Rotstuintjes

Platgebombardeerd de stad
uit het fotoarchief ontsnapt
verluchtigd de krant
heeft ingekaderd wel wat weg
van een oorlogstafreel
onbekommerd met tekst omgeven
heeft het verder geen teken
van leven anders dan een kind
dat in de klinkers haar knikkers
hervindt
een bijna eeuwfeest in zwartwit
dat een halve aardkloot verder
nog steeds de tijd weergeeft
hoe trots en eer zeer welverdiend
de stad uitleven met plezier
zo oud en zo bezeerd het altijd weer
de gevoeligste plaat oplevert
van wie er wat weer veroverd heeft
het kind vindt haar vertier wel weer
bemoederd de pop die ongehavend vrij en
onverveerd de vrede viert