(Resten rust)
Ik wil je nu vertellen
van de oude ruïnes
van mijn taal
mijn mooie stervende taal
geboren uit water
dat rimpelend gelijk slik
en van het winter dor blad
van de peppels
de zachte stem van dingen
komend uit verlaten resten
van de twee verwoeste tuinen
tuin van zintuigen verwoest door taal
tuin van mijn taal verwoest met geheimschrift
kom nu er nog tijd rest
want ik deed het slechter
de eerste keer aldaar
zo laten wij opnieuw beginnen
het laatste mensenkind
dat nog in staat is te horen en
te zien
kom voel en raak aan
je zal snel genoeg
de wetenschap proeven
wees gerust opdat je het wilt
(Michel Serres)
