zaterdag 31 december 2016

Door dik met dun

Ze hebben een katern
 (en nee die medeklinkers staan in het gelid ditmaal; 
Rn en tm het zeizo) uitgegeven
woord voor woord 
staat er beschreven 
hoe het leven is
als mits en tenzij
daarin het voor het zeggen hebben
mensenkinderen op hun best

ze malen niet maar draaien door
superlatief of heel lief gortdroog
wordt de hel op aarde voor hun ogen
het Utopia van natte dromen 
bewaarheid vlekkenpatroon
ze durven die vuile lakens 
gewoon tentoon te stellen
als het succes van lozen
leegte vermengt met hoop
iets voor zichzelf of vanzelf
sprekend winstgevend 

marskramers van naaigaren
die in spreekkoren verbinden
hoe verstikkend wensdromen
overkomen op de mensen in de straat
die zich niet blindstaren op de eeuwigheid
van vervlogen jaren

maar slechts nagelbijten
voor de buis of de bal
 wel lef heeft om te rollen
en de lach blijft schallen
zolang zij daarin geloven
zonder te bekommeren of
morgen niet gewoon 
honderd jaar eenzaamzijn
betreft in veel meer
van hetzelfde ongehoorde

maar ongenaakbaar
maakbare vermaak van morgen
 in plaats van vandaag
bestaat er geen rampjaar

maar is de mens een ramp
die maar blijft bestaan.

vrijdag 30 december 2016

Een leeghoofd holt altijd achteruit

De cynicus is geen sierlijk mens
heeft niets met niemand en nog
minder met iemand die t niet heeft

hij zint noch speelt zijn eigen ongelijk
al is hij een levenswijze is hij stijlloos
achteloos een handgebaar naar hebbenlijkheid

het ware leven naar de hand gezet
eenvoudig honds in zijn overtuigingsdrang
onverborgen ondeugden aan de kaak

gesteld dat blaffen gelijk ook ongenoegen
blijkgeeft aan het foeilelijk verborgene 
bijt hij van zich af op de schaduw
die hem het licht uit de ogen steelt

maandag 26 december 2016

Naamloos

Sommigen zijn voor hun tijd
 te laat of veel te vroeg
of zijn gewoon precies
op tijd om heen te gaan
het is niet eer van opstrijken
of de verdienste die het meebracht
meer vergeten van in de gaten 
houden hoe de tijd verstrijkt
want met sterven ben je nooit
alleen diegene die vertrekt
er blijft iets achterwege
dat naamloos onbenoembaar
heet de plaats die ooit was
ingenomen een levende 
legende op nummer een.

Sterren vallen uit hun hemel
maar ze vallen nooit alleen
maar naar beneden als ze vallen
schitteren ze ook heel gemeen
benepen met het weten hoe
gewoon hun fonkelregen
spetterend van dovend vuur
schitterend ten ondergaan
in avondrood van het leven
of ochtendgloren van de dood.

(GM, '16)

zondag 25 december 2016

Het wijzijn


zaterdag 24 december 2016

De middelste

Een uitgemiddeld geval
er zo vreselijk tussenin
er is geen speld tussen
te vinden die bijelkaar
iets laat binden dat hoort
De middelste zit overal
levenslang tussen
van boven afgestompt
van onderen op slot
komt er zelden onder
druk van wat erop
aankomt te doen
zo gaat het leven door
overal is wel wat tussen
te vinden waar iets zit
dat hoort bij middelmatigen
ze zitten daar gewoon overal
mee te weten aan wat daar
midden in evenwicht heet

maar de middelmaat meet met twee maten
steekt z'n middelvinger op met mitsen
en maren maken mensen minstens
onbemiddeld in hun meesmuilend
malen van midden in de roos geschoten
middelpuntvliedende vragen 
waar te midden alles mondjesmaat 
vervaagt wat zo mooi het middel was
dat de mens tot middelpunt maakt.

Alsmeer maar

Water is in overvloed
zelfs eb is genoeg
laagstaand water

iedere boek
is boodschappenbriefje
voor de verleerden

waarin teveel onaangeroerd
gerief van nooit gespiegelde
bladspiegels in taal

hoe kneusend toch gekrenkt
de knecht die de krachttoer
maakte op kladpapier
dat kneuterig nu bedrukt
de wand bekleed

Nieuws vergaren

Nieuws is alles wat geweest is
nieuws is alles wat gezegd is
nieuws is wat verzwegen wordt
nieuws is nooit wat komt maar gaat
nieuws gaat meestal nergens over
en blijft eeuwig en altijd achterhaalt

vrijdag 23 december 2016

Krokodillentraanvocht
















 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|

Z'n pen kan niet meer beschrijven
dan z'n oog door de lens heen
gade slaat
Z'n oren laten niet meer geloven
wat te horen valt op straat
Beelden worden ingebeelde denkbeelden
gedachten van indrukken weer gegeven
weergegeven tot waanbeelden 
krokodilleren leedwezens 
in vuur en vlam 
gezette soldatenlevens
vechten om het even 
voor de klier die traanvocht 
produceert om vertroebelt 
de ontluistering te verslaan
van het menselijk wezen.

donderdag 22 december 2016

Stil

Spinselwebbendagen
je wil er maanden aanhangen
maar ze verkleven niet
aan draden van het web

schimmige brugdelen
buigen verstilt het hoofd
over doodstaand water
een dichtregel ontsnapt

aan de rietkraag
haalt de wind hoorbaar
adem en zingt lichtzinnig
zilver de halmen wuivend

woensdag 21 december 2016

de man die schatplichtig is aan zichzelf















op de bureaustoel is  hij bezig
door de taal gegrepen leeft hij
 treurnis druipt gelijk de regen
uit de regel van het veilige gedicht
vervluchtigen met rook uit de mond
verdampte zin in het leven
dat zijn herinneringen 
waar horden uit ontsnapten
oorlogsgewonde gedachten 
verrijkt met een heldere geest
verloopt het leven van de man
je ziet het voor je hij schraapt
de dagen bij elkaar met tekens
letteren zonder wegcijferen
als kost van levensonderhoud
iedere hoekje boekt succes
met schappen uitgelezen werk
de trap omhoog gaat trager
dan de persoon die vager
dan een rups verwoord
tot vlinder nooit meer
uitvliegt in het eeuwig
grijze van de ingekleurde
schrijvershand


(RC docu 2016)

maandag 19 december 2016

Ik denk zw

Zonder wit is alles zwart
zonder zwart is alles wit
zonder zw is niets
geschoten zwartwit
in dit grijs licht
vastgelegde tint

maar ik denk

gekleurd
het doet er toe
ik kleur
de werkelijkheid in

vind bruin geen tint
vind wit geen kleur
vind huid en haar

de schoonheid
van een kind
of wat dan ook
de lijkschouwer
daarvan vindt
wanneer de tijd
zijn werk heeft verricht
op het gezicht
blijft de huid
kleurbekennen 

zondag 18 december 2016

Oud vers

dagen als heldere glazen water
die geheven worden opdat iedereen doorziet dat
het buiten mistig is
men is niet helderziend
te weten het is zelden
helder in welke fase men
zich hier bevindt

donderdag 15 december 2016

In pacht

Het was ergens
ooit

halverwege tussen
waar en geheid
zeker

maar zelden nu
nog ergens
in het midden

de waarheid
dient ontleed
te worden

in een zoekopdracht
van halve woorden
die in het heden
zelden nog waar worden

en geloof me
het was daar
ergens ooit
zo mooi
halverwege
in het midden
gelaten waar.

