De stilte trekt op vandaar
een vogel krimpt licht
naar het einde van de dag
verhult alles trager hierbij
hoort zwijgend een patroon
achterlatend gewoon
dit spoor dat dooft
wegstervend gezichteinder
dat in vuur en vlam laaiend
ongewoon fel van aard toch
sterft in een zee van licht
het gras badend in zweet
dat zijn doel niet mist
