donderdag 30 juni 2011

Noordzijlvest

Ze hebben het water aan de kant gezet tegen de dijken.
in rood steen van Groninger gesternten ligt het goed gebakken.
ze? dat zijn de waterwerkers.

zij die beter gezegd aan het water werken.
het beter gezegd weg werken van water.
het beter gezegd waterverplaatsers.
beter gezegd grondverzetters tegen water.
grondverzetters grondverdiepers uitdiepers
opscheppers depotoprichters grondoplichters

Ze hebben de sluizen oude sluizen ingemetseld.
van kunstwerken hebben ze kunstwerken gemaakt.
ze? dat zijn de kunstwerkers de kunstwegwerkers.
de wegwerkers van kunst de waterwegwerkers

niets komt meer aan land door zee
niets spoelt meer voor schut gezet
niets is meer doorlatend dan bemalen
in het maalhuis het glazen maalhuis
het dijkhuis het gemaal zo blauw
als water op het wad spiegelend
blauwe weerschijn vlinderend gemaal

de slenken liggen afgesneden
aan de kade rustend
onder een oude vissersvloot
een vloot een enkele usquertboot
een eens uitgevaren garnalenvloot
de kreken liggen afgesneden
gesterkt tot keren waterkering
of dode armen teneergeslagen armen
meanders van de zee het wad de kwelder
een eerder overvloedige watersnood
gelittekend refrein van eeuwen her
zeemonddood geamputeerde wezen
zoeter dan kalm water in de kwel
liggen de kreken monddood

maar het stroomt mijn god het stroomt
het IJsselmeer de IJssel stroomt
hier door het hooge land tot aan de zeesluizen
de dode zeesluisdeuren keren zoet en zout
het water wordt geschut gespuit de spuisluizen uit
daar waren de waterwerkers voor de waterwegwerkers tegen
de hoogwaterbeschermers voor de dijkopwerkers voor
de dijkgraven die groeven door de eeuwen gangen
watertandend watergangen bloot met tol betalen
van de wateroverlast of waterschaarste werd geleerd
waterwerende waterwerken waterschade en schande nooit weer

Journalist

Met zegge en schrijven
heeft hij het woord
is hij aan het woord

gedicht tot leven
leve het gedicht

hij is woordvoerder
voert de woorden
aan het gehoor

dinsdag 28 juni 2011

Scherp op snee

Uit noodweer geboren
trekt het over ons heen
heen en weer gaat het
noodweer laat ons alleen
bezopen gezicht van leegte

maandag 27 juni 2011

Het kwam tot mij

Toen woorden nog lichaamloos ontstonden
zelfs de zin daaruit ontbrak hij zonder tongval
een hel bedacht waarin gedicht een lucifer ontstak
in woede ook de toorn bedacht hij zich wat vlees
en bloed vloeide sinds dien in overvloed van schede
tot snede raakte alles verwonderd verwond
de tijd werd bijdehand genomen tot hard
in steen gehouwen en men sprak sindsdien daar
van de berg in duizend stukken uiteen gevallen
schande van een zondeval werd uitgevonden
in een woordenstroom vol ongelukken tot zeeën
de aarde was in overvloed geleegd van dit gedachtegoed
alles na elkaar werd weer opnieuw bedacht
benoemd en heengezonden tot vermenigvuldigen
alles weer op schrift gesteld sneller dan bedacht
kon het woord in boekrollen uitrollen tot banvloeken
weer verder werd hij die iedereen inmiddels
navolgeling noemde genageld voor paal gezet
beschreven door zoveel tongen als uitgelezen konden
worden verstomde hij niet meer tot boekdrukkunst
waaruit rapper dan beleden werd de toorn in vuur
ontvlamde menigeen tot brandstapelgek of erger
een vagevuur voor hellefeeksen eerder bedacht
dan ingericht verstreken luttele eeuwen tot woord
weer vergeestelijkt werd aangegrepen in digitaal
met een drie eenheid ooit bedacht tot schuldbesef
nu enkel in twee tekens samengevat tussen nul
en enen samengebald als één rap
uitwisselbaar maar snel uitwisbaar leven.