(De beste leugen
is de halve waarheid
die de andere helft
waar maakt)

woensdag 14 december 2016

Ophemelen






























Terwijl we ons gelukkig prijzen
worden we door de hel gehackt
zingen duizenden bommen en granaten

op mensen die uit hun lijden
verlost worden in hun bevrijdingsstrijd
zien we de geschiedenis
van puin uit onze ogen
verdwijnen tot stof

vermengt met woongenot
in krotten van dezelfde bron
rest het ongeloof in zegevieren
een afterparty van geliefden
die iets te verliezen hebben 

 op de dood toe
blijft er niets te klagen al knaagt het
op de smartphone van verdriet
want tussen de oren leven wij
ergens in een vreselijk oorlogsgebied
verscheurd tussen herkomst
en toevlucht 

waar niets is om op terug te kijken 
om op te bouwen 
is er leegte die overheerst 
overleven gaat over leven met lotgenoten
genietend in een droom in duigen
van een kind dat hier de toekomst vindt
die wij ons kunnen veroorloven.

dinsdag 13 december 2016

Grenzen aan de stad

Er lopen ingeslepen
mensen in hun gewoonten
rond hun hoofd in hun gedachten
leeg te maken het grenst
aan water
dat denkrimpels trekt
met eenden
in de watergang
het gemaal houdt alles in de gaten
waarin de ratten schuilen
die de stad uitwonen
een enkel gewagmakende passant
speelt zijn tijdige rol daar
af.

maandag 12 december 2016

De achilleshiel zit in de ziel

Vereelt verhard verleerd
gaat het eens zo gave deel
tekeer stelt zich te weer
scheurt bezeerd in sneden
diep uitgeteerd verdriet
tot bloedens toe iedere stap
verzet biedend aan het vernijn
dat eens trots zetelde in de ziel
maar thans verloren daar alleen
voetstoots de verschoppeling
speelt op het eelt waar het opteert

zondag 11 december 2016

Wat een toestand

eindelijk zo op de rand
een omkering van inzicht
eindelijk eindeloos
peilloos zijn
en dan zwijgzaam staren
naar het niets verdwijnen
de verbeelding spreekt
stilaan duister
de leegte ademt
lachende leegte
en doet er verder
het zwijgen toe

Band

Ze zou denken
wanneer de bloeddruk hoger is
hij harder wordt
wanneer het bloed dunner is
hij niet slapper wordt
wanneer het sneller stroom
hij rapper komt
wanneer het warmer is
hij van wanten weet
maar nooit gedacht
dat hij een evenbeeld heeft

zaterdag 10 december 2016

De mens




















Een lijdend voorwerp
Hij las niet
Zij schreef niet
Het brein nog
in notendop
pril ook
geschiedenis
een onbeschreven blad
samengevat zij hun
levenslot opgeknoopt
aan een luttele tak

vrijdag 9 december 2016

Gedicht

Geborgen

Het vertrouwen is niet dood
maar bungelt aan een koordje
uit de brievenbus die ieder kind
weet te vinden in een weging
de hand uitsteekt reikend
naar het openen van de wereld
die binnen komt over de mat
waar voetveeg de deurwaarder is.

donderdag 8 december 2016

frise chronologique

De tijdlijn vreet tijd
wordt opgerekt
tot zijde draad
geeft verloren tijd
geen voorrang op
ingehaalde tijd
er is geen tijd
meer te verliezen
om tijd verloren
te laten gaan

nu het respect
het land uitlekt
druppelt haat
huppelend keihard
de trap een vrouw
de trap haar gezicht
beschadigd voor t leven
tree voor tree
af naar beneden
vederlicht veert
de jongeling
op zn gympies
weer lachend
naar boven

de tijd heelt alle wonden
ook van de gewonden daar
waar ieder vertrouwen
ontbreekt voor zekerheden
als recht en het beloop
de vrije val wordt
voor het wilde westen
heelt de tijd niet maar
rijt het pijnlijk het geweten
messcherp en onthecht
tot bloeds toe open
de tijdlijn heeft zijn beloop
gevonden in een knarstandend
uurwerk van schrijnende woorden.

woensdag 7 december 2016

Op de vlucht

Dwarrel naar omhoog
fladder op de wieken maar
opgeschoten nu.

t'is bont, maar blauw

Geschaad aanzicht in de greep
van het zo bewondert leed
lijdt geen twijfel maar is
te zeer bezeerd
het hart vermag
een enkele draad
doorboort met staal
een enkel woord
geschonden maar monter
slaat de maat zijn zinnig oog
neer op de diepste diepten
van het genesteld gemoed
het klopt het slaat de maat
met aderlaten het leven aan
stil en zuiver op de graat
verliest de helderheid het
van de droom waarin
met schroom ontwaakt
de krankzinnige toevalligheid
het ding dat is dat is bedaard 
vervreemdend doorbloedend
vlees dat in het lichaam huist

dinsdag 6 december 2016

Geen mens

Er is geen mens die zichzelf bedenkt
de gedachte alleen al laat niemand gaan
gevangen in een taalloos bestaan
is de mens slechts wat van woorden
is gemaakt uitdrukking die loos blijkt
wanneer er geen uitdrukking voor bestaat.

maandag 5 december 2016

Vanbinnenuit

Vloeibaar suist het in de oren
de bloedbaan is een harde job
om te doorboren op het gehoor

mompelt de vakman smorend
van spanning zijn wetend oog
over z'n lippen geen goed woord

dan ontwaakt de martelaar
hij was er smachtend klaar

voor om van pijn verdooft
hart verschroeit te geloven

zaterdag 3 december 2016

Het papier staat me tegen
dus ben ik voor nu uitgelezen
de foto's stinken glibberig
uit de pagina mij toe
het is de inkt te dik de letter
te licht verteerbaar op t eerste gezicht

Vaderlandsliefde

Wereldleiders gaan over lijken
maar wie om mensen geeft
laat het lijden achterwege

hangt zijn geloof niet op
aan gods gebod of

om clericale redenen
weet dat hoop komt

waar niet de religie maar
de traditie is verdwenen

waar een ieder los van geheugen
bevrijdt leeft in verworven heden

een moedertaal om mee te spreken
en gevoel van kinderen hun geweten

Bestaansrecht

Ik heb me nooit verdiept
zag de keerzijde ook niet

al waren de nachten
verstikkend in lakens
van eenzaam zijn
aan de huid verkleefd
met ontlasting van
het dagelijks lijf

bedekt met gedachten
die nooit uit zichzelf
voortkwamen maar
de dagen gesloopt
in het niets verdragend
lijf dat het heden liet
branden gelijk een matras
verzadigd van de lusten
die het had verdragen

ik was voorbij gegaan
zag de smeekbede
voor het ljjdzaam
bestaan als lijkwade
voor het dagelijks bestaan

in al die dagen dat ik kwam
rook het huis naar
een verteerd bestaan
waarin zoveel is afgeleerd
dat kinderen eruit verdreven
rond slopen gelijk de dieven
van het ontstolen vaderschap

dat tot inkeer gebracht
langzaam moedeloos
uitgestorven raakte
hoe hard ontkend toch

de vader bleek en uitgebeten
zeer bemind het kind uitliet
dat teveel vergeven was
maar nu terug thuis
een gloeirest vond
van wat ooit liefde was.

Gestommel

Uit de gladde gangen
sluipt geluid
de eenzame ruimten in
het werkzame deel
van de wanden geven
even geen krimp
bjj't naderen van de bloemrijke
klomp die rap de deuren opent
waar ook de gasten verdwalen
in hun verblijf van tenenkrommend
ach en wee en dan snurkt de ruimte
in hun geest voorbeeldig zoals geweest

donderdag 1 december 2016

Man achter glas

Het siert hij is
standvastig
de vrouw voor hem
zwaait met de stokken
dan kreupelt hij
vertraagd als water
door zijn lot
zij wacht wadend
op haar slaper
ziet wassend hem
haar lichaam zwelt
hij wekt haar 
op vreemde gronden
morgen zijn zij elkaar

maandag 28 november 2016

Bloed ii






-----------------------------------------------------------------------------------------------


















