Wit

Witte zwanen in het portaal
sporen getrokken door de straat
lucht gekregen van de kou
stil in staat ter goeder trouw

--
R

Te laag -hangend- fruit

Daar,

Hangt Hij dan in de schemerzone.
De bleke scheet, gepoetste tanden
gebleekte kuif oorverdovend
meer en minder komen uit zijn
mond tot rottend leeg uitgevreten fruit.

Kil niet ver van zijn stam holde
het vruchtlichaam onder luid gejoel
van keiharde kraaiensnavel uit
tot er een schil van schril leeggegeten
woorden restte kramend uit zijn keel

Hij steekt nu schril af
tegen verwilderd woekerend loof
dat nooit tot wasdom rijpt
onder de rijzende koperen ploert
zijn evenbeeld ja graag een zonnekoning
van het moreel instinct
dat verloren hing te bungelen
aan een jaarloot vol hunkerende knoppen

--
R

Ontaarden

Hard op weg
Teveel sporen
Daar gelaten

Hoop opgediept
Mijnwerker begraven
Zand erover
Niets terzake

--
R

Doorloper, de kreupelzone

De ouderdom loopt traag slingerend
maar gehavend door zijn landschap
komt zo waar langszij met steenslag

kreupelend gemoed zijn pad
witter was grijzer deze morgen
waar alles mee verbonden werd gezegd
huilde een wereld

de ochtend aan weerszijde stram
in het gelid voortschreidend wild
gewas dat neigde naar ongerepte staat

woekerde al onbeheersbaar door
zijn gang waardoor de weg versmallend
het zicht kwijt was geraakt

door al die dingen die door eeuwen her
zijn verdragen nooit tot verbond gesmeed
opgetogen huiswaarts schreden
of altoos bijster zoek waren

R

In het wilde weg schieten

Ik was mezelf
in deze werkelijkheid

al schoon genoeg
was alles al
in scene gezet

Ik was mezelf al
eerder dan ik had
verwacht verwerkt

schoon genoeg
bleek alles in rep
en roer ronduit nep

met wat beloftes
en ook hoop valt
veel te redden

Ik was mezelf
al schoon genoeg

--
R

Mezelf

Ik heb mezelf

maar eens aandacht geschonken
niet dat er veel uit kwam
maar wat wel kwam liep
hun tussen de vingers door

ik heb mezelf

maar eens beetgenomen
omdat houvast ontbrak
kreeg ik er geen grip op
dat stak er lekte een gedachte
tussen neus en lippen weg

ik heb mezelf

maar wat aangedaan
het paste niet maar
stond wel verslagen
zo uitgekleed van leven

--
GrR

In de knoop

Zij zoekt haar knoop
dat touw
waar zij aangebonden is
beziet mij in dit gemis

de aandacht werd verlegd
van sterk verbonden
door dit ogenblik

verstoord of beter nee
zoekt de aanleiding

tot afleiding het spel
om het spelen is zoek

vergeten mee te nemen
ligt de aandacht ergens
en wacht rustig

af

--
GrR

Weer gedicht

We hebben weer een gat gedicht
maar ze vinden weer een ander
voor al die mensen zonder gezicht
die overleven op een nabrander
dit grensoverstijgend verkeer
in mensonterende atmosfeer

--
GrR

Ooit gegrepen

Weten hoe anderen heten
die gegaan zijn van wieg tot graf
tot iedereen de tijd genomen heeft
waarop ik wacht stond het al
uitgeschreven
hoe een toonbeeld van het verdriet
uiteindelijk blind van leven
dat van hand tot hand ging

