Ik ben de ramp die aan uw tolerantiegrenzen verschijnt
uw bestaanzekerheid verbleekt terwijl uw vruchtwater
doorbreekt verdrink ik m'n kind in de barensnood
die aan uw kusten ons een verschijningsvorm geeft
ik ben dat randverschijnsel dat bloedrood uw stranden kleurt
het stukje ondergoed dat aan uw scheermesdraadje geregen is
dat vleesrestje in uw gebit dat stierlijk vervelend uw mondhoek
vertrekt tot grimas op uw gezicht met mijn aanzien van het gelaat
wat mij aanstaart alsof ik de vervreemdeling ben die u niet ziet