Tegenover mij zat sint
incognito als buitenman
deed er het zwijgen toe
al werd hij door een oude
man herkend ging toch
z'n vinger over z'n
behaarde lippen heen

terstond gaapten de kinderen
met open staande mond vanuit
het poppenhuis de oude baas
verzonken in een fotoglossy
stomverbaasd aan

ze haalden de gemiddelde leeftijd
wat naar beneden in dit voorportaal
waar anderen braaf de beurt afwachtten

speelden zij nog even vadertje en
moedertje betuttelend met mama
op de achtergrond mompelden
de bejaarden of het een lust was
-
dat laagstaand stemmig licht verblindt
het leidt geen twijfel voor mij
het bestaansrecht in een oversteek
waar op een onbewaakt moment
alles voorbij snelt op een enkel
spoor dat doodloopt bij rode school

vanuit Baflo fiets ik een gedicht in
dat half verroest in schroeven hangt
voor het opgedreund met accent

wat van een andere tijd bezit
menig boerderij de deel onterft
met het bederf van megastal
en plaatwerk van tijdelijke aard
 
je staat er niet bij stil hoe opgetogen
de kleine havezaat in haveloze staat
vervallen is geraakt door een orkaan

en prachtig licht een inval doet
op steunberen die het verdragen
zat met voetrot bezwijken
voor de last van eeuwen
op hun dak verzwakken

de tijd loopt opgewonden
op rolletjes m'n arm langs
het zijn de uren die tellen
in de stille omgang van de dag






zaterdag 26 november 2016

Het kan altijd valser


De ode aan het lek 
vanuit hiernamaals

een gat naar de eeuwigheid
strooit licht verdeelt over rozen

daar zit de zoete inval van tonen
uit de werkelijkheid ontsnapt

bevroren in het rijp van jaren
stof tot nadenken overgoten

papieren  vergankelijkheden
golven over het bladzijdezacht

vergeten van afgedrukte huid
aan zilverschitterend gezicht

vrijdag 25 november 2016

Nachtschade


Zie de aarde rijpt
vette koppen wit
aangevroren klei
de straffe Ooster
wint
de man die
in't verleden leeft
weet dat iedereen
daar is geweest
nu de kaalslag
in de bomen huist
waar langs akkers
vloeien in dit licht.

Het gloren

Ik rij met de trein
en het landschap reist door mij
heen weer slinger ik

woensdag 23 november 2016

Bloed

Voorbij Eenrum braakt de aarde
kale de kruinen van rijzige kerels
hun lot beschoren tot bonte kragen
je hoort iets wat er niet hoort
het is een schok en raakt
verstoord in alle openheid
waar alle wegen het gezichteinder raken
wordt jij getroffen in een woord
al het groen verbleekt zacht geel
de wind heeft hier een lange adem
iedereen buigt mee met wat lucht
dicteert met bladeren in dit oord 
daar komt het op neer te neigen
naar een luisterend oor
ruimte zat dat was  al wat er was
ledig maar niet woest en nergens
om verlegen lopen alle wegen
ergens naar toe van binnen
naar buiten en weer terug
verdicht in kromme stegen
als was er voor eenrum geen plaats
te overwegen anders dan de weg
kwijt zijn waar het bloed dient
te moeten  worden gegeven
zo kruip je uit het kale land
waar niemand wordt vergeten

de waarde van woorden ligt in de zin die het geeft
met lede ogen dwalen over straatnamen als graven
in een verleden van verlaten school met hoge glazen
licht dat je aan de werkelijkheid onttrekt en god
mag weten wiens gezicht hij hier voor zich ziet
nu de toren stichtelijk bijert op dit plein van de vergetelheid
waar alle wegen afbuigen naar een duistere plek. 

dinsdag 22 november 2016

Mooi woord

Eerst huppelde je frank en vrij
over de velden van taal
vloekte soms met de kleur van graan
in spraakwater klaterde je harde hagel
tot zachter nevel benevelend neer
zeeg van volle aar tot in de schede
zoeter regen warmer aan de zon
in kleuren spande je de kroon
maar bleef je zelf in alles verstaan
ik kende je vanuit de kindermond
klaar schalde je in toonaarden
rijpte op stembanden maar
wortelde zelden op verstaarde aarde
geen woord teveel of ging
onbeteugeld tekeer stelde je te weer
maar helaas er werd gesproken
met tongen van staal waar geen pen
nog kon beschrijven hoe gegijzeld
je daar nu schreit ingeklemd
tussen keurslijven die beschermder trouw
je vrijheid tot spreken verstomd
laat bewegen in teweer gesteld
omwille van vrijheid van geven
nu zelf in gevangenschap leeft
waar de gijzelnemers kwistig
hun vlammende haat laten schijnen
dat het woord de vrijheid is ontnomen
om gewoon tegengesproken te worden.

zondag 20 november 2016

Een laatste woord

Dat was de boodschap

ik ken jou niet
en jij mij ook niet
dus wij staan kiet

het is ook niet
zo'n punt van te maken
want alles is gezegd
met zwijgen voor twee
wordt alles gezegd
en verzwegen

dus met lege handen
lig jij daar en ik zowaar
sta daarbij stil
omdat wij samen zijn
voor het eerst en laatst
hier in dit leven

dat jij liet het is je vergeven
om zo eenzaam te zijn
misschien heb jij daarvoor
gekozen en geven zo
dit afscheid een nemen
dat niemand krijgt
laat staan weggeeft

zaterdag 19 november 2016

Het verlichte leven

Een uithangbord verwelkomt het ego
dat de angst van de nacht benevelt
overleeft in duister gehulde sloppen
echter zie de mens herrees eerder
in neonlicht en straalt nu wonderwel
hel led verlicht de schone schijn
van wit verschoten stadsvertier
geluk druipt uit roodrose gevels
de blauwe schijn verschijnt in ogen
van de gasten verblindt van leven
er zwalkt een spoor van vreugdevuur
langs iedere deur waar de geest
van het feest uitgewoed neerstrijkt
om het beest te laven aan het roet
dat iedere vlam heeft afgeloefd
geblakerd lijf dat zwarter rouw
de dag betreurt waarop de stad
de zon bezingt in vogelzang
dat zo wreed het trommelvlies
bespeelt pingelend tussen vlijm
en scherp gerande schreven nacht
door braak en breuk de straat
vervuilt achterlaat voor de dagdromer
die de nacht vermijd in ruil voor
spelen in de parken van plezier
fortuinlijk ingericht met schaduwbeelden

en zie ook daar kruipt sleets de mens
nog zwaar bezopen van de lust
die het liet bij het vlees met huid
omgeven liefdesleven in lichter zeden

en ach ook in deze vertroebelde schuilt
valse hoop schitterend bij de kroeg
de dagenraad waar menigeen onwijs
de tong breekt over naamvallen
van t korte een lettergrepige lid
dat slap van angst zijn plasje doet
omdat het niets meer weet te verhalen
hoe monter het monster is overleden
in de beurtzang van vals gestemde geesten.

Leidend voorwerp

Leven dat ze lijdt
haar gegeven verleden
doorkruist geweten

vrijdag 18 november 2016

Handen uit de mouwen

Handen aan het bed
vijf vrouwen klaar
het grijpt me aan
dit tafereel ze grijpen
met handschoenen
mij stevig aan

in haar ogen las ik
meisje aan de waterkant
waar droom je van
je wereld bestaat toch echt
wanneer jij koppie onder gaat

ze zocht een uitweg
een ander schond m'n lijf
het spreekwoordelijk rund
bleef uit zo verwond was ik
dus niet wonderwel goed
opgelicht trok zij mijn aandacht

met huid en haar
er was een schaar
met naald en draad
het was niet bloedstollend
toen zij haarfijn uit de doeken deed
waar uit de draad bestond
waarmee ik aaneengeregen werd

dit is de huishoudschool
dacht ik en vernam iets
over wondgaas een lek vat
een gladde hals zeer fraai verlicht
ok is dus de plek waar goed verricht
de man zichzelf herpakt in de hand
gewerkt door dit steriel verband
een witte broek verried een string
gespannen werd het scalpel gehanteerd
nadat wat ik afstond voor het goede doel of onderzoek
alles werd gedicht wat ontluikend
stil was aangericht

het sprak mij aan hoe troostrijk ook
een ogenblik gewisseld werd

Vaarwel gezwel

De broedcel is in de kiem
boosaardig gesmoord
een harteloos tierig
maar wel weelderig
uitgedost straks
uitgevreten monster
van mijn geweten
schoon en onbevangen
haal ik opgelucht slechts
kwaadaardige gedachten
uit de krochten van de macht
die sterk gelijkend
de chirurg ontberen
om in te grijpen
opdat het lichaam
zuiver verder kan
delen zonder uit te vreten
waar de mens aan dood

kan gaan.