Lang verhaal

Met wanneer ik begin ben ik
een lang gerekt verhaal in tegenlicht
of ik nu voor of achteruit ga blijf ik
ik blijf krimpen naar mijn hoogtepunt
zo val ik met mezelf saam
strek weerom tot uitgestrekt ik
weer in mijn eigen schaduw sta
om kort te maken wie ik ben
hoe ik in omloop ben geweest

zondag 26 juni 2011

Een weids gebaar

De stilte trekt op vandaar
een vogel krimpt licht
naar het einde van de dag
verhult alles trager hierbij
hoort zwijgend een patroon
achterlatend gewoon
dit spoor dat dooft
wegstervend gezichteinder
dat in vuur en vlam laaiend
ongewoon fel van aard toch
sterft in een zee van licht
het gras badend in zweet
dat zijn doel niet mist

Kansgrijp

Het slechtste zit van binnen en komt
met een glimlach vriendelijk buiten
tot uitdrukking in een kinderleven

dat niets van liefhebbers moet hebben
die boetseren van de pril jeugd
tot monsterlijk verbond met eigen lijf

de leden stijf van littekenen
die het heeft aangericht

in blijvende herinneringen
van stenen in bevroren water
waar de kringen voor immer staan
gebeiteld in de walging
van de welwillendheid

Groen en bijna geel of purper ergeren is peulvruchtig

oOiT

Die dagen van weleer
schraap mijn keel eens

toen was nooit
ging ik tekeer

om me te weer
te stellen met ooit
immers het komt
nooit weer

De aangekomen tijd

De tijd is aangekomen, ik zag hem
komen, net op tijd.
Er was ook niet veel van
over, de tijd was over,
verstreken zoals dat heet.
Het zat er dus op, zoals het hoorde
bij verstrijken, de tijd stemde
daarmee overeen, klopte het
daarmee. Onafgebroken
werd eerder de tijd al opgenomen,
bijvoorbeeld voor onderzoek,
of gewoon omdat men op tijd wou zijn

zonder te komen. Dat laatste immers
kostte tijd, duurde lang, of erger nog
werd geldelijk uitgedrukt. Dat laatste
maakte kostbare tijd werd afgeboekt. Zo
werd tijd steeds vaker waardelozer
zelfs op de lange duur. Alles werd ermee
uitgespookt, de kortste, de langste,
de eerste, de laatste zelfs. Alles dus.
Ieder stukje tijd telde

mee om af te tellen hoe het afliep.
Op het laatste was het tijd, die afliep,
er rinkelde ergens nog een bel. Men stond
op toen het al te laat was, er was geen tijd
meer, het was doodgewoon uitgeput op, maar
tijd heelt, dat scheelt heel wat,

-
R

zaterdag 25 juni 2011

Blauw

Het zat al dagen
-spookte- hield huis
in mijn hoofd
Het beeld viel
samen stuk
met plaatsen
op een sokkel
sukkel die ik was

Groots en hemels
blauw vloog het
haar vleugels
verloren aan mij
voorbij toen 't lijf
van de vlinder
werd opgegeten
paardenbijter maal
in vogelvlucht


de wintervlinder
vleugels zijn door mij
van de grond geraapt

daar ging een haiku
in dit ogenblik verder
aan mijn tijd voorbij
-
R

Het defragment

Robert marshmallow
had zijn sweeties
love them very well

zijn verhaal staat uit gespeld
naast de foto van de prinses
die morgen jarig is

het weer klaart op
met alles opgedist
komt een wereldbeeld
tot leven ingericht

vrijdag 24 juni 2011

Geldelijken

Vandaag bakken water en notariaten
maar we gaan naar dertig graden
deze dagen dat de zon losbrandt
op de daken van de niet afbetaalde zaken
die op palen geheid staan af te dragen
met tijdstippen waarop ook geld als water
naar de zee zich laat verdragen als mist
in onleesbare akten van onvermogen
hoe het slijk der aarde zo bedrogen
uit kan komen in dit klein onderkomen

donderdag 23 juni 2011

in de wolken

Posted by Picasa

Het regende die dag*


Het regende die dag
die dag dat verder gaan
voorop lag in het achterlaten
die dag dat op parkeerplaatsen
mensen de wacht hielden
die dag dat het regende
die mensen alleen liet
schuilend achter regenschermen
die dag dat mensen lazen
dat je gewoon droog kon zijn
lezend zag ik dat door glas
die dag lag achter beslagen
ruiten op geborgen buiten


__________
* The Charity of night (BC)

Wolk

Beklemt tussen waas
en werkelijkheid raas
ik me in de regen uit
loop leeg van boven
zichtbaar naar benee
plas uit tot huilbuien
spiegelend van grauw
naar dieper blauw waar
zonverzadigd zich nat
zichtbaar warmte dampt
opgelost de hemel in tot
lichtbrekende regenbogen
-
R

woensdag 22 juni 2011

De vastloper

Hij heeft een aangenaaid oortje
ontspoord muntstuk op z'n kop

blonde vriend die hij ooit was
verstoken geheel ontbonden

hij is losser nooit zo geschonden
dan gehavend verloren geweest

blinde dwaas verliefd op wanen
z'n deugd de jeugd ooit zo hard

van stapel bestraft door weldaad
in ziektebeelden keer op keer

dinsdag 21 juni 2011

De OpRechtheid

Tussen de klinkers
van de lijnrechte bestrating
waar in iedere voeg
niets anders zit
dan die enkele zandkorrel
ondoordacht verstoven
daarin geschikt
daar tussen de regels
door staat liefdesgras
dat geen idee heeft
in welke betekenis
trotseren in deze
harde werkelijkheid past

