waar je eerder nog in cowboypak
op een omgebouwde step rondreed
net deed of op ramkoers de wereld
aan je voeten verging in tijdnood
speelde veel later de groenteboer
rijp en rot tot aan bederven toe
de schone schijn van vers fruit na
kwam zo veel bijna bedorven waar
onder luid gekrakeel van het carillon
tot leven door de beiaardier
die de bejaarden voor z'n plezier
liet twijfelen aan de dodenherdenking
van weleer toen kost nog baat
welverdiend de veteranen liet geloven
dat de aarde niet ten einde liep
maar opnieuw geschapen aan hun voeten
niet voor niets veroverd was
op vreemde smetten waarop weerom
een smetvlek vreesde van hen
wier blaam nog niet zo zuiver was
en jij na ampel beraad
dit monument verried
zo moedeloos alleen
de grootste concentratie
beiaarden doorklinkende
zwijgende meerderheid