----
rip WB

--
GrR

Waterdrager

Nu ik zo in de regen voel
hoe de rijn ijssel en nijl
over mijn huid heen
stromen loop ik samengesteld
over van water iedere druppel
valt per slot ter aarde
door de ruisende bladeren
langs de gladde beuken ruwe
berkenstammen stemt het water
over het dak de straten stroomt het
af het hangend water
zelfs de olifanthuid doorweekt
wordt van grijs uit gladder natter
de adder schuilt huiverend tegen
neerslag giftig in zijn huidje
terwijl ik vervel in koel helder water
waar ik scheel de drup van mn neusvleugel
veeg die ik vanuit de donau
weet
vreemd vergeten dat ik zelfs zwem
in opgezwollen cellichamen vol van water
waar god mag weten welk molecuuul
zojuist nog miljoenen jaren lag te slapen
onder een dikke ijskorst en stroom ...
nee loop ik over water in mijn denken
door de scheppingsdrift los daarin
wat vochtig zaad versmelt daarmee
in eimembraan en zie de lust tot paren
is verzamelen van water
daarmee ben ik een druppel sperma
was verdicht in een potje neuken
tot nieuw leven zwemmend
in het bevredigende water
waar ik vredig voor eeuwig
door de tijden waad

--
GrR

Deze noot

Ik ben een open boek dat
hier te lezen staat vanuit
een onleesbaar handschrift
naar wat hier onbegrepen
maar leesbaar staat
er is iets moois uit mij
dat daar in schuil gaat
voor het me weer vol
slagen gedicht verloren
laat verdrinken in taal
ontmoet me dansend
door het ongerijmde
waar ik voor sta

--
GrR

Bewezen hardcopy

Ik schreef dit met een HB vulpotlood
later over met mijn Parker vulpen
om het te laten beklijven op papier
vocht er tegen niets hielp het wiste

ik wist vlakgom hielp eerder mee
of het zacht koolstof of vloeiend
zwart voor me verscheen ik kon

of ik wilde of niet het wissen tot
later bleek naar het me toe scheen
de indruk te bestaan dat in de vezels
diep ik sporen had na gelaten vreemd
onleesbaar zonder strijklicht ongemeen

mijn handschrift nieuw leven in blies
hoe ik ook gewist had kunnen weten
wissen leidt geduldig een eigen leven
op papier waarop ik stond uitgemeten
tussen de lijntjes blijven schrijven duldt

geen eigen wijs heden noch andere
tekenen van overleven die bij't oplossen
van inkt of wissen van potloodstrepen
niets bijdraagt aan het verdwijnen
zolang ik er zelf nog ben en voort leef

zoekend naar mijn eigen levensteken
dat op schrift gesteld de leugen
van mijn geheugen in taal verslaat
met me voordoen als een denkend
gedachtenlezend wezen is bewezen

--
GrR

Tijdsein

De tijd is zoek
ik kan het niet
meer vinden
overal gezocht
agenda's vol
doorgenomen
in uitersten
gaatjes in tijd
gezocht maar
niet gevonden
overal te druk
nergens rust
ontbrak de tijd
gaatjes worden
een groot gat
zwart voor ogen

--
GrR

Zo gaan dagen

Krimpend aan de purper slippen
wassen beelden van het glanzen
in vette regels te beschrijven
de boeren hun rol in tegenlicht

met fel ten strijde trekken breken zij
de nachten op met striemen regen
in de koplampen van hun landarbeid

zo fraai tooit in deze leegte zwart
met abelen de contouren tekenend
waar ergens de dag ligt te loeren
op de vallend licht overigens

--
GrR

Kreunend van genot

Wanneer de kasten zwichten
onder het gewicht van poezie

langzaam aan die last bezwijken
nog even de schappen kraken
van verlicht genot wanneer
de verzamelbundel wordt gelicht

prijkt ongemerkt een enkel vel
aan stof ontsnapt ter aarde vallend
dwarrelend gedicht dat gebukt ging
onder harde ruggen ingebonden zinnen

speels de klank weergeeft
die het bezingt ontsnapt een kreet
uit ademnood hoe de lucht weerklinkt gezongen in dit dalende wiegelied