woensdag 16 november 2016

Opgelucht

Mijn vlees en bloed
vol voortplantingsdrift
bijna onsterfelijk aanzicht
zo kerngezond z'n eigen weg
herneemt tot ik erdoor
verzwolgen ben en uit-
geteerd mezelf hervindt
o, dodelijk gelukkig gezicht

dinsdag 15 november 2016

Het fijne daarvan

wanneer je iets positiefs
wil horen
over wat kwaadaardig is 
moet je goed luisteren 
naar een slecht nieuws 
gesprek

zelden heeft muziek 
in de oren zo vals
geklonken dan 
wanneer er geen
melodie meer klinkt

het fijne daarvan
is niet te vinden
god in geen veld
of wegen was eerder
danook al afgezegd 

zondag 13 november 2016

Bij volle maan

Je zat er al
Ik stond daar
niet bij stil
zo in mij
is zelden iemand
inniger geweest
je neemt mij
niet voor wie
ik ben of zie je
mij liever voor
een ander aan
binnen komen
is een verdringingsreeks
ik steeds minder
voor mezelf
terwijl jij mij neemt
voor wat het is
steeds dieper
blijf ik je trouw
zelfs de nachten
ben je al mn bedgenoot
ik geniet er niet van
al is je innemendheid
nog zo groot ben ik
hier nu van mijn geloof
gevallen met wat je aanricht

Bladweefsel

De kleurschakeringen van blad
is nergens zo groot
dan op de bodem.
van een winterdood bis

't is links

Van de ene op de andere
vraag niet hoe
zo onbeduidend
ook het eigen
leven leidt  iets
van bestaansrecht
op de mouw gespeld
daar onder
in een grimas
oogt het boosaardig
zolang ik er niet bij stilsta
zit er ook niet mee
en loopt het los
met vermenigsvuldigingsdrift
hopend op verlatingsangst
blijft het gehecht tot ik zeg
het mes neemt je te grazen
statistisch verantwoord
gemiddelde leeftijd
stemt vol verwachting
dit moment van onthechting
is ergens in uitmonden niet niets
de gedachte zwelt uit
een groeiende vorm
van ongenoegen.

zaterdag 12 november 2016

Rijp

Mijn groenrijp

 wit gerand geweten
oogt uitstekend

het kind huilt daarbij

de longen leeg

Gedoofd

Wanneer dit schrijven
er niet meer toe doet
dan de leegte van papier waar je getekend beter op had gestaan

Als dit zwijgen
er niet meer toe doet
dan de stilte die hier gebroken
voor je staat te schreeuwen

was jij het niet die zong
dat je niet kon vergeten
wat werd gezegd over
de zomers die voorbij
de tijden reiken van mij

donderdag 10 november 2016

Onderweg

Ze hebben toekomst zo halverwege
vergeten hoe het verleden daarmee
moet leven en hebben alles achterwege
gelaten dat onderweg er nog toe deed

ze zijn de voorsprong van het geweten
delen alles alleen nog met zichzelf bedelen
van een punt ver weg weten ze veel teveel 
zonder te weten hoe het geweten verleden 

ze zijn de toekomst zonder dit verleden
waaruit ontsproten het bewezen wezen
zijn van ouder zeer gekoesterd medeleven 
in oude steden neergestreken is uitgestreden 


De slapeloze nacht

Ontwaken is geen punt in dag waarop het doek valt
zwart als de nacht turend door het balgapparaat
gaat de wereld op z'n kop gebukt door het diafragma
van de vernauwde blik die op oneindig is gericht
op het negatief van zoveel oud zeer vastgelegd
wordt werkelijkheid voor een fractie van een seconde
vastgesteld op een onverdraaglijk onvergetelijk moment 

maandag 7 november 2016

Met dat verschil is alles anders

Die appel valt niet zegt mij de informatie
ook ik word nergens door aangetrokken
een vliegtuig wordt neergehaald
 in mijn verbeelding stort het gewoon
ter aarde ik denk mij een wolkenkrabber
waar wat tegen aanvloog en zag het
als een ramp van neervallende gevaarten
maar niets is minder waar dan iets
dat ik waarneem mijn leven lang strijdend
tegen het onvermogen van de aarde
om te houden waar het toe aangetrokken is
al heeft het er de schijn van te verdwijnen
in een eindeloos heelal van kleine dingen
waarmee mijn hersens aan voorbij gaan.

zondag 6 november 2016

Herfst

Er is geen mensenleven
dat telt
gelijk aan het vallend blad
sneuvelen
ze in kleurenpracht
ze verdienen het
vertrapt
het doorgaand pad
doodlopend naar beneden
de weer
het waait kom je
ze tegen in de neerslag
van het najaar
regent het
dwalend naar beneden
de kronen hoog gezeten
schudden even
in dit licht
verliezen ze gewoon het grip
waar miljoenen uitzichtloos
vergaan
in de zee van tijd
keer op keer gaat het
leven over lijken.

Echt face it; the real world; vandaag de dag

Soms denk je wat voor zin heeft het om te schrijven. Gewoon lekker luieren, niets doen want dan heb je meer kans op een hartaanval of een beroerte. Alleen je weet niet zeker of die dodelijk wordt. Omdat je niet wil verlamt worden in deze tijden waarin de Nederlandse zorgsector verkeert dus maar in beweging blijven. In beweging blijven wil niet zeggen dat je geen zin hebt in het schrijven maar soms denk: 'je waarom schrijf je en voor wie?' 
Als je soms onzin leest dan wil je weer in de pen klimmen, althans op je iPad tikken. Ik wilde een paar dagen geleden iets schrijven over een lieve zomervakantie-columniste van trouw. Haar eerste twee columns gingen over wat de moslims allemaal niet meemaken als ze naar de US gaan en over dat de moslims hoeven zich niet te uiten tegen de moslimterroristen want het is vanzelfsprekend dat je als goede moslim tegen die acties bent en dát hoef je niet te benadrukken door je mening te geven of te demonstreren. Ik begrijp haar standpunt voor een deel alleen ik vraag me af waarom die moslims zulke grote protesten organiseren wanneer het om Israël gaat? Waarom protesteren de praktiserende én de niet praktiserende moslims waaronder ook de links denkenden heel heftig tegen Israël wanneer die in botsing komt met Hamas of met Palestijnse demonstranten? Zijn die optredens soms erger dan de massamoorden in Frankrijk, België en Turkije? 
Omdat ik door mijn groeiende cynisme alles in een onzin trek wachtte ik af met schrijven. De aanslag van die Franse-Tunesiër die met een vrachtwagen tientallen kinderen, vrouwen en onschuldige mensen heeft gedood heeft me diep geraakt. Met deze waanzin nabij en het beluisteren naar bepaalde commentaren wilde ik weer in de pen klimmen, ik bedoel mijn iPad op schoot nemen en tikken. Maar het leek of de duivel er mee speelt, dat ik niets mocht schrijven. Toe ik begon te tikken las ik op het FB een bericht over een Koerdische-Yezidie vrouw die na haar gijzeling en verkrachting van maanden door IS terroristen kon ze eindelijk ontsnappen en in Duitsland terecht komen. En daar komt ze oog in oog met een van haar IS verkrachters, een Syriër, die haar maanden lang als seksslavin had gebruikt en nu samen met zijn vrouw asiel in Duitsland had gevraagd en gekregen. 
Dit maakte een diepe indruk op me. Kan je je voorstellen hoe zo'n iemand zich voelt? Toen ik daarover wilde schrijven nam ik eerst even de tijd om niet te emotioneel te gaan schrijven maar een beetje nuchter anders kan je niemand bereiken. Ik wandelde om mijn gedachten op een rijtje te zetten en vóór ik wilde schrijven keek ik even naar de tv en zag dat een staatsgrijp in Turkije gaande was. Een coup live op tv zien is overdonderend. Dus de iPad moest even wachten. Al vanaf het begin had ik het gevoel dat het niet waar kan zijn. Coupplegers zijn geen brave jongens die lief de mensen aanraden om weg te gaan. Die avondklok aankondigen en vervolgens als mietjes toekijken hoe mensen die schenden. Echte coupplegers gaan niet na een korte aankondiging op de staatszender stoppen om de zittende regering de gelegenheid te geven hun standpunten aan te kondigen en de coupplegers zwart maken en dat ze een klein groepje zijn. Nee, dat kon ik niet geloven, vanaf het begin al. Waarom zou je denken? Omdat ik jaren lang die trucjes en complotten kende die Saddam Hussein uitvoerde om zijn machtsposities te versterken. 
Het doel van Erdogan is super president, super sultan worden. Dat is vorig jaar juni gehinderd door Koerden die voor het eerst in de Turkse geschiedenis maar de 10% van stemmen hebben behaald en daarmee de dromen van Erdogan op weg om almachtig te worden even te niet maakten, althans uitstelden. Als wraak hiervan begon Erdogan een heftige oorlog tegen Koerden en gaf zich een nieuwe kans om weer verkiezingen in november 2015 te houden. Maar helaas voor hem heeft Erdogan weer niet de vereiste stemmen behaald om super president te worden. Nu probeert hij de aanhangers van Fathulla Gulen aan zijn kant te krijgen, of een kopje kleiner te maken. Het zou hem best gaan lukken dat hij straks de super president wordt ondanks zijn knievallen voor Israël, Rusland, Syrië, Iran en de rest van de wereld maar niet voor de Koerden en de intellectuele humane en vredelievende Turken. 
Erdogan is hard op weg om de nieuwe Saddam Hussein van het Midden-Oosten te worden. Saddam Hussein won de verkiezingen altijd met 99,99%!

