De nieuwe verslaving

is ongeacht
om ervan af te komen
hunkeren naar
vlekkeloos
bestaan
waar zekerheid
het enige redmiddel
is dat gulzig wordt
genoten
zeker
zeker
zeker
heden
geen
reden
om
te
ver
ge
ten
hoe gebroken
en versleten
smetteloos
te leven.

Gedichters

Ze zijn best op een haar na niet beter
dan de rest met polijsten hard mahonie
glanzen ze het langs de randen glad
van schilderachtig gloren dageraad
en nachten vol van beschonken woorden
fluweel tot bitterzoet venijn alles is
een fijn vernisje waarmee oprechter
of nog ter slechter trouw de liefde
harder dan het hartelooste hart
gekoesterd wordt tot boterzacht
wat ransig smoezelig gemurmel
in de in
honderd gegooide glazen
spelen nog geweldloos
het gebroken hartje
met dubbele tong
gewetenloos hun
opgebaarde leven
angst en beven
tieren om het even
en slaan zo
zenuwslopend hard
de gevoelige snaar
aan die zo prachtig
onberoerd nog klonk

Val dood

Waar het licht op valt
valt naar het schijnt
alles op
wat opvallend
is valt niet
zwaar zowaar
het oplichtend is
verlicht het wat
eerder onderbelicht
scheen maar thans
gehelen verdwenen
in dit licht bezien weer
zeer opvallend is

E bo la

Het is on the flow de onderstroom
een gedachte aan water dat bindt
men zwemt er in duikt desnoods
het diepe de diepte het volledige
waarin alles opgenomen is

verlangen om van binnen uit te zijn
te zingen hoe overdraagbaar ook
hoe onverdraagzaam ook poëzie
hun dwingt tot samenzang daarin

wat leidt een verscholen leven lijdt
era lang verstoten blijft om tot slot
de haard te zijn waarmee besmet
het sterfhuis vervuld van letteren
knettert zei wat milder maar meer
geestdodend elkander weer besmet
diep verwond of dieper verwonderen
vlees geworden woorden infecteert

Vol overgave

Er is een man met gave ten grave gedragen
hij heeft alles met zich meegenomen
dat maar enigszins leek op wie hij was
allerlei bijzonderheden en eigennaardigheden
werden hem nagedragen in zijn graf
iedereen sprak vol overgave van gemis
dat bij leven al legende nu reeds
in vergetelheid raakt door getroffen woorden
een groot man hij paste ter nauwernood,
onder de zoden en iedereen was al begaan
met de nalatenschap vsn deze begaafde
en waar hij dan zo goed is was
een raadsel van ongemene orde
wat niemand meer herhalen kon
hij kunstig toch die listige dood
waarmee hij kunstjes maakte
al voor hij al opvallend was. .

(EK)

De poëtbalster

Ze zag nat schaamgras dat nog netjes
tussen de witte belijning was hunker
end de blik naar de man die op de zijlijn
op z'n fluit toezag dat wisselende contacten
mannen leed aan deed zelfs in spel
op de dag des heren lag natrappen
voor de hand als buitenspel ze doen niet anders
dan wat verwacht achter de bal aan haar
puur genot verschafte van vreugde
wat ongetwijfeld niets om het lijf had
voor een dichtregel erotiek van het fysiek
dat kerels haar betaald zetten
ze is ook zo moederziel alleen
het diepste leedwezen droomde
zij zich tot doel dat blikte steels
maar hemels het hiernamaals
op de reservebank

(AE)

