De tijd verstreek eventjes
een plootje glad
dat je niet raken kon
want het deed niet zozeer
viel eerder tendeel
aan een oneffenheidje
dat onschuldig keek
terwijl de ruimte
een aanzienelijke rol
speelde in deze afwezigheid
en miste op een haartje na,
ja dat scheelde niet zoveel
ze deed terzake en
eigenlijk nog steeds
was zijdelings een mooi
gevoel dat naakte
waarheid opspelend
hoe schitterend bleek
