgt daar liever van
laat staan het legend vermogen
dat uitgeschonken zich verstaat
tot klinken een hol vat
nooit te beroert tot treffen
met wat het allemaal nalaten kan

--
Gr Ries

Gezwollen

Alsof ik een stijve ben
zo opblazen in m'n vel
een koelcel ver boven
m'n macht verheven
kwadratisch brak ik
in tweeën niet tevelen
zat ik klem op mijn weg
naar boven opgeheven
in het bestaansrecht
slechts in staat zo
opgeblazen dik was ik
met enkelbanden omgeven
bezwaard tot ontstegen
leven in een wolkje
onder de tong vaat-
verwijdend mij met mij
inlevend welzijn weer in
diepe rust alleen liet

--

Kijk daar loopt mijn ribcarbonaat

Het ontsnapte mij terloops
een droom die vlees werd
ik was om de tuin geleid nooit
eerder zag ik mij in onderdelen
zo begeerlijk voor mij staan
opslag verliefd dat ik dat
in mij had ik mezelf gered
zoveel vrouw die ik daar
in mij bezat waar wij nu uit
ons zelf vandaan de mens
in volheid liet ontstaan
een inteelt van mij
in veelvoud zijn

--

Ik ben de jongste niet

Ik ken ze wel die jeugdig
zijn als kwaadaardig
gezwel hun keel opzetten
de kinderschoenen poeët
hij die trekt die rukt er aan
vervelde onzin met het lid
nog op de neus er telkens
overheen de eikel bespelend
als kankergezwel het zaad
van de gedachten spuiend
jarenlang licht vers geblakerd
de hete adem in de nek van kom-
rij blazende strak gekonte
nieuwe lichting dichters
die geen buitenwereld kennen
van eenentwintigste eeuwigheden

--

Pomp mijn geheugen

ik klopte ternauwernood
een hartslag minder
stil en rustig verder
ik verstomde terstond

de zwengel staakte even
maar gaat nu weer
druppelsgewijzer
verder

Hond me' t gezel

De ochtend breekt knap

in hongerig gras treedt

de dooi in wit gezet

op het kanje boord af

trad ik beschimmelt

de baard schrapend

het voetspoor binnen

dat voor mij wegliep

de scherpte is er wel

vanaf maar erover

heen bungelt het gemis

hardhandig hier

te schreeuwen waar

alleen hé die zon

mij gehoor gaf niet

jij daar waar 

is die weg terug

---

Liefdeloos

Nog een foto met daarop wat loom gestrekt de blote benen omgeven door
mijn onderbroek die strak gespannen als de verwachting om haar billen
knelt een voet die wiebelend zonnebadend ongenoegen piept in het maat
van het roestig veertje uit het campingbed daar onder lag mijn hond de
schaduw te versmachten met een soepel gebaar scheurde ik haar uit de
plaat om bevrijdt uit mijn verleden het heden van een fotoliijstje in
te nemen met vergeten hoe dol zij op hondjes was na een overleden
vriendschapsband

--

Het blikveld

Het blikveld sneuvelt zienderogend
zieletogend in het ooglopend
van de vlerkachtige grafzerk
die zwierig uitgedost
de verweerde albast tong uitstak
naar de in het gras voorbij
zompende nabestaanden
gelukkig in slechts één opschrift
dat verluidde
uit Heeres naam
het hem tezeer aan het hart lag
en een smak maakte tot doodklap

--

Vroeg tijdig

Sommigen
zijn goed
voor hun tijd
anderen pas
achter af

--

Er staat een man voor de deur

Gebroken rug

De sierlijke lijnen
van snedig papier
in een golfbeweging
waar vreemd genoeg
een gat in stak dat
je er niet in zag
waar zoveel tekst in
verloren ging
als woorden lichaam
loos verborgen
geen enkel leesrecht
ver tegen woordigen
anders dan ontsloten
--