Vette sporen, echte klei

In de loop van de rivier liggen
de eeuwen uitgesleten
daar ligt het vette land lui
verheven afgemeerd
om blote koeien eten te geven
zijn de schrale waarden
uiten in de kribben
met teveel aan water omgeven
het vertier van zoet water
dat zich gedraagt als oeverloper
buiten de maat gemeten
een watersnood

niemand is meer op het droge
bij teveel onder de voet gelopen
vocht dat iedere kier en spleet vervult
van achterdocht dat rottig molmt
in tochtige bewoordingen

Ik schrijf onleesbaar

Brand
heel wat af
toch schijn ik
aanwezig in de nacht
de waakvlam

die overdag niets in mij ziet
en
bij niets inzien
door mij wordt bijgelicht

ontsteek ik niet maar
brand maar aan
in lichte laaien
van mijn bestaan

builen vallen nu eenmaal op mensen

De wind built razend
door het geraamte
wakkert maar wat aan
de boer giert het uit
met de rugleuningen

malend door het skelet
treft het hier blaam
zijn gehoor in pogen
komt uit de orkaan

op klompe voeten
draalt 't keert en valt 't
aan

er is getekend
voor standvastig
aanhoudendheid
van brekend water
op keien

er sneuvelt veel
gebladerte met geweld
uit afgekeurde getijden
die achterlopen op de tijd

De zachte tintel

Roerloos haast onaangedaan
zonder spoor van aarzel
wordt de waarheid geslikt
geen mens die daaraan twijfelt

is 't gebeurd ook nog feitelijk
dan nog geen krimp
zelfs een glimp genoegzaam
neigen in de zachte deining
van de trein in haar beweging

valt de lezeres in een vorm
van verveling bij de lezing
van de ramp die met omslaan
van de bladzij weer is vergeten

dwalen de gedachten af
naar avondeten zojuist
mobiel doorgegeven
terwijl bloed stroomt

die camerabeelden
die kleurenfoto's
zijn vergeven 

Ontwateren

Water inspireert jaagt aan en op
leert te leven op een tweesprong

van kiezel waar het ruizend zong
in oorsprong tot donderend geraas

in ter aarde gaan van duivelse hoogten
tot diepten van het kabbelend paradijs

waar de eeuwigheid naar 't scheen
op lichtharpen door bladeren meespeelde

tot zij ontluisterend de poorten opent
van d'r baarmoeder naar de zee

daar'n delta treft in vaginaal geweld
verkrachtte zoete werkelijkheden

onder de voeten gelopen de hand
overspeelde kaalheid van 'n bestaan

dat aangeland in deze tegenwoordigheid
de schraalheid uitschreeuwt van de hel

die leeg gehaalde estruaria waar nee
doorklinkt in alle haarvaten van vergaan

Ik bloeide op hoger speelgrond

Ik kom voort uit een rode lijst gebied
waar duizendschonen bloeiden naast
de wildgroei in de westelijke havens

kon me laven aan de artsenijplanten
dakloze dieven sliepen naast adventieven
water liep dicht van aquaria vegetatie
vogels riepen aria's op gespoten in vijgen

Ik groeide op hoger speelgrond
waar je eenzaam kon vegeteren
jezelf afleerde er te zijn

en bergroos naast tomaat en kameraadje
tuinaardbei at ik me door gepiepte aardperen
die verdween naar het scheen de ijzervaren
met andere vreters bolgewassen en andere

bollenbozen lieten zich gaan door kafferkoren
en ik vertrok met zegelkruid dat hier stond
bij gewild wild en wilders wildst gedijden

Ik stoeide op hoger speelgrond
waar maagdelijk verloor je aftrok
brake gronden jezelf hervond 

nabij ruigoord dat bijna verzoop in zandduinen
waar ik ook ging nam ik deze flora met me mee

Ik bloeide opgedekte zandgrond
waaronder moeras nog zingt 
toen'k verging 't stenen hart
doorwoekerde

Juveniel

Toen ik kind was
de aarde centraal lag
ik spil waar om de zon
en de maan tolden
de wereld plat
noch rond een horizon
die ik alleen verlegde
niemand binnen kwam
zonder kloppen ik buiten
lag te wachten op god
mag weten wie
zich voor hem uitgaf
zijn boek een spel leek
waar niets uitsprak
wist ik doodgewoon
mijn scheppingsdrift
slechts in zeven dagen lag