R

Het regen wat

en het gaat me aan
het hart benauwt ook dat
zo onderweg de neerslag
die ik ondervind
ook zijn weerslag heeft
op mijn gemoed dat
deze depressie mij juist overkomt
die ik liever een laag drukgebied
op mijn onderbuik noem


R

maandag 20 juni 2011

Van hetzelfde

Over jezelf schrijven doe je dan
pas wanneer je jezelf kunt
overschrijven en nadenkt wie
of dat wel was want
de waarheid is een deuntje
dat niemand zuiver bespelen laat.

zaterdag 18 juni 2011

Nachtegaal

Bij 't fluiten is er weer een dag voorbij
een die over wegen ging en kranten lezen
een verse geplukte aardbei uit de tuin
van tuinbonen die gegeten werden
wat schermutselingen in het kippenhok
gewoon een dag van alledaagse dingen

de schemer viel zoals gewoonlijk
bij het verdwijnen van de zon
de voordeur ging nog even open
weer dicht en tussentijds lopen
met de hond sloot aan bij slapen

waarmee het licht weer doofde
waarmee met stomheid geslagen
waarmee iemand gelijktijdig werd
vermoord sliep ik zoals het hoort
geruisloos kwam hij aangevlogen
zelfs in de dood werd niets gehoord

lag er 'smorgens nog een vogel
volledig uitgevlogen bij de deur
heb ik het dier nog uitgeplozen
hoe in die verentooi toch een stem
toe behoorde aan de zanger
van die dag daarvoor nog
liedjes hoogbevlogen klonken
gelijk in een bange droom

sindsdien ook nooit meer iets vernomen
dat toen verstomde wat werd verstoord
heb ik die dag daarna nog wel genoten
in alle stilte waaruit ook ik vervloog

Een man die niet in elkaar stak

Nee, het zat anders op z'n minst.
Hij zat anders in elkaar.
Gewoon een beetje bijeengesprokkeld.
Een man van houtje touwtje zo gezeit.
Niet dat hij daarmee zat,
hij zat eigenlijk nergens mee,
of beter nergens meer mee.
Hij stak gewoon niet
zo goed
in elkaar.
Vandaar dat hij daarmee niet zo kon zitten.
Anders trouwens ook niet,
dus zo is overdreven gesteld
een nutteloos gegeven. Hetgeen
wel weer bij hem past. Hij stak dus
anders en niet zo in elkaar.
Hoe dan wel? Ja, dat blijft dus vaag.

BYt mYn tYd - Bad Request

Een man van mijn leeftyd is totaal
onverstaanbaar ik bedoel onuitstaanbaar
gebaard in overvloed
vanuit baarmoederlijke schoten
is hij een teveelvuldig wezen,
meestal al wezen in deze tijd
het waren tyden van baarlijke nonsens
het zyn tyden van baarlijke nonsens
de wederopbouw van het mannelijk geslacht
stond nog voorop stijf in het gelid
daar papa mee te spelen in zijn carrièredrift
inmiddels ontworsteld aan zyn bromfiets
snort hij al byna in een scootmobiel
meesttijds gescheiden van zijn plicht
stevend zyn ego op een zelfsvervulling af
bevrijdt uit leasebak en duur kot
staart hy zyn afgrond in de mond
verbaast als hij eens was
nu slechts loonslaaf
van een tegenwerkersrecht
in een bijna oude dag voorziening
ziet zyn eigen lul niet hangen
pissend boven het graf
over het buikvet van zijn pens
maar ook de binnenvetters de beetweters
zijn dichtgeslibt vervet in overdaad
met hun afgetrainde lijven blyft niets beklijven
zie de verzadigingsgraad
hem zelfvergenoegzaam staan
hij is voldaan al byna afgeslacht
een steriele haan
die kraaiend friet snaait
meurend pils zuipt uit een groene nek waar hij boerend uit kletst over wilde haren ruige jaren geile maagden scherpe snaren en wat wiet waar hij ternauwernood uit een tripje was ontsnapt en pardoes in een ander slipje zijn worst zag hangen in een etalageruit maar spiegelend dat gedurende zijn succes ontkend heeft
met peniskokers dragen het liefst zichzelf als brave vader zag die kroost en baas naar de ogen keek waar hij nu opuitgekeken is

want hij is uitgedijt
hoe je hem ook wentelt
of keert hy bluft en blyft
een vreselijk vleselijk
verwende vent hij is