Voor de hand liggen

Hoe opvallend toen je neerkeek
op de berg werk die je achterliet
in het dal aangeland je overliep
in stroomversnellingen denkwerk
het was niet voor niets geweest
dat je dat juist zei zo overwerkt
was het niet voor de handliggend
dat je afweek met juist bezinnen
--

tNt

Druk op
Die borst
Het hart
Dat klopt
Dat stopt
geen moment

De tijd die stilt
Blaast op gevoel
Druk in de kop
Druk op die knop
De tong gelicht

De spraak die stottert
Het strottenhoofd knikt
Slikt het oog 'n bittere pil

--

thin ice

Een bontje voor je bestwil 

los van de gewetensvraag

blaft de zeehond af zo stil

dat schots en scheef traag

de knuppel weer harder slaat

toeslaat op ons brevet 

van onvermogen en te laat

de wandaad weer onverlet

aan de ingewanden knaagt

van de westerling die goed

vertaalt de engerling vraagt

een slachtpartijtje op te richten

dat onverteerbaar blijft zwichten

't gewin van't anus bleekmiddel

pikhouwelen in gekopte snibbel  

The government of Canada has confirmed my worst fears. Warned by scientists that an environmental catastrophe may wipe out untold numbers of baby harp seals, Canada has recklessly given sealers the go-ahead to slaughter even more harp seal pups -- 330,000 this year.

Door alles heen stroomde de zon

Zacht kabbelend een eeuwigheid
in bries beroerde wateren

het knabbelen aan oeverafslagen
die afkalvend lagen opgediept
te rusten als zeer
verweerde waterbodem

maar trager stroom
terug ontboden worden
tot een diepe ondergrond
het overstijgend weten
dat eindeloos
een momentopname
die onder mij voor mij uit
stromend is weggelegd.

Alles op z'n plaats

Ik vernam een keerzijde
zeg andere kant
zeker geen verkeerde
wel aan
de verkeerde kant
een die zich niet zonder slag
of stoot laat kennen
eentje die eruit bestaat
zoals deze zijde
gewoon
een op z'n plaats
ze zeiden daar
dat er een keerzijde bestaat
waar alles op z'n kop
uit bestaat
ze bestaan
omdat ze zeggen
dat ze weet hebben

van ons bestaan
wij vragen ons
dat natuurlijk af

--

Aarden

Je zou wellicht kunnen zijn
maar je werd zwaarder
aarde speelde daar
een rol in
het trok je aan
om te bestaan
waar nog niets bestond
wilde jij je grondvesten
laten schudden
dat stond vast
maar zeker
werd je hier
niet van

--

Foto uit nooit verstreken tijd

De tijd doden ging gewoon met te luisterzetten
harde werkelijkheden groeven zich weg
uitgespeeld draaide alles om 'n schitterend diamantje
dat dienst deed uit de putjes
te geraken waar je in zat
muziek te lezen die soms wat stoffiger ging
knarstanden of doven met een waxine lichtje
je bespeelde zelfs gevoelige snaren voor'n lied
of grietje die jou nog steeds niet ziet zitten
omdat ze ondergronds ging met lou reed gejat
uit jouw platenkast die toch al leeg geplunderd was

--

Door'n luikje op'n kiertje

Klonk een zangerig deuntje door
op'n esdoorn naast belendend
perseeltje streek een toontje
hoger op m'n gehoor te luister
gezet het kereltje in koor
met'n dagenraad

hier komt 't voorjaar van
vandaar weer aangesneld
voor deez daad'ndrang

---
Of zou't zo anders klinken?
---
Door,n piepklein kiertje klinkt
een lenteliedje van een kereltje
dat'n dagenraad bezingt'

jubelend in alle toonaarden
vertrouwen schenkt
uit de toppen van de kroon uit
'n zilver'n esdoorn z'n kunnen
hoogbevlogen vergezicht.

