De valse hoop en nog wat stront

Gracieus en nog zo meer daar zonder kammen
paraderen goed gefrappeerd de uitgedoste dames

heen en weer en op en neer daar op de valse hoop
waar aan ten grondslag bijna doodervaring prijkt

de geestgevende kip erkent aldaar haar kortstondig
leven in een krampscheut naar wat bleek een kwalijk

virus dat een oud oost Europees doktorend wezen
bewezen geacht had daaraan niet te kunnen overleven

doodgewoon is niet zo eenvoudig uit het ei gelegd
dagen nee weken eerder bitter sterven ligt daar nu

verwend en wel onwel te wezen in en in ontwend aan leven
pikken de overige vleesgeworden kippen haar het leven zuur

het is niet chic of duur om daar ten grondslag te verkeren
aan de keerzijde van broedend op het ei

een laatste ademtocht te maken dat werkt verlammend
met de zekerheid hoe toch kortstondig dit

Dit heb ik zowaargenomen

Het gade slaan van dingen
van leven of tot bloedens toe
al dood verwond of wat ook
ach wat doet dat ertoe
het onooglijke lijden
gesoupeerd te zijn
in vroege voorjaarsregen
lichter licht en lichter lijk
ontvederd en ontredderd lijk
uitgedold en uitgeslold
berooid nu ongemoeid
het dode vogeltje
dat hoger alles steeds
lager neigend uitgevlogen
maar ontstegen toch.

Gene sisser

In een goed geconstrueerd begin
stond een eindje verder verknoopt
niemand trapte daarin gewoon
omdat daar tussen in niets stond
dat aandacht vroeg noch schonk
aan wat zo mooi en klein op wereldschaal
nog leven heet hoewel dat is is dat
een ander niet geschreven verhaal.

Reeën in t bos

de takken breken de hond wordt zelf wild

er breekt iets in haar los zo door dolle heen

vlucht van angst het opgejaagde beest

door sprokkelhout en rottend hout

de wijder wereld rijp doortrokken lonkt

eerder dan het afschrikt voor het rood wild

dat oog in oog met het grootste schrikbeeld

hier mij door lichter loof vluchtig gade slaat.

--
hakuna matata,

ries.

Danseres

De buik broste weelderig maar rommelig onder haar verder wild woeste borsten uit
flaneerde koketteerde wijdbeens tot het een lust was ze was de hoepla van het stedelijk vuur
een snoezig snoepje van de week dat zo schoon en filmisch werd doordacht bracht ook
de liefde en de dood voor wie te hoop of te hooi en gras alles voor wiet aanzag
maar het verveelde veel en meer dan de naakte waarheid aan kon in die tijd
de kroeg droeg niets meer voor dan wat verschraalt oud bier dat nog wel ludiek
maar niet uniek om de clown te blijven hangen al dan niet begeleid door kunstige stukjes
waar zelfs Gooise vlooien niet meer voor in de plooi getrokken kon worden al moet gezegd
feeëriek haar voorkomen dat berooid ontbloot van veel dat onbegrepen en ongezien
wenste zij zich opgeborgen minder lustig maar meer rustig waar veel hanen toch nog als de kippen
bij elkaar kwamen hokken in kinderlijke eenvoud bleven de enveloppe verder gesloten bij het doden van de spijt.

Luchtspiegels voorhouden

U bent bij wijze
van spreken
maar ook niet
meer dan dat

het aanspoelsel
op het verre
vreemde de kusten
waar u
als vreemdeling bent
gestrand meer niet
dan het oude vuil
zo wordt u
onthaald

Zelfs de status
van vluchteling
noch drenkeling
waart bent u

gered en nog
in groot gevaar
u bent gewoon
hier mensonwaardig
een schandvlek
op ons bestaan
waar wij eens
zo vol onschuld
waren gelijk
de welvaart

De stijve staken zingen

In dit windstille staande licht
zingen de rode bessen bloesems
zacht een wiegelied van ver
verloren jaren uit een rijker tijd
dat vrucht en vlees hier samen
zonovergoten stoeiden tot ware
lust waar zintuigen zich laafden
aan de overdaad een warmte
en aan rust

Er is zoveel

er is zoveel verleden 

waar we gebukt onder

mee moeten leven

dat we haast vergeten

dat in het heden 

ook nog mensen leven 

die steeds minder dan

weinig hebben mee te delen

--
hakuna matata,

ries.

Veegteken

Optrekkende klaarheid
van de dag de dauw
hangt te drogen
aan de waslijn

roest dat komt daarvan
in de rottend hout de veer
verliest haar knijpkracht

schamper ook scheert het
eerste licht gebroken over
vochtig gras tot kleurenpracht

maar wacht daar ginder gloort
wat valse hoop van weer een
drenkeling die opgevist en wel
aan lager wal ligt uitgeteld

er klinkt een roep 

een schreeuw wel haast

om oorlogsbodems daarheen

te sturen om op bewogen gronden

de geschokte wereld 

geen vuil woord

 meet te laten horen

Rotzorg thuis

Ze hebben de kantjes laten hangen
waar langs zij altijd liep
zorg te dragen
dat het spinrag
waar in zij was verstrikt
niet te zien was voor een ogenblik