Nippen aan het vlakste vlak

Het oppervlak
dat ondoordringbaar glas
waar met contact slechts

tot in de vingertoppen*
beroerd gevoel beleefd

wordt wat niet dieper
dan het parelsprankelend
gezicht van de nieuwslezer

beplakt met dun plamuur
zo ondoorgrondelijk blijkt
nietszeggendheid weergeeft

om de teloorgang te bedekken
die zonder af te dalen
nog hoogtepunten geeft

van alles wat werkelijk leeft
daar er niets meer is dat
digitaal meer

snelheid in zich heeft
dan inzicht van een palmtop

het hoofd neerwaarts neigt
uit pure angst te zien
wat ons nog werkelijk drijft

een gapend gat in het geheugen
dat geduldig op ons wacht
wanneer we afgesloten raken

uitgestoten zijn van de wolk
waaruit niets meer dan gezeik blijkt
de neerslag van de tijd

wat ooit zacht water was
dat ons aan de lippen stond
gutst thans een stroomstoot

het bruisend geglinster
in contact met iedereen
steeds meer alleen








*fingerspitzengefühl is een zelfstandig naamwoord:
goed ontwikkeld gevoel of vaardigheid om een (delicate) situatie juist in te schatten en erin op de glasplaat op te treden

Vol onvermogen

We geven een vermogen uit aan de blik
om ons naar een ander toe te verplaatsen
maar daar aangekomen vinden we niets
wat niet al ons eerder heeft bewogen
om te zien dat die ander ook vertrokken is.

Hoe hard ook

de dop toch blijft het eitje zacht
uitgekookt de dooier levenloos
kippiger geruimd pluimvee dat
slechts door zwanenzang in slaap
gewiegd het noodlot tart waarop
het wacht tot alle toegangswegen
afgezet doordat de kippenneuker

(die warme woorden mist bij al

dat koudbloedig leed dat hij aan

richt en wenst zich vogelvrij

van al dat wild dat rond vliegt)

lak heeft aan de poep waarmee
contact gelegd het kakelbont
besmet massaal de dood herwon

het gecopywrite meisje

De keurslagers

zijn haar voor geweest

er

voor haar zijn geweest

gebrandmerkt vlees

dat voor as niet onder deed

pennenvruchten

van rijp naar rot

een drukproef op

de som geld

die er toe doet

gesmoord icoontje

dat iets te leven had

gevierendeeld

door nabestaanden

hoe bestaat het

afgeslacht tot

dode letter

op schrift gesteld

maar het meisje dan

dat meisje heeft haar stem verloren

ergens in bouwval een archiefkast

van samengestelde woorden

vol feitenmateriaal waar dat uit sprak

~AF~

Met de meisjes loopt het ~nog~ wel los

Mannen van negentien, jongens eigenlijk
slaan er gewoon op los of zijn al total loss

voor ze er aan beginnen al losgeslagen
vrienden die het opnemen tegen elkaar

ze vinden en ondervinden zoveel
gemoedstoestanden dat het nauwelijks
te onderscheiden valt wie er tegen valt of
nog meer opvalt in het geweldig plegen van
hun onovertroffen lot tot onverschrokken
moed met hun poten overal van af te blijven

met leven beteren slechts elkaar hoe rot
te schelden op de plekken van hun genot

want zonder meisjes is er geen kleerscheur
dat hen bindt tot lotgenoten van een kind

dat in ze jubelt hoe kapot ze alles maken
ze schieten elkaar te hulp of gewoon verrot

Teveel narcissen in het voorjaar

Het fatsoenlijk groen ergert zich geel
dat zelfgenoegzaam deel net uit de knop

verheft zichzelf tot ware kunst
het is een gunst hun te mogen
zien als oersymbool zeer zelfbewust

het aureool van onknakbaar hoog
gesteeld verheven leven wellicht
dronken van veel licht te rap verlept 

handige handjes handige geest
soepel bewegen met alle winden
mee met als het mee zit alle dagen
feest of anders warrig ziek lijdend
aan zelfzucht bij een briesje ongeluk

waarmee de leugen sneller uit de bol
geschoten de eeuwige jeugd verlept
tot uitgebloeide ondeugd dat bevlogen
noch bestoven roemloos hoofd
te aarde neigt in vroege zomer

De jongen van zijn tijd

De weg die er toe deed

grenst aan de onwaarschijnlijkheid

zo doodlopend kan het zijn

hoopvol staat ik daar gapend

klooft de illusie van het bijna

daar dieper ligt het raadsel

stroomlijnt dor het bestaan

van de rivier die uitgevreten is

't gekke is

dat ik al jaren

op de rand van dit ravijn

leef en daar eigenlijk niet

mee zit nee sterker nog

ik ben

er nog

bij gaan zitten

gewoon

bungelend naar beneden

met de benen over de rand

er overheen maar wacht

tot die afgrond tot mij komt

of gek genoeg afgebrokkeld

op mij toe komt mij toekomt

want ik doe het niet.