Knagend dwarsverband - schuttingtaal

Gemeenlijk schaaldeel overlapt
kruiskop zet het in verband
hoewel ook de niet kram slaat
hardleers verstaat voor paal
een ongehoord verzonnen taal

het is de sleg die alles zet
zeer luidt kloppend hard
gemiste slagkracht vermag
geen spaanders meer te helen

te laten wat het ooit was
dat staat in ferme kleuren
geschreven door 'n passant
die vreemd genoeg mijn hand
wat overspeelde waar'n
een splinter uitstekend stak

--

alweer klimaat bericht

duurzaamheid uit
zich in een hoop
co2 de grond in
slaan opdat het
beter geraakt

RK

Het pedofiel wel lekker onder
één hoedje met de paus
je kunt wel in de haast van vluggertjes preken
van kerkelijk gezag
van hogerhand aangewezen
misbruikdienaartjes die om een bekertje
vergiffenis moeten te smeken

heel wat kindertjes zijn al tot hem gekomen
met een stevige bisschop onder hun kont
kan 't bisdommer welhaast niet worden (aangetoond)

--
Met hun zachtzalvende
gelaatstrekkenbekkende
weevlesige mondhoeken spelen
ze onder een hoedje tikkertje
in een soepjurkje dat god mag
weten voor wie
dat mannetjesputtersbolwerkje
is opgericht anders dan om
schandknaapjes af te richten
voor stijve leden die het pikken
van dit ontucht gesticht.

Het zeker geweten

Hij geloofde ook nergens meer in
zolang men dat maar zeker wist
was hij daar wel al dik
tevreden mee vergeten

--

Aan slapen geen gebrek in dromen

Met jaren later op je eigen naam gaan staan
erop staan dat je naam daar staat uiteraard
als het ontwaken uit een diepe winterslaap
de eeuwigheid indenkend aan een tijdgedicht
moment van sluiten "eitje" genaamd

De tijd breekt de dag en tikt daardoor
een onrust wiebelt met zijn benen
die hij genomen heeft in het bewegen
alsof de ballast daaraan hem wordt ontnomen
hij slaat terug op hele uren en ontspant
tot hij weer ergens van opgewonden raakt

ergens sterft iets weg dat wel wat weg heeft
van kloppen waar niemand meer weet van heeft
waar of dat geluid gebleven is toen
het was uitgeklonken bleek uitsterven
doven dat weerklonk

--
Getweeën is een mooi woord daarin dat ook 't weeë heeft van wanneer
hij is verdwenen en niets meer wijst
op zijn aanwezigheid

Verliezen van de heiligheid aan autoriteit

Zesenzestig al een eeuw geleden
hekken waren niet meer van de dam
nu is de doorbraak toch gekomen

een democratie van één natie
is er boven alle visie uitgestegen
nu een vriend verloren aangegaan

gaat de cohen voor de hanen
blijft het bos weer bij't bomen
zal een eurling eenzaam kraaien

laat de boel dus alvast onderlopen
want 't plengt vast krokodillentranen

wie houdt nu de vinger nog in de dijk

IQ koorts

............~IqEqSqquqcq~.................

Wilgenbos

Bomen die uit zichzelf hier gekomen
Kwamen terwijl er niets bestond
Braken in een zuchtje lucht
Bomen oerbomen in oerbos
Zo oud als mijn gedachten
Stonden uitgehold hier
Hun weg te dromen
Verwarrend door hun
Kronen gebroken licht
Waardoor ik voorjaar
Hier kwam tonen
Dat in wilgen ontvangst
Betonen ik welkom heet

