de moedersschoot zijn gedachte voort
in teder gerief van onbevangen lief
de posttraumatische puberaal
glibberend en snotverveeld
van de schrik bekomen
zijn hand afveegt waarmee eerder
hij het vaatwerk mee afdeed
als onbeduidend levensgevaar
en miljoenen stierven zo terloops
is dagelijks de doodgewoon rukkend
aan de lul die levenslange lessen
van buiten leert om te ontkomen
aan de hoge nood die aan zijn ballen
kleeft waarin hij het juiste kruisje sloeg
aangehaald alszijnde de enige lieve heer
--
Gr Ries