John Jones I think I do fit in. I've learned the language, I respect the celebrations and traditions, I even cook roast dinner on Sunday. I cheer for uk on Eurovision, I am happy if England wins some football event because it makes my colleagues and friends happy, and I happily fit in the British lifestyle! And I would not expect anything else from someone who moves abroad, and I think that asking for respect (thing that you are clearly missing) is not being a cry baby, but being human.

My last words here will be the beginning of a farewell poem I started to write, that was before the referendum. I'm holding on to my feeling of love for this country but don't know yet how this poem will end. So ,this is to all of you whoever you are and where you are from.

Darling England 
I'm so sorry I have to go
For all these years
You have been such a pleasure to know 
From rolling green hills with grazing sheep 
To The old English oak who so proud there stand
Cities towns and costal beauty
You have made me feel very welcome, women and man
Darling England I love you very much 
You have been such a pleasure to know
Forever in my memory you all will stand
Through work and pleasure I learned so much
My friends my home a wonderful land
You have thought me so much I didn't know I could learn
A language so rich with so many beautiful terms
You gave it to me with generosity 
I took it embraced it with love very deep
Thank you my man for believing in me
Forever grateful I will be 
I'll keep it all with me awake and asleep
Now it's your turn to come with me
Good bye for now but I hope to visit again
A pleasure it has been in sunshine and rain - darling England

Andre, nee ik denk dat de meeste donkere mensen zichzelf net zo veel waard vinden als blanken (wat ze ook zijn). Misschien meer waard dan blanken die zichzelf meer waard vinden, en daar hebben ze ook gelijk in. Als je het nog snapt ;)

Behandel iedereen gelijk krijg je ook geen problemen
Oh wat jaloers zijn we toch op die witten
Iedere blik is gekleurd!
hadden we die buitenlanders maar nooit gezien

WhAt a megalomaniacal, delusional, detached from reality fascist demagogue. Makes me hope, for his and everyone's sake, that his orangeness stems from some hepatic or biliary tumor that has metastasized to his brain. That way he can be put into hospice care and put out of his and our collective misery

woensdag 2 november 2016

Eruit van pas komen

uit woorden opgebouwd
dwalend in de herfst
uit de kroon gewaaid
gelukkige woordspeling
van de natuur
niet meer weten

dan genoeg is
dan beseft
dan geweten
opgenomen zweven
dan neergelegd
dan gelegen naast
dat het leven

verteerd van zon
regen en vreten
aan het geweten
blad voor blad
weefsel zijn geweest

maar verteerd
onbeschreven blad
jaar in jaar uit vers
maar nooit samen
gevat gedicht
uit welke knop
ontsproten idee
bevatte jij
om van pas
te komen
en
te gaan


dinsdag 1 november 2016

Hoe veroudert de oorlog

Meisjesogen
kijken je aan
je ziet haar
veranderen
met de tijd

wreder dan leven
wreken haar ogen
zich op dit beeld

maandag 31 oktober 2016

Van geen vreemde smetten vrij

Op de dag dat een jonge man verdween
naar het scheen in spijkerbroek maar allee
dat is België nu eenmaal

in laagland werd ook een meisje vermist
het weer zat niet mee alles schimmig
dat bijkans het prinselijk gemaal

de spuisluis weer op een kier
het boezemwater loost
voor landsbehoud en wat vertier

doldraaide op een kantoorkrukje
op het paleis kraakt piepend in stof
gebeten een ander lid dat die tijd

geweest is en niet
de man in een benarde positie
zwaait de scepter met ijzeren hand

met hoe hij overspeelde met de andere
geeft temeer bewijs dat zaad
een nageslacht verwekt dat zonder smaad

afkomstig van paps en grootpaps
gedagtekend vals maar nogal geantidateerd
loepzuiver nu reageren en regeren laat

al stal hij uit de haverzak en vrat uit het vat
plunderde tot slot de kelder uit het slot
een kunststukje als kolfje naar z'n hand

de prins maalde nergens om en kikkerde voort
de hofvijver door kwakend gezond
op z'n Hollands in het kikkerlandje rond

gefladder over zijn graf heen sprak
de voorganger over vleugels gewiekst
hoeveel schaduw hij projecteerde

de schrokop bleek de kikker niet
maar een levenslang
de reiger op de steiger

Een dood van pierlala

zondag 30 oktober 2016

Het is hier namaals niet

Mijn lief goedaardig gezwel
wat rest mij nog
wanneer jij verwijderd mij
van vlees en bloed
hoe wreed dit kwaadaardig mij
getuigen laat dat deze scheiding mij
ijskoud in t leven laat

was jij deelbaar
ja
menigvuldig zelfs
meer met minder
mij liet jij mij
in verbijstering
daar deelgenoot
van zijn.

zaterdag 29 oktober 2016

Tijdens

De tijd aflezen
Er komt geen eindtijd aan
Al had ik de tijd

Gehad ik had het
Niet genomen of geleend
Bij verstreken tijd...

de televisiemaker

Echt handig istie niet
geen sleutelaar in die zin
meer een van taal dan staal
waar niet perse visie voor staat
is hij in staat een beeld te vormen
dat niet bestaat maar werkelijkheid
heet voor wie wat visueel gehandicapt
leeft met hart en ziel verslaafd daaraan
voor de vuist weg scheppend of t een lust
is te doen geloven magisch realist van indrukjes
manisch op z'n tijd dat zoveel geld te weeg brengt
met opscheppen van deze virtuele werkelijkheid 
maar zoals gesteld echt handig istie niet met de techniek
en niemand ziet hoe hij daar toch z'n geld verdient met niet
de eeuwigheid van het moment vast te leggen maar slechts
een doorsneedje oud brood verkruimelt voert aan het publiek 
dat tandloos geniet van het geknutsel dat niet echt handig is
opgediende kliek op het plankje dat verticaal de blinde muur versiert 