--
Gr Ries

Wat een strop-dassen

Zwart wit zitten
Ze te kuierlatten
Met van elkaar gejatte
Nagetrapte opgelapte
Lakglansende punt
Schoenen naast hoog
Gehakte maar bekakte
Damestassen in mantel-
Pakuitvegen te kuttekoppen
Roodgekraagde felbegeert
Te eikelende klootzakken
Terwijl ik armlastig spraak
Gebrekkig 'Tshirtje uitdeed
Zo uitgekleed in
Het vertoon de zin
Vergattermejakkes
Het omging met
Zon alom aan de verkeerde kant
Van 't glas snik ik zit te broddellappen
Aan een tafel vol stropdassen

--
Gr Ries

Jongste jongensdroom

Daarin was hij al klaargekomen uit
de moedersschoot zijn gedachte voort
in teder gerief van onbevangen lief
de posttraumatische puberaal
glibberend en snotverveeld
van de schrik bekomen
zijn hand afveegt waarmee eerder
hij het vaatwerk mee afdeed
als onbeduidend levensgevaar
en miljoenen stierven zo terloops
is dagelijks de doodgewoon rukkend
aan de lul die levenslange lessen
van buiten leert om te ontkomen
aan de hoge nood die aan zijn ballen
kleeft waarin hij het juiste kruisje sloeg
aangehaald alszijnde de enige lieve heer

--
Gr Ries

Het onderdeel zijn

Je haalt jezelf eens uit elkaar
deeltje voor deeltje spreek je
is een geheel van jouw alleen
maar toch ontbreek je op
een onderdeeltje van het zijn
is niet van jouw eigenheid
je bent er dus nog niet
zonder erbij te zijn
het is vreemd
dat je met zoveel niet zijn
er al bijna klaar bent
met in elkaar gezet te zijn
waarom dan toch montagefilmen
met beelden uit 't boek dat je las
terwijl iedereen teleur
gesteld was op je

--
Gr Ries

Doodleukzwijgen

De wereld waar je niet
meer bij wilt horen
luistert niet naar jou
je voelt je dood-
gezwegen in't gehoor
dat stom-weg staart

--
Gr Ries

Onderdruk van deze omstandigheden

Je luistert nogal aandachtig
naar het flatscreen daar
spreekt een zwagerman, het
had geen vrouw kunnen zijn,
over de kunst die in beeld
gebracht ook in de poëzie is

uitgedrukt en je bedacht je
eerder dit is gedicht een man
die ook wel zwager is
zich neerlegt in de woorden
die jij hier uit leest

--

Krabben aan je wortels

Goed gevoel wordt nooit geboren
schreef de inktvis voor
in de kronen van de mangrove
in graf gedolven verderop
stak een taxus eeuwen in de lucht
er een stokje voor toen op z'n kop
de andere werelddelen wolkenkrabbers beheersten die boomden duizend jarig
door de aarde alles vastleggend
wat is geschreven zijn het de auteurs
van het mensenleven
om nooit meer te vergeten

--

Druk

Omwille van het brood
wordt bestaand inzicht
opgebroken onder zware druk
het opgeblazen luchtledige
uitgedost met TNT waarmee
gezegd het vaatwerk ruim
baan wordt aangeboden men
windt zich op om niemanddal
een adamappel verslinkend
in een peulenschil klikt
op gevoel van verslikken
blijkt een tegel verleggen

de naakte waarheid van de worm
die kerngezond veroberd wordt
dood als de kippen daarbij
uitgevreten niet in grond gewerkt
maar opgelicht en uitgetrokken
't levensteken kronkelend verziekt

Dit alles

Zal nog moeten blijken
Schijnt altijd of geeft
In't duister alles af
Meestentijds schemer
Halfwas of wat er tussen
In geeft schaduwen
Danwel zwaar overbelicht

Voor zichzelf uitgewist

Hij wist het zeker
afneembaar
is het leven
één gegeven
een lastpak
dat knelt
en in't pashok
teruggegeven