Er heerst een over maat aan smaad

die hier in onverzorgde staat

de oudere de dagen zat

dat later nog iedereen schaadt

Verbazingwekkend toch hoe
in blijkbaar kennelijk politieke staat
een overheidsorgaan een zwakker lijf

zo tegen wil en dank teloor laat gaan
werkt  mevrouw schaamhaar op haar
departement stelselmatig verder aan
de nieuwe wetmatige artsenrazerij

overspoelt

ze komen in golven en schuimkoppen aan land

stranden gelijk uit scheepswrakken gebroken verband

lijken en leven alle have tesaam of zonder naam

berooid en verjaagd of stropers op jacht voor geluk

dat met kind aan de hand en vrouw op de koop toe

hun ziel en zaligheid verkwanselen aan de overkant 

op de vlucht voor god mag weten wat voor geweld

uit naam van het hogere alles achter zich verbrand

Hoe het met de tijd omging

Een enkeling scheert rakelings langs
verder uitgestorven ligt de straat
een blauwe schijn van werkelijkheid
herderstasjes in bermen uitgespreid

trager groen scheert hier voorbij
in akkersloot weer naar omhoog
het fluiten en het speenkruid

de uitgelezen boekenkast achter dubbelglas
staat wat gebroken licht te kijk voorbij de man
die schoffel trouw het voorjaar hakt tot dor

verwelkt blad naast overall en buitenmaats
haar ondergoed bleek gespannen knijpergoed
te passen over scheerlijn van de vrije zaterdag

Hoe hangt de zon daar toch

Oogluikend

Keek de werkelijkheid in de ogen
zag de waarheid
daar achter schuilgaan
dacht nog vreemd
dat kom je niet vaak tegen
dat iets wat niet bestaat
de waarheid spreekt
met enkel en alleen
te hebben gekeken
zonder iets te weten
over wat nog kan
of niet

Duinzichters opstellen

met pannen zitten
verstoord starend
naar geestgronden

knarstandend schelpenpad
knaagt aan de randen van
het lieve leven dat bedreven

het omvangrijk waarover
zoveel leed in windveren
beschreven schraal bestaan

verstaan in kierewiet en zacht
gesnater van de dichter
uit de pennenstreek

druipt het natuurtalent
vers maar onbedreven
door zichzelf uitgeschreven

Werelds

De man droomde in een fractie
van een seconde zichzelf
een erectie
van het navelstaren blind
geslagen lag hij verstijfd
lid van een bijna uitgestorven
orde gezalvenden
hij was opgezadeld
met een last gasten
hem voorzagen van niet
mis te verstane zeden
die zelden tot zijn
wasdom geraakte
al kon hij niets van
verdragen 

Rotstuintjes

Platgebombardeerd de stad
uit het fotoarchief ontsnapt
verluchtigd de krant
heeft ingekaderd wel wat weg
van een oorlogstafreel
onbekommerd met tekst omgeven
heeft het verder geen teken
van leven anders dan een kind
dat in de klinkers haar knikkers
hervindt
een bijna eeuwfeest in zwartwit
dat een halve aardkloot verder
nog steeds de tijd weergeeft
hoe trots en eer zeer welverdiend
de stad uitleven met plezier
zo oud en zo bezeerd het altijd weer
de gevoeligste plaat oplevert
van wie er wat weer veroverd heeft
het kind vindt haar vertier wel weer
bemoederd de pop die ongehavend vrij en
onverveerd de vrede viert

Een stille getuigenis

Het was een lijdensweg

die moest worden afgelegd

Ze heeft de geest gegeven zo

onderweg op stille zaterdag

ik trof een paashaas die ook

het loodje vandaag heeft gelegd 

er werd gekraaid tot driemaal toe

de kauwtjes genoten een heilig avondmaal

Zo op de kruising van wegen en overwegen

lag de dode woerd met voeten getreden

aangereden voor god te spelen is

een wreed bestaansrecht dat is overtreden 

de animus en anima

De last van het kruis

mannen het meest 

torsen het mee

dat brengt met zich mee hun kruis

een tocht vol levenslust die eindigt
genageld aan een kruis waar de hij

dan aan vastzit geketend gelijk
een zaaddier dat zonder lozingsvergunning

tekeer ging en gaat zoals altijd
lijdt de man het meest aan het kruis

Ze heeft een onderkomen
van hier tot slot waar niemand
bij kan komen een ballingsoord
haar geestesoog verkent dat alles
geen weet is meer dan wat vergeten
een titelloos gedicht met zoveel
woorden niet vuil te maken
verzwegen lot dat geen meer
dan een drenkeling verstaat
voor hij koppie ondergaat
een sleutel tot het complot
in een vervangen slot
verschaft geen toegang
tot haar eigen opgang

De Bonne fooi

Lief,

Ik zit hier in een break 

tussen de zonnebakkende zaadlobben 
En denk ach 

deze blauwe dag

 kan niet meer stuk
zo pal 

nadat ik de lichtbak heb gefixst 
de korven heb gevlochten voor beton 

op de onvermijdelijke dorsvloer
zelfs de temperatuur loopt op

tot lentewaarden en alles 

er ook de groene schijn van heeft

--
hakuna matata,

ries.

Storm op bezoek

De wind buigt in alle richtingen de bomen dol
een vergeten klapt op de maat van de muziek
het gladde water begraaft schuimkoppend flink
alles gaat te keer tot in de kleinste kier
rondom de buien waait het t felst
luwt ingebonden twijgenbos en verstomd
daarin de lamgeslagen duiven stil
ontwricht bestaan wordt harder opgestuwd
het spelend kind dat vrolijk lachend begint
dolt de dag tot schuwer licht de wolken breekt
wakkert voor het slapen gaan nog huilend
aan de plinten van het betraande raamkozijn
en stilt het duister tot een oorverdovende orkaan