Verstoorde aarde

De daglichtkiemers doen het best op kraters
de knal van inslag in de aarde dreunt nog na

in het bloemhoofd en de bloedrode blaadjes
geknikt maar niet gebroken in de knop

buigen naar moederaarde om gebroken
open te staan in verheven bloei op de dag

dat zoveel zinloos geweld de bodem kleurde
van het bloed voor eeuwig de doornloze 

klaproos kleuren in de herinnering van hen
die hun knoopsgat sieren iedere herfst

als overlevenden van het gruwelijkste 
offerfeest te strijden tegen tijdgeesten

die telkens weer ontluiken
 op de verstoorde aarde.

vrijdag 28 oktober 2016

Nadagen

De nadagen tekenen zich kleurrijk in het verval 
Dagen uitgeteld in bladeren door het bos
Leveren een palet aan inzichten 
Zoals je die bij afsterven alleen treft 
Naar het nieuwe leven dat herrijst 
Ojee het grijs verleden grimlacht
Mistig naar een doorschijnend groen
Pril vergeten hoe verder weg ligt
Nu het tere weefsel geschakeerd 
in weten dat de dood een mooi gegeven
Tot voetveeg om de voorbijganger beweegt 

donderdag 27 oktober 2016

In looppas uit de maat

Uitgemolken sjokt 
lintje vee langs de randen 
van de weide

in het midden van nergens

het is niet bepaald doodstil
waarlangs de lijn opgesteld
de koeien onbewaakt staan
te grazen bij de overweg

het station voor gewervelde dieren
waar alles in het gelid goed past
eindpunt rode school een ver verleden
maar de bestemming staat groen
grazend in de wei tesaam gedreven
het vee dat dagelijks wordt weggeleid

baanbrekend ieder dag weer uitgeteld
over de dwarsliggers gesneldgg
vertoeft het rund bevangen door de tijd

achter hekken opgesteld spoort het zelden
met wat het te melden heeft dan grazend
uit de hand wat de verdere kudde vermeldt

de tijd verdrijft men met dit drukmiddel
dat wachten verzacht tot verspilde moeite
van het leven dat men uitzit als treinstel
vol toevallig heden in het echt bijeen gedreven
rechtlijnig staat hier voor voorspelbaarheid 
van goede snit tot gedachtengoed 
het is niet doodstil dat men hier aandoet 
eerder snelt men andersom huiswaarts
of vanuit uithuizen weerom razend gesneld
langs doodleuk kalm staand grazend vee

die de dag door stilstaand tot zich neemt
in plaats van de hektiek te herkauwen
tussen maagzweren en het gezwets
dat nagejaagd op alles lijkt 
op niets in deze 
middelpuntvliedende  gedreven 
leegte



woensdag 26 oktober 2016

Het doek valt op

de aarde, witte vezel dunne huid over het tere weefsel,
iemand lacht ze uit bij het kleurverschieten in deze kilte
waar de nachtvorst is geland heerste ijskoud de witte schim
van de in kiem gesmoord is hier geen sprake met zwarte pieten
de een vraagt om levenstijd de ander weer om afscheid nemen
nu het jaargetij is geweken voor de warmte die het bracht
een veeg uit de pan gevreesd nu de roetmoppen zijn verschenen
dat overheerst de tijdgeest voor wie leest in schamele woorden
bijeen geschraapt verzet tegen alles dat de glans draagt 
van de ijspegel die het hart doorklieft van de ziedende gemeente
misschien smeken de kinderen nog om vrede in dit spel
van de grootste gemene delers die niets meer deelbaar maken
dan de lede ogen van verliezers van de levensvreugde. 

dinsdag 25 oktober 2016

Meer dood dan levend

Afscheid om het even
Ze stappen uit het leven
Hadden dat beide 

wel 
gehad

zondag 23 oktober 2016

Peins

Als god zeker is
wie zou hij dan zijn

nu ook zo zeker
niemand weet

of hij er zo zeker
van is

(CW 2016)

Gehuld

Wanneer ik te luister wordt gelegd 
stilaan steeds meer en meer nog stil
de hand voor ogen mist de uitweg
er is geen wil om voor te kiezen 
weg is niet meer kwijt dan eerder
doodlopend het begin daarbinnen 
gedempt klinkt ook de tred
er ging iemand aan voorbij
diegene is daar ook blijven bestaan
dichter bij trekt uitzichtloos de zin
voortgedreven tezelfdertijd 


zaterdag 22 oktober 2016

Onderbroken

Jongens lijken af
stand te nemen nu ze vast
gezet voor't leven

Ongelofelijk










Ik geloof dat ik 
dood ga o nee dat weet ik 
geloof ik zeker niet 

Zeven tien











De aarde is van ons
Maar een beetje meer  van mij
Dus wat doe jij hier.

bejaagde tijden

In deze tijd, het keerzijde van gelijk
de opgejaagde niet meer weet of de jager
niet het aangeschoten wild betreft

de wond veel dieper nog zich in zichzelf
bevindt het mes niet aan twee kanten snijdt
maar botweg het vlees uitholt

de volheid van bestaan een goed recht
op leegte geeft geleend van wat het meeste
is
dat wordt gevreesd zich verliezend
in al datgeen er niet toe doet
maar zo bepalend is om te lijken
op wie niemand ooit is geweest

het beest zint steeds meer op wraak
zonder verraad aan zichzelf niets
meer geeft dat haat op iemand
die onbekend de grootste vijand
 heet
het schijnt dat scheelt te licht
te zijn
om zonder veel gewicht
te hechten aan het verlies
dat deelbaar onbelast
het verleden rusten laat

de vogel in een wnkslag
zachter bries de vreugde
van de frisheid schenkt
aan wie daarvan geniet

Grondmist

Het is geen wetenschap
die wordt bedreven
noch de vliegkunst
die daarmee eigen wordt gemaakt
het is meer vervliegen
naar een horizon
waarlangs gedachten worden gedreven
een schone kunst van overleven
met ganzenveren beschreven
zoals het wegsterven daarvan gaat
wanneer de vlucht weer overgevlogen is.

vrijdag 21 oktober 2016

Op drift

op zoek naar de verstilling
dorstend naar de ruimte
van de enge begrenzing
waarin de eeuwigheid rust

hangt de walm van verkilling
kouder ademt klam de wand
het vocht van de verstikking
muf en murw uitgebeten wreed

berijpt het venster op de wereld
wit omlijst vrediger de dood
dan eerder begeerte  van passie
gewag maakt in de lichaamstaal

verstomt meer dan verzwegen
leegte van beleven fantasie
dat zo schielijk verdreven 
de schuwe eenzaamheid aanbid 

Op drift

op zoek naar de verstilling
dorstend naar de ruimte
van de enge begrenzing
waarin de eeuwigheid rust

hangt de walm van verkilling
kouder ademt klam de wand
het vocht van de verstikking
muf en murw uitgebeten wreed

berijpt het venster op de wereld
wit omlijst vrediger de dood
dan eerder begeerte  van passie
gewag maakt in de lichaamstaal

verstomt meer dan verzwegen
leegte van beleven fantasie
dat zo schielijk verdreven 
de schuwe eenzaamheid aanbid 

Doelstellen

Zo treffend zeker is de hand
aan zichzelf geslagen spijkerhard
het lijdt geen twijfel het staat vast
genageld een kruistocht naar het graf.

woensdag 19 oktober 2016

Gaya

O moederaarde het vaderland is haatdragend
al die papa's moorden om het even al hun kinderen
daar geboren waar ze thuis zouden willen zijn

O moederaarde waarom toch zoveel mannen
om te minnen en te baren in de schoot 
waar al het leven uit ontspringt

O moederaarde de moordzucht stormt
razend rond je planeet van menselijke aard
waar haat gezaaid wordt zonder water

O moederaarde was er maar een echtpaar
overgebleven dat een kind uit puurheid 
werd geboren voor het overleven van elkaar

Neigen

Kijk het bloemhoofd neigt naar beneden
ik buig mede zeer tevreden
zo is leven nu de zomer is verdreven
met een tijdverschijnsel verschil
dat een daglengte verwijderd ligt

dinsdag 18 oktober 2016

Onberijmd

Hij legt zich uit
als kruiswoord

puzzelt daar 
de tijd bijeen

voortgedreven 
door kloppend
maken al heeft
het geen pas 
om door te gaan

als vreemdeling
die vlucht gedreven
vreemd toch ook
vluchteling bleef
onbestemd geweten
dat niets meer past

Leven met een schutkleur

Niets alles is te weten
al luistert het soms even
nauwgezet dat leven slechts
een schutkleur is
waar achter schuilgaan
alles zich onttrekt
denk beeldig
wolk vormvast even.