't sluiert

...en men verkilt onderkoeld sterft af
onder luid geruis van het gebladerte

steen en been zijn oud en koud
door het ontbreken het rode koper
gloed steeds vaker doof

er huilt schierlings gekrakeel
door oude kronen ijzingwekkend
blaast de tromp horensdol

gezwicht het ongerijmde
van de lucht met bezoedelde vlagen
zuchtende nevel kroelt de mist
de ochtend om de avond tocht
in de gekrochten men hunkert
steevast aan elkaar in de spelonken
door een verdomde draai broeit
geen koolzuur in de adem
maar pegelt hagel uit de hemel
meters dik door stervend
gezever van de afgekoelde
warme golfstroom in het onverhoede
moment was de broeikas vrieskast

zonder sabeltandtijger en behachelijk mammoetvet
kon 't zich ternauwernood bedruipen
van de laatst gestoken kolen
voor alles tot permafrost werd omgetoverd
verglaast het leven van de aardkorst
verdwenen in kloven en scheuren
van ontbering aan enig warm weer

men beterde zich telaat tegen beter weten
bekwaamde zich
op het onder te lopen moment
dat maar niet kwam en maar uit bleef
niet doorbrak in de grote vreze van het hittefront
omdat het droger werd en onaangenamer

kouder ook dan werd verwacht
stierf men af terwijl men kolen stookte
waar geen kernenergie meer tegen opgewassen was.

Moe

Met mijn moeder loopt het nog wel los
ze spant de kroon in regenbogen
speelt lichtjes door wolken bewogen
komt en gaat met jaargetijden
een stuk of wat zeg een gros
uit de losse pols gewogen
weegt ze op met niets dan zijn

in lichaamloos bewegen wat een leven
zonder kabaal haar vreemd verschijnen
na jaren her verdwenen blijft zij bestaan

herken haar in dat zweven
met lichtharpen bespelen
terwijl je brothers in arms hoort
evenals die eeuwige bazuinen
die eens moeten klinken toen
iedereen om haarheen uit
volle borst uitgezongen was
maar dat was
een kwart eeuw geleden

Het strikt genomen

't lost wat op zo 't ontknoopt
met uit de war genomen
speelt 't een rol wat was
met ingenomen nog verstrikt

de draad weer opgepakt
bleek door 't oog gekropen
de onmogelijke kameel

een steekje losser weer
de gevonden naald uit-
stekend opgewassen

in de te hooi en gras
geworpen hoop een berg
door dalen heen bestaan-
s-recht op de beslechte weg

Waarmaken

Ze slaapt alsof zij daar
nooit meer uit ontwaakt
maakt daarin haar
eigen dromen waar
en staat daarmee
buiten haar bestaan
waarmee ze geen
voldoening geeft
aan de verzoening
van wat in haar leeft

Strik

Ik speelde met een knoopje
verdomme wat zat dat strak
tot het brak en ik zag dat
ik aan dat lijntje zat
hing te bungelen zak
aan dat laatste hoopje
dat was dat

nRc (plaatjes schieten)

Ouders aan 't lijntje
'n ongehoorde streek
gebalde vuisten fijntjes
knijpen 't strottenhoofd
leeg geschreeuwde kelen
killen 't kind even gemeen
in brullende zinnen
een moordend tafereel
zo spelender wijs
komt 't groene fruit
rotrijp naar benee

'n overspannen toestand

De brug overspant 't water
verbindt de oevers aan elkaar
daarover waart haar geest
tendele rakend kant noch wal
een schrikbeeld achterlatend
van alles wat is geweest
----
En rustend kabbelt de IJssel
door het ranke Ketelmeer
vervult een zoet verlangen
dat eens zo zout zal zijn

er van alles uit halen wat er in zat

Zo is 'ons' levenlang betrokken met wie wij van onszelf maken.

