Wadkant mij

Wadkant mij

Niet veel eigenlijk

maar meer ook niet

je typt wat in een handheld

terwijl beneden peil

de zeespiegel rijst

daalt de onwaarschijnlijkheid

komt de zeehond aanzetten

met de dood stuk hout

't is zot zo'n rot stuk schaap ook

waar uitstekend de ribben

wegwijs maken hoe'n

beschoren lot vergaat

naarstig een blik uit in't hol

uitgebeten oogkas dat

uitgekeken is op de zon 

die in alle hevigheid brandt 

op het dorre kweldergras

verder

maar terloops zeekraal

in overtrokken zin

zijn er ganzenveren

uit de lucht gegrepen

verbluffend stil

ervaar je 't gesnater

in de frisse wind

die zich aandient

zelf bevlogenheid

doet zich gelden

tuur je naar een horizon

om deze reden

dat je er iets inziet

desnoods te stoppen

of anderszins verbazen

hoe dood tij klinkt

uit nieuwsgierigheid

keer je het tweede karkas

wat door de wol geverfd

toch misschien wat leven

laat zien 

dat er uitgeleefd uitziet

alsof een diesel optrekt

zwermt de wolk gevederden

van willekeurig dier 

naamloos heen en wederom 

de zon wij weten ons 

geen dagenraad

met niets meer om me heen.