aan 'foute' vrienden
huwelijken stuk voor stuk
ze
hield van mannen scharen
tot over haar oren schulden
ze
viel ze een voor een af toen
ze
struikelde als marsepijn
op de verkeerde man
ze
het zeurde na
toen het wat uitging
dovend
als de nachtkaars
ze
wist zich niet te binden
aan stervensgroot verdriet
met wat hij naliet hield
ze
geen rekening met vereffenen
van gedeelde zin
hoe hij z'n weduwe
met zijn kinderen
op de valreep dood
verried
ze
hield smadelijk haar
mond gesnoerd daarin
rouwend in eigen grief