Een fluittoon tussen de lippen
dat een gaatje in de voortand blaast
zingt nog steeds hetzelfde liedje
hoe gehavend het er ook bij staat
blijft dat jochie tuiten
met zn grijze haar of kale kruin
die eerder zo fraai tooide

tegen de winterkou verzettend
met zijn handen gevouwen
biddend tegen god
mag weten wie
hem nog eens volwassen maakt

omdat hij zijn uiterlijk verloochend
met het bouwval waar hij inwoont
het uit  woont zonder pacht betalen

een fikkie stookt
zich aan zichzelf warmt
terwijl de boel zo stralend afbrandt
waar hij vrolijk frank en vrij in rond
waart en danst daar stroomt de frisse wind
door de gesprongen ramen
vervliegt zijn geest in hemelbogen
door de dakspanten
naar omhoog om feest te vieren
in zijn ode aan de eeuwige jeugd
die door doodzonde toch verouderd
razend voortleeft in het smeulend as
dat zijn lijf eens was voor ie ontsteeg

terwijl hij in zijn vurige ogen
nog steeds dat jochie is
wat hij was kvper voor andere knapen
die sissend op het open haardvuur pisten
van zijn ouderlijk huis dat daardoor doofde

Verweten

Zul je voorzichtig zijn wanneer we oversteken
niet achterom kijken wanneer je vooruit
niets meer ziet

Zul je uitkijken wanneer opletten van pas is naar mij toe vergeten
wanneer ik er niet ben om je heen te bewegen

Zul je opmerkzaam zijn met gedachten bespelen als de werkelijkheid je
niet meer ziet staan

Zul je me vergeten zonder verweten omdat met ver weg het geten en
weten niets zeggen met wie ik was met zijn

Kun je vast -van me- houden in gedachten wanneer ik verdween uit een
verleden waar ikzelf nooit in verscheen

Ben ik dan bij je zonder het weten dat voelen onmogelijk ongenaakbaar
geen verschijning meer geeft

Wees dan tevreden met louter het voelen dat omzien verleden en
vooruitzien het voorzichtig naar voren toe beleeft

Stapel

In de regen op de stoep
in het krat, de kar of
ingebonden achter kaft
liggen opgehouden gevallen

uitgewezen of uitgeprocedeerde
wereldvreemde aldanniet verenigden

die toen Hij de aarde schiep
met godsonmogelijke wezens
Hij even van de wereld was
opdat niemand hiermee kon samenleven

Warmoezen

Het mooiste van de moestuin
is teleurstellingen telen je kunt
het verleden op de schop nemen
de toekomst voor bereiden in het nu
zijn op een bed met in de grond gelijk
te woelen spadendiep verlangen
van de oogst vervangen door het keren
van je teellaag in het schonen van de aarde
tot het zwart en maagdelijk ziet
gelijk een god zijn driften niet kon bestieren
in zijn scheppingsdrift komt alles samen
êên spade diep weer nieuw bodemleven
tot bekering en met inzicht van compost
de geschiedenis weer meters breed ligt
uitgespreid en alle ziektekiemen uitgewoed
je weer met frisse zin het nieuwe tijdperk vorm gaat geven.
----
Met spitten in het verleden
maak je in het heden
een zaaibed voor toekomst
klare oogst

Harry

Ik dacht aan Potter en verveelde.
Toen, wat later;
bleek de zevende hemel
een ontdekking waard.

Het heldendom, daarnet weer
van genezen, herrees.
Een blonde scheet,
een memorabel taalwonder
naar scheen, beschreef een godswonder.

Hetgeen bewees; ook hier speelt
een aanslag op het leven de rol
in een strijdtoneel. Wie anders dan hij
met een keelkwaal overheerst zijn stem
in filmbeelden levend, achter een te grote bril.
Is de dood een breed uitgemeten genadeklap waar we mee moeten leren leven;
wetend dat de groten uit de vorige eeuw
ongeneeslijk zijn verdwenen. Ik tot mijn verbazing de ontdekking erop na,....