Uitgedyt
ook ik ben uitgevreten

Schrapen tot het van kleur verschiet

De scribent van eigen bladerdek
zwoegt zich naargeestig de regels af
ploegt en wroet door mals gras de aren
zijn er nog niet van af te lezen in volkoren klinken
maar hij ziet niet in wat uit
zijn hunkerend hart ontbreekt aan gerijpte kiemen
die zijn schrale aard
weer tot vruchtdragende akker maken

oogst het laffe loof van eigen ogentroost
wat hem rest bij blijven steken
in de verdorde dorsvlegel
van zijn ziedende ziel
dorstend in de watersnood
naar smachtende smaragden
parelen vers ----die hij in een pennenstreek
strelen mag -----van puur genoten zaadlozing

Man in kind

Het wezenloos speelt rekstok
in een soepele beweging legt
de verbinding van het kind
dat naar zijn hand gezet is
een diep doordrongen feit
waar de man zichzelf in verliest
het leven van de onschuld
dat voor eeuwig is verwoest

vrijdag 17 juni 2011

Fascinatie

Geboeid door het leven
liep hij bewaakt zijn straf
tegemoet uit de voorzorg
instelling van z'n bestaan
een recht waar hij gekleurd
opstond toen hij bevangen
was en daar voor op stond

R

Hongerig hart

Hongerig hart begerig op schap
daar ingeblikt wacht op de hond
die smacht naar lam geslacht
met runderhart zeer kerngezond
reclamediër van de vegetariër
een vleselijk wellustig dier schept
in weerwil van zijn eigen dieet

Twee & 50 op acht & 70

Met vermoedelijk een schreeuw tot leven
werd in de groeven een levenslied geperst
waarmee de een geboren de ander artiest
zijn naam gevestigd aan leven verbond
werd succes en eenvoud van zinnen
de zanger een mens een kind van vlees
en bloed dat niets uitstaande met elkaar
toevalligerwijs de één dood en de ander
dit hier om schreef dit hierom schreef

-
R

Ik zit hier voltallig

Achter de gordijnen voorbij
de aangeslagen ramen
is leven in vol ornaat
gaande terwijl ik
indachtig stok en bot
bij het glas kruisbenig
wacht tot deze poort
ontsluit waar ik Door
buitengesloten wordt
om daaraan part en
deel te nemen

in fel licht
uitgevreten tuin
waarin ik 't beest
kan uithangen wat ik
altijd ben geweest

Ik word neergezet

als schildersezel afgeschilderd
stompzinnige pennenlikker
botter op de guldensnede dan de bijl
waarmee mij de zin in leven

wordt beschreven wordt het

onbegrepen zwaar overdreven
door het veroordelend oog gelezen
oogstrelend alleen zichzelf
wil inzien wat voor hem staat
uitgeschreven in verstaan
want mijn pennenstreek
is uit geschreven

-
R

Hoe traag

Gestaag komt water gezegend
uit de hemel loopt als vocht
door scheuren in de aarde
overstelpend luid

wegstervende bui
uitgeput de zon
doorlaat schijnen
in een regenbogen
over tijden
van droogte

Meetlint

Ik rol de tijd op tot het lipje
alles weer terug met nul
valt niet te weten
hoeveel tijd uitgerold

werd gemeten of vergeten
dat jaren in centimeters
uitgedrukt zijn geweest
de wind steekt op
vertelt de esdoorn
die ik was vergeten
krap afgemeten
ben ik
te klein te weten
hoe onmetelijk te zijn
-
R

donderdag 16 juni 2011

Kapzeisen

Wolfspoten, berenklauwen,
hoefbladeren, engelwortelen.
Tussen door ligt bassalt gebroken,
zonder dat verweren
daaraan van pas kwam.
Hier heerst water op een kuststrook.
Wuift raaigras op de kruin
tussen hondsdraf en muizenoor,
dat te luister bij een dood paard
aan het kruiskruid genageld staat.