Semantisch

Dan lijf van mij waarin ik
me nooit heb thuis gevoeld

ik bedoel ik

heb je uitgewoond
nooit van je gehouden

al ben je mij

wel trouw gebleven
zijn wij nu toch

jij en ik zijn wij

hier op uit gekomen
een beetje uitgekeken

ben jij op mij 

terwijl ik begon 
het uit te maken

ik zonder mij 

in jou verliezen 
is uit mezelf gegaan

ik ben ook niet van mezelf

daarvan uitgegaan nu ik
hier voor de spiegel sta

vrijdag 14 oktober 2016

Geheugen steunt je

Het is de wandelstok
van de samenleving
de rollator van het geheugen en
de rolstoel van de vooruitgang 

wie werkt ze tegen 
nu ze uitgewerkt zijn
het medicijn van leven
een bittere pil

ze weten beter
al zijn ze 't vergeten
zijn zij het enige 
grijze verleden 
haar dos of 
kalende schedel

boventallig of toevallig
struikelend over hun woorden
struikelend over hun benen
versnellen zij het geleden leven

-

van weethebben hebben zij verstand
ogen en oren die decennia trotseren
zelfs afgesloten bijna alles weten
blind en doof voor mode grillen

maar toch zijn ze overbodig 
een last van leven om het even
voor potentiële nabestaanden
of financiële zorginstellingen
waar ze het niet aan verdiend 
hebben zij hun leven bijna vergevent

of bijna niet meer zo zeker

maar de betrokkenen op afstand
spiegels van voort razend nageslacht
bijzettafeltjes voor dat ene moment
een stoel waarop rust nog genoten
een bladzijde dun en dicht beschreven
waar heden voor zoveel ontheemden.

donderdag 13 oktober 2016

Voltooid verleden leven

Er is geen toekomst meer, alleen maar heden
alles is daarin al eens aan bod geweest 
zelfs de tijd doden was vanzelfsprekend 
maar als onvoltooid gegeven iets wat gaat
vervelen als zoveel wat zich daarin afspeelt

de gedachten zweren als kankergezwellen
op z'n kop hij krabt er aan tot vermenigvuldigen
zijn handen tasten doelbewust dat lichaam af
ontdaan van alles wat daarom ging
het verdwijnt niet maar dringt wel aan op vertrek 
de tijd staat daar niet stil bij wijze van spreken
het klopt niet dat teveel tijd daarin steken
moedeloos maakt bij iedere verstreken seconde
ook zonde is om nog langer bij stil te staan.

De amazone droomt zich een manage

de vrije geest heeft 
een loopje genomen
dient in baksteen gegoten 
vastgelegde zekerheden 
van woorden die hout snijden
er valt geloof ik niets meer
te verliezen aan dit kruis
waar nagelvast handen
gebonden worden 
toch blijft de heilige overtuiging
over eind dat ongenaakbaar steen
het woord is dat beleden moet worden
opdat de maagd gehoord 
niet ten prooi valt aan lust
van liefde die door de frisse wind
bedreven wordt.

woensdag 12 oktober 2016

Nu het geluid uitsterft

We zijn gestopt met luisteren
horen alleen nog bij elkaar
zijn vergeten hoe gezang klonk
fluit een vogel ook alleen
zijn laatste lied op een taperecorder
we drukken ons zelf uit 
verliezen het kleine uit 
het oog
en alles dooft 
omdat wij ons best doen
te groeien tegen alle uitdrukking
van leven in uitroeien 
wat onze natuur is
de grote Grizimek
 een sprookjes boek
van wat ooit dit alles
op de aarde leek. 

maandag 10 oktober 2016

Kater

Vervoegender wijs dreef een levenloos lijk in het lopende diep
wat dronk dronken verdronken was
de studiegenoot genoot er niet van
hoe verdroten dit verdroot
genoot de genieten geen groot genot

vrijdag 7 oktober 2016

Mordicus

Het liep wat uit de hand
ze hield het in haar armen
het bloeide op in haar gedachten
groeide zelfs meer dan was 
verwacht de bevalling was
hard kwaadaardig zij was
goedaardig en pijnlijk heen
gegaan vol verwachting
van de zaailing neergemaaid
bij mij was het goedaardig
ook ik hield het in m'n armen
al vond men aborteren hier
van pas bleef ik kwaadaardig 
maar ondeelbaar achter
met gemeengoed dat men
dood liet vriezen uit angst
dat ik ook die weg zou gaan. 

donderdag 6 oktober 2016

Beleeftijd

Van neushoorns kan je een punt maken
bij bootvluchtelingen vaart alleen de smokkelaar wel
godsvruchtige vreemdelingen zaaien haat om in te geloven
de politiestaat waar u dat wil paraat
van kleur veschieten is mensonterend zwak
bij zwart rijden wordt je altijd gepakt
netjes is de witteboorden crimineel weer wel
een samenleving van welgestelden is een schoolvoorbeeld
studenten schijnen vooral tegendelen te bewijzen
verenigingsleven gewoon een terroristische daad
er heerst een klimaatverandering vandaag
dat heeft niets met de temperatuur te maken
zolang mensen zich als beesten gedragen
blijven dieren geslachtofferd voor het leven
van vrede verstoten veestapel van onmenselijke aard.

zaterdag 1 oktober 2016

Pesten

Zwarte pieten is in
hoort bij kleurverschieten
komt zelden uit de verf
maar is wisbaar wit
van gezicht
de moor weet niets meer
van de last en ongemak
met kinderen in de zak
en pepernoten gehakt
dat van die lastpakken
werd gemaakt
de moor is nog steeds
zwarter dan de nacht
een schrikbeeld voor
de witte geest van menig kind
dat leed onder de gesel
van de roe en jutten zak
waar al dat lekker vlees
van jeugdige ondeugd
werd gevreesd als lot
onder het genot
van chocola
wat bruiner toch
warmer naar binnen
gegoten ging dan
stouter feit te boek
het daglicht schuwde
van de zwarte piet.

woensdag 28 september 2016

Wilsverklaren

Dag vriend die al op sterven lag
het is jammer dat jij je hart niet gaf
aan haar die had verwacht dat
leven aan een zijde draad twee kanten had

maandag 26 september 2016

Doodlopend spoor

Het is niet het einde 
maar op de grens van
een wereld zonder vreemdelingen
en rassen haat omdat het niet bestaat
ze zijn niet uitgestorven
ook niet onbekend echter
het ontmoeten doe je hier
niet en om te voorkomen 
doe je hier ook niets
het spoor valt te herleiden
en gaat gewoon door
mensen verschijnen verdwijnen
of komen nooit meer voor
maar de gast die kwam niet
was het huis te vol de straat 
te krap de wereld te groot
voor deze kleine plaats
of wonen hier al vreemdelingen
van een ras dat zo vervreemd
geen ruimte heeft voor haat?

donderdag 22 september 2016

Lijfsbehoud

Dat lijk is van mij
ik lijk daar immers
het meeste op

lijf en leden 
blijft onbesneden 

maar als lichaam
levend lijf faalt
dan onbeschaamd 
wens ik mij 
zonder delen
anders onderdelen.

woensdag 21 september 2016

De weekmaker

Geen workaholic noch werkweekman
meer een die z'n ballen in plastiek zet
als feut al niet gerijpt zijn testikel aangetast
hunkeren de zaaddiertjes klein en week
naar de baarmoeder waar het in zwemt
en weet al reeds die eisprong wordt een verloren race

