Ontsnapt aan de regen kwam ochtend gereed.
De bodem was verzadigd, de sporen van gister
gewist, waren de muizen omgekomen. Toch
danste er een kiekendief gewiekst over,
het verlepte koren. Die middag kwam gezegend
uit het duister getreden, niemand gaf een krimp.
Geluidsarm werd uitgestoken naar het loof
van een afgedragen halfhoogstam. Telkenmale
was wat vergezocht tot zonovergoten licht
bladstil een gouden glans van tegenzitten
trek succesvol sporen van dit opzichtig water.
Het wekt verbazing hoe snel het overtrekt.
Er werd wat vuil afgevoerd van de afgelopen week,
niemand raakte opwonden, niemand opgelucht.
De dag verstreek zorgeloos in een vlucht ganzen
keurig in het gelid van kost en baat, een slimme afweging.
Hoe het verder gaat of af zal lopen op een werkdag.
Daarop wordt de weg weer afgelegd tussen wad maar
modderig bestaansrecht in opmerkelijk witte vederpracht