--

Voorportaal

Iedereen is op tijd gezet
afgeteld met zekerheid ontsnapt bestaansrecht en vervlecht

van afhankelijk geluk
naar onderworpen leven
men smacht nog wat
maar weet het zeker

dit is de dood die op ons wacht
we zijn hier niet zo onverwacht
maar komen ook niet iemand tegen
die gelijkertred zich wil bewegen

meet de maat van alle schuld
door in de grootste onschuld
te verschijnen terwijl het kwaad
al is geschiet en voor ons staat

Tot het van je afvalt

Een wig die bloedrood naar de nacht toe krimpt
Verengt het zicht in het nauw gedreven
De lucht bijt venijnig in het gezicht van zich af
Een huis blaft terug
Verder sterft de straat uit
Vervallen schaduwen tot een stil uur
Waarmee het naar beneden tuurt
Herschikt het spiegelbeeld dat scheel ziet
Tot een geheel dat zich naadloos aan een sloot

--

Verjaardagfeestje

Het was al haast traditie strontlaserus met op kniehoogte een bak hazelnoten in rozijn en krent gedrenkt lustig graaiende handen gulzig tuitende lippen om de ziel de rijkelijk bevochtend de gortdroge kelen schraapten terwijl de blikken kort gerokt de kruizen ongeschoren betasten in een enkel geworpen oogopslag tegen de wezenlijke verschillen in van man zijn en de emanciperende vrouwenbenen die kreunend uit eenander gedreven luidkeels protesteerden tegen het gezag van gretigheid er viel geen gat in het geheugen dat je als man weer wakker zat te hengelen in het voorportaal naar vreemde gronden waarop het krediet van veel ellende lag die daags na't ontwaken steelse blikken blijken liet dat het weer getuige was van teveel neerslag met een scheiding vanuit opzij te dol gemaakte verschillen die niemand meer onder ogen zag toen het jaar was uitgeschreden waarop jezelf mee overhoop lag.

Gewoon lekker tegen Bisschoppen

De kinderen hebben de kerk misbruikt
zo'n maagdelijke kerkdienaar behaagt
met hun lijfjes geheel begeerlijk naakt

waar't spoor van liefde in ontluikt
misdienaar z'n ambt daarmee verlaagt
tot orgie voor een hostie zo mismaakt

--

Ook jij kunt je tegenwoordig
tegen je pedofilie verzekeren
bij de Aegon!
Zolang je maar fief en vaardig
uit de naam des heren kinderen verkracht en uiteraardbisdom bent, is dit alles toegestaan onder onze zon(!)

tot hier

Wij zijn zover
we kunnen nader
tot elkaar ver-
heven glazen
geschonken
(uitéén bokaal)

reiken klinkend
de afdronk op
(een verhaal)

Nachtmerrie

De noot is hoog vergeten

Denk je de beuk erin

De gaai had je beroofd

Je gelooft 
de kans is groot

tot je ontwaakt

Als haag gepoot

Met doel mismaakt

De kop wat ingedrukt

Je geraakt eeuwen mislukt

De boom staat 
Te verdromen

Die in jou leeft

--

Afwasbaar

Het avondmaal vol

van stemmen was je

heet van je huid

iedere klank kleurt

rood tintelend in je

geheugen voor je

licht geïrriteerd uit

het verleden spoelt

ingewikkeld opgelost

het putje in jij zwemt

doodleuk in het nu

droogt het vege lijf

liefde is afwasbaar

stijf hard schuur je

het uiterlijk vertoon

van je af

--

hOmO lUdEnS

Hij stak zijn vinger in zijn gat

en vergat hoe een stokje ergens

voor steken hem dwars zat

hij was hem zat en zat

daarmee in zijn maag nu hij

met hem een lidwoord was

deen liefst hem dander haar

op het hoofd aan't ergen was

--

2 in één

Twee gedichten als druppels

water beide identiek zitten

afgedropen op de stoep

hij in het pak genaaid zij

wit uitgedost bevroren

samen sprekend lijken

na jaren van de regen

uitgelekt in de drup bleek

eeuwig toch netjes gelijk

levenslang ietsjes tekort