Verjaardagfeestje

Het was al haast traditie strontlaserus met op kniehoogte een bak hazelnoten in rozijn en krent gedrenkt lustig graaiende handen gulzig tuitende lippen om de ziel de rijkelijk bevochtend de gortdroge kelen schraapten terwijl de blikken kort gerokt de kruizen ongeschoren betasten in een enkel geworpen oogopslag tegen de wezenlijke verschillen in van man zijn en de emanciperende vrouwenbenen die kreunend uit eenander gedreven luidkeels protesteerden tegen het gezag van gretigheid er viel geen gat in het geheugen dat je als man weer wakker zat te hengelen in het voorportaal naar vreemde gronden waarop het krediet van veel ellende lag die daags na't ontwaken steelse blikken blijken liet dat het weer getuige was van teveel neerslag met een scheiding vanuit opzij te dol gemaakte verschillen die niemand meer onder ogen zag toen het jaar was uitgeschreden waarop jezelf mee overhoop lag.