--
R

Gevallen apart

Posted by Picasa

Druil

De regen heeft geen stand gehouden
zich vastgelegd in melkdistel
die nu geheel verwaterd is.

woensdag 15 juni 2011

Wolken

water spreeuwen weer
tot regendichtte lichamen
schermen samen na
dit uitgebroedseizoen

lente vers nog
in geheugen
zomer pril

-
in dit verschiet

Rapeseed

Sprakling gracious
outrageous yellow
sun of the wastelands
flowing from the horizon
throughout the fields

Klaproos*

Roos van ruigte

woeste gronden

waarop vermoed

de aarde verstomd

tot bloedrode wond

staat naast hondstong
blauwe hemel in geel
verdronken jou bloemen
kroon te pronken
als robijn van nacht
ontsnapte pracht

------
Grand Funk Railroad
E pulribus funk
-
Your life is its worth
Sound as
You lost in this world

Ik zag vergezichten op elkaar verdwalen*

Het sculptuur stond in duizenden gezichten
te staren en verdwaalde ijler uit elkaar
ik zag de mond die sprekend de andere kant uitkeek
ogen die vanuit alle kanten sprekend op elkaar leken
in door wind uiteengewaaid staan staren
naar !omhoog! gericht vraagteken ?waarom?
deze vorm de menselijke maat aanneemt
in ruimte zichtbaar afgemeten aanspreekt
-
*Tony Cragg: the fanatics / wild relatives

dinsdag 14 juni 2011

Opstel

Het vers maken.
Is geen kunst meer dan wat woorden wisselen indachtig het ermee bezig zijn.
Samengesteld, of exoot, bieden beide uitkomst in de zelfbevruchtende fase.
Er had nu al een begin geweest met even stilstaan bij deze coïtus; er speelde immers een gedachte met zelfbestuivend vers. Deze claustogame gebeurtenis maakt het vers tot een parende gebeurtenis door van deze slakkengang een hermafrodiete gedachtegang te maken die bewandeld werd. Maar zo staat dit woord een zinsnede in de weg om verwond daaraan te komen tot een invasie. Dat woord speelde immers voor aanvang van dit schrijven al een rol.
Het ging over exoten. Volkerenmoord? erger nog? Nu, wel,zelfdoding door moordende gedachten los te laten over nut en noodzaak. Ook dat zijn invasieve zaken die overleven of er aan dood kunnen gaan.
De gelaagdheid van het vers, ja, dat stond buiten kijf voorop. Maar misschien is in deze claustrofobe ruimte plaats voor contaminatie van een woord of twee, bijvoorbeeld door elkaar genomen de zelfbevredigende gedachte aan een éénhuizig vers waarin het stuifmeel wordt genomen op de stamper van het vruchtbeginsel tot dit vers in geloken vorm gelijk een bloem voor de zon vervreemd zichzelf neemt in klaarkomen zonder de blormbezoekerer bij te laten horen. Zo geschiedde in deze uren achter het stuur dat eerdaags een vers tot leven komt door zelfbevredigende zaadlast en kiemkracht tot het vermoorden in woorden uitgedrukt het uitgeput buiten het schedeldak om ergens neervalt, uitgeput om voor te lezen.

Op afroep

Een goede beet en afdronk
het smaakte naar behoren
lippen tuitend ook verstonden
dat oren horen konden
rijpe daad van onvermogen
de schrale lippentroost
met weemoed uitgeschonken
tijd heelt maar onomwonden
spant erom wie zo verstomden

maandag 13 juni 2011

Deed

Uit niets doen deed ik niets
niet doen deed ik aldus

Nu doe ik wat ik deed
wat niets van doen heeft
met wat ik deed

zondag 12 juni 2011

Beukenhaag

Er speelt zich een grijze luizenplaag
voor mijn neus af.
Verder, geheel op z'n gemak, een hommel, hij mag naam hebben-geheel
naar zijn aard- in een zonnebad verwikkeld op een beukenblad.
Voorts maar weer, een huursoldaat vermomt als weekschildkever, in
oranje gewaad, pleegt op de luizen volkerenmoord. Dat alles in de
ochtendzon. De variabele, een lantaarntje en de koraal, allemaal juffertjes
zitten uitgebreid in het haagse hun vleugels op te blazen
tot een ander verhaal. Zelfs een Noorse houtpantser komt er in voor. Ik ontmoet zo
vroeg al parend
elzenhanen beide helder ook al juffertjes in het groen. Mals
ook de niet te versmaden strontvlieg in de klauwen
van een soortgenoot die rooft. Ik zoog dit niet uit mijn duim,
maar had in het kielzog van de volkerenmoord een paar apart
gezet en zelfs van kant gemaakt met een onbeschreven laurierkersblad
waarop eerder nog een daas zat maar nu fijngewreven
gif afgaf aan mijn wespjes in hun glazen graf.

