Bij iedere beweging zuig je vaster in de gedachte daaraan.
De tegengestelde inhoud van drijfzand waar je alleen
door snelheid te houden je leven redt van de ondergang.
Hier is doormodderen een teer punt waarop je zint
maar tegelijkertijd het zoveelste lelijke woord gedicht.
Zo vastgezogen aan je lippen hangt als een peuk, terwijl
je ademloos snakt rook om je hoofd die is verdwenen.
Klaart het in een laatste oogopslag en wenkt je toe.
Een pril dag vol lof en leven is aan jou voorbij gegaan.
Er ontsnapte nog een laatste kans in het houvast, maar
die brak onder je handen af terwijl je aan 't genezen was.
Een niet bestaande kwaal hield je daarvan in leven,
het is je vergeven, veel meer dan dat je nu kunt weten.
