Je kunt er op wortelschieten
oogverblindend op zijn
haar van voet tot kruin bewonderen
door haar. Vegetatie gaan
dat geschoren schaamhaar
plooiend teer weefsel gelijk
het maagdelijk betreden
van water je van de zinnen
spetterend fris een duik
in haar diepste zijn
maar toch haarfijn
de belijning weten
waarop de toppen
van je vingers huid
vergleed tot zachtste
tinten hemels gerief
dat haar wezen glad
walstro geeft met een
bedwelmde overgave
waarmee je ondertussen
de benen neemt
je ontkomt niet
aan engelwortel