R

In dit licht bezien

Ik zit hier in maagdelijk licht
bezie de dauwworm op mijn manier
in een hoopje bodem dat er is
de tere schoonheid van een moord
machien daalt op mijn bladzij neer

zo juist nog drong het tot mij door
dat haar legboor een luizenleven
heeft vermoord

doodleuk pak ik m'n exhauser
prik haar even later
aan karton waarop vermeld
dat ik de moordenaar
van deze sluipwesp ben

het dringt tevens tot mij door
dat schoonheid hoe bewonderend
mooi toch niet kan bestaan zonder
koelbloedigheid waarin insecten
mij heer en meester zijn

R

Touw of hout

Wat is er belangrijker dan hondentrouw?
Gewoontegetrouw gewezen worden
op touw of werpen van hout.
En maar blijven denken
dat m'n hond speelwerktuigelijk
z'n instinct inzet op mijn zinnen.
Onderwijl ik haar op haar
wenken bedien.

zaterdag 11 juni 2011

Er is altijd een uitzondering mogelijk

Uitschot staat aan akkerrand
van het bestaan opgeslagen
verhout tot kroongetuige
opgeheven maar onversaagd

Kuifje*

Hier staat een man die open wonden uitkraamt
Geen blad dat onbeschreven of voor zijn mond
Een gapend gat dat zonder geweten goed staat
Maakt van zijn leven een geblondeerd verhaal
Waar hij kleur bekennen mee achterwege laat
We weten al gaarne hoe met ballonteksten
Het haatzaaien met hem het goed vergaat
Met bobby achter hem die blaffen gaat

_________
* wij verWilderen met hem steeds meer.
En hij? Ach, hij dicht daar in de regel
niets mee dan wat ongerijmd heden!

vrijdag 10 juni 2011

Regen

Gestaag is een mooi woord om mee te beginnen
regen komt op de tweede plaats even als nat
of mooier nog plas gewoon dat alles indachtig
wat trouwens ook niet te versmaden is

om de tuin in te verdwalen in een gedicht
is niet meer voor handen zoals kwalen
of kuren die alleen maar aandacht vragen

teneer geslagen dus staan de klaprozen
druilend en geven verwelkend water
aan deez of gene die er niet om vraag

Vastleggen op een plaat is overdreven
toch begin ik daar maar mee om ergens
mee te beginnen zo halverwege vers

of strofe desnoods couplet anders gesteld
in de bloemenzee ja daar zit niemand
te watertanden omwille van een gedicht
dat nog verzonnen al zo bezopen staat
te popelen in dit licht van afdruipen

donderdag 9 juni 2011

De harde verdorring

Een meter naast je het vochtig
malse gras waaronder de zoden
jij eens heerlijk lag maar nu
de wereld zich verhardt verdor
jij tot overmaat van deze ramp

een dooie pier zoals een ieder
hier op deze aardkorst afgestompt
juist in weelde van weids gerief
de zachte eenvoud in't verschiet

Bloedmonster

De junk voelt zich bevrijdt
tussen de asemmers
uit een andere tijd
De vrouw speelt met verdriet
haar riedeltjes af met telefoon
verkeer zoals zij het ziet
Ik leg alles vast wat om mij heen
ook mij aangaat in het begrijpen
verstomt van uitslag in 't algemeen
-
R

Thuis

Gevoel is geen overbodige luxe
wanneer je uitgewerkt
de scheuren overziet
die nalaten om te verhelen
dat de tijd geen wonden heelt

te uiten is vanzelfsprekend
geen zwijgplicht in verstommen
dat de verwarming is blijven steken
op een onaangenaam gevoel

zelfs daarbuiten klaart het niet
het lucht niet op
met dieper ademhalen
er vallen gaten in 't ragfijn

R

woensdag 8 juni 2011

veder



met water beschreven
komt de veer in bewegen
tot rimpeling waar
in haarfijn beleven
een vlieg tot parel
daarop aldaar

bederfelijk waar

 

  in het zonnetje
stond onder
een parasolletje
het doosje ei
tot ieders wonder
er onder uit te komen
in de schaduw te staan
als kuiken pril
met eigen wil
door te gaan

dinsdag 7 juni 2011

Een mottige dag na mei

vol van grasuilen zwermt het weer
nog is de spanner in de weer
de koevink gaat te keer en
graast kruisbloemig nectar
in strijd met koekoekshommel
om de drommel geen mals gezicht
speelt de bolderik stijf in't gelid
mooi weer sluitend klaar
de regen buiten te sluiten
met onder meer verdwenen
speenkruiden en holwortel
uitgerekend de zomergasten
te verrassen met in heksenkring
zomaar opgekomen uit het niets
waar ook een kieviet strijdliedlustig
in een duikvlucht de blauwe kiekendief
aanziet voor het roofdier in 't verschiet
met de pastinaak als hoofdbewoner
van de braakakker vol wintervoer
-
R

