Er is geen mensenleven
dat telt
gelijk aan het vallend blad
sneuvelen
ze in kleurenpracht
ze verdienen het
vertrapt
het doorgaand pad
doodlopend naar beneden
de weer
het waait kom je
ze tegen in de neerslag
van het najaar
regent het
dwalend naar beneden
de kronen hoog gezeten
schudden even
in dit licht
verliezen ze gewoon het grip
waar miljoenen uitzichtloos
vergaan
in de zee van tijd
keer op keer gaat het
leven over lijken.