Het knaagt soms ook wel wat
dan ben ik om op te vreten
als binnenvetter geen probleem
om op te teren tot het bot
zijn de nachten veel te kort
de dagen daartegen onverdraaglijk
lang al zit de zon me nu nog tegen
soms wringt er ook al weleens wat
dan schuurt het zelfs m'n opperhuid
kapot maar meestentijds verslapt
de aandacht met een harde klap
of geruisloos met wat ik geweten heb
dat doorgaans niets meer is
dan een dementerend dagboek
waar ik geen wijs meer uit wordt
zo gesteld zijn woorden daarin
dat ze bijna ongrijpbaar
voor het werkelijk heden
mijn verstomd versteld
daar laten staan verdwaald
naar iets waar echt niemand
verder nog uitgedrukt naar taalt
vergeten zit nu eenmaal
iedere hersenschim te wachten
op een openbaring
die de hand oplicht