Kale akkers

Wolkenvelden wegen 
zwaarder te doorgronden
wordt de blauwe hemel

Morning has broken

Ach zo
een vaart
loopt het niet
het stroomt
onder de voet
gelopen heb ik
om hier te komen
in de ochtend
van de herfst
vroeg was het licht
laat ook de dag
die aanbrak
zoals ooit
te horen
was een nieuw
geluid iets
uit het verleden
niet geprezen
voor het zingen
niet geprezen
voor het najaar
de droogte
van het gehemelte
waar ik gaan kan
staan indrukken
een tuin vol
herinneringen
het wordt wel
vochtig
in de ochtend
doorwaadbare
plaats
in m'n gedachte

maandag 19 september 2016

De individueel

Het scheelt niet veel
of hij en zij hebben het
voor elkaar niet voor
elkaar maar voor elkaar
want iets wat op het droge
gaat verrot niet  maar is al reeds
vergaan ten tijde van t vergaren
was het maar iets onderons
gebleven dan waren wij weer
van elkaar bevrijdt
om door te geven.

vrijdag 16 september 2016

Frisse tegenwind

Daar maalt de Gooyer helemaal niet om
het badhuis badert in bier hier om op havenhoofd
men zocht de kop van jut een windbuil zo men wil
de frisse tegenwind uit alle staten en bureauladen
punctuele luchtkastelen blijven doodgemoedereerd 
niemand nog die de gebakken lucht verzint maalt
daarom in luchtkastelen die boordevol energie
de schout bij nacht de zon uit de ogen misgunt
waait hier nog iemand met alle winden mee
of is dit hoofdstedelijk verblijf een luchtkasteel

woensdag 14 september 2016

Oorlogsgebied

de lucht ratelt giftig verhit
dampen schadelijk vuur
oranje doornig verwoedt
de kroon bezaait blank
de toppen van verstoven
duin waar oude lagen
toonbaar verweert
het land staat onder
hoogspanning omgeven
schrikdraad tegen verraad
het gevleugeld roofdier
aast gewiekst op prooi
het is de hitte van de strijd
dat geblakerd heet
nu slagveld heet
de gewisse dood
schittert op het oog
patroon tot losse flodder
gebombardeerd doet
niet onder voor
verwond dier
in de klauwen
van de aan flarden
geschoten tijdgeest.

dinsdag 13 september 2016

Broeds

Het weer is zwanger
vervuld van weer ook
aanzwellende berichten
er wordt zelfs een zonnesteek
opgezet om kracht bij te zetten

iedereen verweekt het tij keert
de spiegelende zee rijst
de lucht vervuld van hittegolven
klotst tegen het bezweette voorhoofd
een eiland verzwelgt in zoute zee

donderdag 8 september 2016

Door bomen

De nacht is gretig en eet licht uit mn hand
de hond, een geduldig wezen, ruikt aan de bomen wie er was
de wind hangt er te drogen
vochtig door de bladeren
valt alles bladstil te luister
de aarde brandt en dooft
weer wordt alles zwart
zelfs de oranje gloed smelt
in het duister in diepe dromen
geen geluid neemt nog de moeite
op gehoorafstand temeer 
daar het gezicht succes boekt en
zwijgen met zoveel
verhalen de wereld
 niet mooier maakt

maandag 5 september 2016

Lucht aansnijden

Licht verblindend in de schitterende avondzon
vensters helder spiegelend uit vensterbank
hoger scherper klinkt het snijdend zeer
de wieken malen nog een laatste keer
voor ademnood breekt op dit uur
de glazen deur nog eenmaal door 
in zwart-wit gebroken schaduwen
voor de dood nog niet bevreesd 
leest een broeder geland het verband
tussen gapend rood en vleselijk wit
verbonden tot het bloed weer stolt
te laat ontsnapt het laatste woord.

zaterdag 3 september 2016

Armoedigen aanmoedigen

Het zijn de kleingeestigen die zielig kwelen over de kwelling
van het leven nog steeds geen kaas
gegeten worden zij vergeten
maar niet de moeder aller kwel
geesten die begeesterend leven
de pijn trotseren als een gods zegen
de bezwangerenden bewieroken
dat verkrachten zaad van leven
baren is
gelijk luxe de gezel van de armen
zich nooit gelijk laat scharen
met het geluk van miljarden
dat nimmer ten deel valt aan de armlastige kwelgeesten van heilige moeder almachtig 

vrijdag 2 september 2016

van niks



















foto's van niks een schimp licht
een flits van een herinnering
vluchtiger dan regen viel viel ook
het gordijn voor zwart wit
dromen voor op reis
niet van het alledaagse
te onderscheiden lichtzinnigheid
speels gelijk het zilver dat oplicht
bariet maakte van alles wat je ziet
een betere indruk van de tomeloze
knulligheid waarmee schoonheid
tot in detail verpakt werd door het oog
van de man die zag dat vastgelegd
niet kil en bevroren behoeft te zijn
zolang de poëzie daarin maar leeft
je gaat de armoe missen met alles
wat de herder waarnam achter glas

(DdeH)



donderdag 1 september 2016

De houtgreep of de kunstgreep

Houvast is geen koud kunstje
dat leer je al van jongst af aan
knuistje geborgen in de vuist
handjes gestoken in de kotten

de hand die het omvatten wil grijpt
de greep waaraan hij trekken kan
hoeveel te meer is houvast
de warme hand die dit bevatten kan

dinsdag 30 augustus 2016

Stereotiepjes

Ze volstaan
opvallend vaak
grijs bosje haar
kalerig plukje baard
onbedaarlijk pennen
likken soms zelfs
naar elkaar 
ze menen het echt
ze hebben er een
van velen die ja
daar hoor je bij
hoe scherp zin
snedig haast
zij klaar staan
overal mee 
ook met commentaar
iets opmerkelijks
stekelig gelijk
de baard 
doorzichtig
bijna kaal.

maandag 29 augustus 2016

De kuddegeest

Van kreupelzone tot kruin
grazen de schapen
onverstoorbaar
achter elkaar

van hoog tot laag
in de pas
zijn de enkelingen
uit de maat
mijden het
achter elkaar

aanlopend
kuddegedrag
van velen
die gelijk
een ieder
uit grazen
zijn gegaan

vrijdag 26 augustus 2016

Schroei

zo we gaan weer
aan de barbecue
kop in de as
de geest verkoolt
vleselijk zijn resten
van de moraal
dierenrecht is dierenleed
voor de schat
van een kippenbout
al komt het varken
ook de strot uit

donderdag 25 augustus 2016

Percentage blootgeven

Het moet omlaag
de verhulling moet omlaag
de bedekkingsgraad moet ver
beneden alle peil blijven
we willen huid
en haar uiteraard
in bedekte termen
daarbij

ze zal en moet
een stukje prijs
moeten geven
een beetje maar
liefst zonder
schaamhaar

dinsdag 23 augustus 2016

Lichaamstaal

Dat lichaam dat ze in de strijd gooide 
was op oorlogspad 
haar pantser was de naakte waarheid
wat met strijdlust werd getoond
ze vocht door de dunne grenzen
van de menselijke geest
vol overgave gaf zij zich over
onoverwinnelijk bleek kwetsbaar
haar tederste wapenfeit
die door de gedachten schoot
van haar wens daarin getroffen
 te worden waar haar diepste
wens zich openbaarde 
vertrok zij weer van het strijdtoneel
lag het oorlogsslachtoffer getroffen
door een vraagteken verwond 
wachtend op een volgend treffen
dat hem zo sierlijk had vermoord
de onschuld te verliezen aan haar
borsten te dorsten naar haar 
lichaamstaal die onverstaanbaar
helder klonk in een overwinningsroes.

zondag 21 augustus 2016

We zouden

Meer levenslust
niet meer lijken
gelijk levenden
onder de doden

meer vlees 
meer bloed
liever verwonden
dan verwonderen

de gedachten laten
spelen met elkaar
eenzaam maar nooit
meer eerzaam zijn
gelaten maar nimmer
getrouw meer 
aan gewoonten
van wat we zouden
alleen maar doen 
nooit meer zijn
alleen maar blijven