Zand in de ogen

Vroeger kwam Klaas nogwel eens
die wist wel raad met slaap
nu is het de nacht die zand strooit
in mijn oogkas projecteer ik
schrikbeelden en dan pleeg ik mezelf
te raadplegen waarom ik
genoeglijk nooit genoeg
kan zijn in willen worden
of juister niet wil zijn

maandag 6 juni 2011

Gekentekend

Zie het flitsen kan beginnen
verkeersaders lenen zich daartoe

wat leer je nu van louterend uitlezen
over snelwegen raak je vlug uitgesproken
vanaf dit venster naar je eindbestemming

je handen nog kortzichtig aan het stuur
zie je achteruitkijkspiegels op het oog
stilstaand schichtig aan het voorbij schieten
ben jij per ongeluk betrapt op verkeerd afslaan

Stoeptegelgedicht

Het sloot naadloos aan op steen en krijt op zool
ik liep over ik en ik ben daar overheen gegaan

vanwaaruit ook is het ook ik gewist
wat zo gedragen het woord
dat ook te lezen is daar stond ik

het werd vermist in die zin was het ook
dat ik teveel ik daar overliep van zinnen

die onleesbaar ook zo droog ook mij tegenstonden
naast ik gedicht ontsloot een vrouw vol zinnen zich

ze staken schril hoekig in liefde overdreven af
een vloed van ongestelde krampen rosé geel

in stijf geblokte rode regels was het bloedheet
tot een menstruerend bevlekte tegel daar op ik

hier sta ik op ik gedicht verzin tot krijtstreep
hemels blauw verlicht tot voetsporen gewist

mijn sporen verrieden waar ik riep met poëzie want
zie hoe onleesbaar uitgesleten ik ontregeld liep

-
Gr. 040611

zondag 5 juni 2011

Dichter bij god

Veel dichter bij zit de imker te roken
zijn harem zwalmt in wijder keren
het genot van koninginnegelei
vererend neemt hem bedwelmend

in ere van zijn grootheid aan
hij ligt een lichaamslengte voor
terwijl het darrenbroed hem stoort
verwekt hij raten schuddend levenslust

ze steken ternauwernood uit vreze
of eerbied aan zijn ongekroonde zetel
waarop hij rust van het ontberen
enig genot van vleselijke lusten
zo hoog verheven is zijn lot

Red de Helpman

...want zij weten niet wat ze doen
de ambacht is eruit verdwenen
eenzaamheid is wat er rest in alle leegte
van het opgeknapt verband mist men het verval
van een grijs bedaard verleden waarin werken
enig lokaal gerief verschafte voor de kost
Posted by Picasa

Spreek'r niet van. Daar niet van.

Van geen woord heb ik ooit vernomen
in geen taal beschreven gelezen
nooit zien staan waar is en wat niet
hoe leger tot uitdrukken toe is
gezwegen wordt er meer vertelt
dat hoort bij zeker weten
wat niemand zegt
vloeit opgejaagd voort
geweten wat niet hoort.

zaterdag 4 juni 2011

Strepen tellen

Je kunt er op staan - stoer
of er gewoon op passen - huiver
maar merendeels niet meer
dan schamper vluchtige strepen
als decor waarlangs een vliegtuig ging
de buik vol als de ingewanden van een paard
met microbieel leven dat op de vlucht slaat

ik zat daar half volmaakt en hoogverheven
zag de Alpen onder mij bewegen
als strepen op het strand door zee omgeven

een vrouw met afgeronde getallen in haar hoofd
hield mij staande dat ik op oneven zat
hetgeen bezet bleek vanwege mijn even nummer
waar ik op gezet werd
iemand anders nam mijn plaats naast god in
terwijl ik spa rood genoot
boerde dat 'dit' onbehoorlijk is
hoe het uitzicht belemmerd bleek

door o mijn god omvangrijke borsten
die trillend in een luchtzak gleden
ware het een ontboezeming
als ik daar nogeens in landde
bij het vergaan in gespreide stand

dook een gevleugelde gedachte bij mij op
met schaamrood omkleed verhulde ik
dat dit lichaam, brood dat gebroken werd,
een beker bleek die ik
god zij dank
aan mij voorbij kon laten gaan
we landde zacht op een matras
waar veel op te bedingen was
hoe het genot met straalmotoren doofde
het zo weinig tot niets over wat voorviel
tot de passagiere verdween
in een mensenmassa van doorgaand verkeer
ik bekeerde ter stond na deze zondeval
in een pasgeborene met beide benen gezond
weer op de grond van mijn geweten
de reis werd onderbroken in een gedachtegang
waarop vermeld terminal zeven ja oneven
de laatste scheppingsdag was hier bedacht
de vuurdoop was een zegen

{soms bid ik tot hem en komt Hij
tot leven maar even later
vervloek ik hem weer en is Hij
verdwenen. Verbazingwekking
hoe snel
de boel weer
naar de verdoemenis kan gaan!}

Rustig, ruig en raadselachtig

vrijdag 3 juni 2011

Onderweg

Veel mensen zijn tegenwoordig
onderweg gewoon op weg
ze willen niet meer aankomen
sterker nog ze hebben het niet
meer dik voor elkaar.