Vroeger was ik

Maar vandaag niet meer
morgen nog minder ik
versnipper gewoon
eerder had ik ook
gewoon snipperdagen
een stuk of was een paar
per jaar om te snipperen
later werd het weer wat
meer een snipperweek
of erger nog een snipper
maand rondom hooi
mijters op het land
maar nu snipper ik
het hele jaar bij elkaar
versnipper ik de jaren
stuk voor stuk gelijk
het dorre blad dat droog
zo lekker snippert
passend bij wat valt
te rijmen om ooit
nooit meer
op te staan
ook dan ik
versnippert
zoals alles
gaat

het met name

Fantomen

Ons leven teert op verteert verlangen
onbehagen is het kaal geschoren lot
uniek zijn de spil van afgevallen gebladerte
nietsontziend heerst het onzekerheden

het onbeheersbaar beest van zeden
komt telkens weer bedrogen uit de grondverf
bleek steeds vaker blijkt het kil verlangen
schril van hechten in weifelachtig maandverband
schielijk overdreven overmand zo onuitleesbaar
de vrouw die het verlies niet nemen kan
de man in hopeloze wanhoop van z'n ego
verstrikt het wild beest in de val
van gedroomd verval in lege huizen
uitgewoond de kinderschare schofterig
onteerde mijmeringen razend snel vervlucht

Uw lijdt niet ondraaglijk

Cijfers wijzen het uit, u bent bevreesd
alles wat waardevol is ligt voor de boeg

zelfs de chirurgijn weet beter van lijden
dat u vreest en is bevreesd te verhalen

hoe u toch verder leeft met lijf en leden
en de geest die niet te toetsen valt dat

leven zonder liefde niet te rijmen valt
met vreugde van het leven wat u deelt

waaruit het vuur is weg gesloopt door
de alomvattende dood die u beheerst

in de adempauze van pas op
de plaats hoe de toekomst in u vergaat.

Een lichaam

geef haar geheimen
prijs ze heeft zezelf
geschoten dr tepel
hoven zij parelmoer
snoert ze de mond
baart zelfs zwartwit
lust tot openbaren
haar gevilde kop
likkenbaard dr vagina
onaangeroerd maagd of
hoogbegaafde sexslaving
doorbloede levenslust
uit iedere porie is zij
wereldwijd tentoongesteld
ongesteld weer overstelpt
de kunstenares in wording
geschapen om te worden
opgeslagen en vastgelegd
van vlees en bloed gemaakt
op de glasplaat drukwerk
dat zichzelf bevlekt

Gelukkig zijn

omdat je het nooit kunt worden
ben je er gewoon
niet mee
er is iets
dat niet
maar meer ook niet
daarom zijn zoveel mensen gelukkig
niet omdat ze er ook willen zijn
zonder het te worden maar om te worden
wie ze zijn

Een alleraardigst ventje

Heeft het loodje gelegd of beter geef acht zo gezegd
de doodsteek opgelopen waar niet over te praten

viel

het rotschot
het was een rotstreek
van een rotjoch
uit een rotbuurt

een robuust bolster werd beduusd tegen zijn zin

van schreeuwlelijkerd wat minder dan monddood

van grotesk script wordt geen spaan heel gelaten

van het  vrouwelijk lijf waar drukinkt op beklijft

iets subversief wat eerder nog zo onooglijk lief

door 

de dorftrottel

 luidruchtig uitgespeeld

viel

de klaprozen vielen ook fel uit de toon
 toen een schietpartijtje werd gevierd

door een uit het lood geslagen malloot 

een vriendendienstje achteraf afgezwakt

tot klucht door die kloothommel afgeschoten

tot bagatel gebagatelliseerd bondgenootschap
want zij die zonder woorden zijn vellen
in die zin de meeste van wat is gehoord.