Veel mensen tegenwoordig
zeg dat wel zijn weg van
zekerheden met wat
in het verschiet ligt
of juist niet

Veel mensen zijn weg
van waar ze naar toe willen
zonder er te zijn er alweer
van weg zijn in zeker weten
dat er weg van zijn
niet op hun pad ligt

Daarom zijn veel mensen weg
zoek de weg kwijt die ze gingen
weg van de weg die hun de weg wees
voor ze eenzaam een spoor trokken
dat hun wegwees
naar waar ze niet wezen willen

Daar zijn veel mensen weg van geweest.

donderdag 2 juni 2011

De grootste outdoor uit het dagelijks leven*

ligt zwaar overdreven op de toonbank uitgestald
het ware leven staat als evangelie uitgeschreven
om het louter alleen beleven met zovelen
zolang goed uitgerust inspanning geleverd
tastbaar in de beurs en op de blauwe plek
een wereld is herwonnen die van binnenuit
uitgestorven was in alle wanen van de dag
met het nieuwe werken op zak de kompasnaald
rechtvooruit de beloofde toekomst bracht
die nooit zo overdreven verkregen wordt
dan in de vrije tijd met vluchtgedrag
het ondragelijk bestaan uitgevochten raakt
het grote lijden gaat gepaard met geld uitgeven
voor het nieuwe leven of iets wat daarop lijkt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
beversport: voor als je door het bomen in je bestaan
geen bos meer ziet met op een houtje bijten tot je geveld
goed uitgerust ter aarde stort in alle degelijkheden
die je met kapitale fouten hebt aangeschaft
terwijl de achtertuin je de echte ontsnapping bood
lig je nu in je welvaart overspannen voor dood

Hemelvaart

De rust is weer gekeerd
ik had het bijna afgeleerd
toen ik het trof op straat
gewoon zoals het gaat
lag het daar goed uitgerust
bepakt bezakt een ware lust
voor' t oog dat ervoor is
om onverstoord dit gemis
nu te ervaren op hemelvaart
waarop alles nog uitgestorven
is het in blauw verworven
gedachtengoed hemelhoog
te bewonderen droog
al is het dauw daaruit
met een koude snuit
jagend achter stok en bal
ordeverstorend aangenaam
gewoon te horen bij de val
opdat de heer is heengegaan

Afleggen in pergamijn

Alsof je een eeuwigheid met potlood beschrijft
de opknapbeurt van je vakantieverblijf
nog getrouwd schietend op een vrouw
die over een rot houten brug
het veld betreedt van het geweten


je wenst jezelf overspel
omdat nooit gepleegd
dat achteraf zonde is
terugkijkend een fout
van een erectiestoornis
die optrad in verbintenis

stronken vastgelegd al was daar geen reden voor
heeft ook een stakenbos het moeten ontgelden
op het middenformaat negatief ligt altijd veel hout
het moet jaren geleden goed belicht zijn opgenomen
onduidelijk alleen is het nu pas ontwikkeld materiaal

het zijn tijdsverblijven geweest
zwervend tussen het
speulderbos en oostvaardersveld
waar tussen in een leven lag bekneld

ondertussen vliegt een musje
m'n huis binnen in paniek
omdat het de uitweg niet meer ziet
vanaf het keukenkastje bezien
een mooi fatalistisch perspectief
zoals ik vanuit mezelf leven bezie

(wordt het met de dag lichter in m'n hoofd)

~~~weer een kopzorg minder
toen ik dit snoeiend verzon
schoot de leesbril van het hoofd
omhoog de verwarde hop
die er niet uitzag
de avond er voor ~~~

Synopsis

Ze zeggen dat het hier
lichter is door water
kom niet veel verder

dan het opdreunen
van populieren vol
hoogverhevenheid

eerder was voller van
vergetelheid dat nu
is zwaar bedrukt

heerst tegenwoordig
overal aanwezigheid
tiran in het verschiet

wens me niet of minder
mens dat overal toornt
boven zijn eigen grens

woensdag 1 juni 2011

tunnelen

Posted by Picasa