maandag 28 november 2016

Bloed ii






-----------------------------------------------------------------------------------------------


















Tegenover mij zat sint
incognito als buitenman
deed er het zwijgen toe
al werd hij door een oude
man herkend ging toch
z'n vinger over z'n
behaarde lippen heen

terstond gaapten de kinderen
met open staande mond vanuit
het poppenhuis de oude baas
verzonken in een fotoglossy
stomverbaasd aan

ze haalden de gemiddelde leeftijd
wat naar beneden in dit voorportaal
waar anderen braaf de beurt afwachtten

speelden zij nog even vadertje en
moedertje betuttelend met mama
op de achtergrond mompelden
de bejaarden of het een lust was
-
dat laagstaand stemmig licht verblindt
het leidt geen twijfel voor mij
het bestaansrecht in een oversteek
waar op een onbewaakt moment
alles voorbij snelt op een enkel
spoor dat doodloopt bij rode school

vanuit Baflo fiets ik een gedicht in
dat half verroest in schroeven hangt
voor het opgedreund met accent

wat van een andere tijd bezit
menig boerderij de deel onterft
met het bederf van megastal
en plaatwerk van tijdelijke aard
 
je staat er niet bij stil hoe opgetogen
de kleine havezaat in haveloze staat
vervallen is geraakt door een orkaan

en prachtig licht een inval doet
op steunberen die het verdragen
zat met voetrot bezwijken
voor de last van eeuwen
op hun dak verzwakken

de tijd loopt opgewonden
op rolletjes m'n arm langs
het zijn de uren die tellen
in de stille omgang van de dag






zaterdag 26 november 2016

Het kan altijd valser


De ode aan het lek 
vanuit hiernamaals

een gat naar de eeuwigheid
strooit licht verdeelt over rozen

daar zit de zoete inval van tonen
uit de werkelijkheid ontsnapt

bevroren in het rijp van jaren
stof tot nadenken overgoten

papieren  vergankelijkheden
golven over het bladzijdezacht

vergeten van afgedrukte huid
aan zilverschitterend gezicht

vrijdag 25 november 2016

Nachtschade


Zie de aarde rijpt
vette koppen wit
aangevroren klei
de straffe Ooster
wint
de man die
in't verleden leeft
weet dat iedereen
daar is geweest
nu de kaalslag
in de bomen huist
waar langs akkers
vloeien in dit licht.

Het gloren

Ik rij met de trein
en het landschap reist door mij
heen weer slinger ik

woensdag 23 november 2016

Bloed

Voorbij Eenrum braakt de aarde
kale de kruinen van rijzige kerels
hun lot beschoren tot bonte kragen
je hoort iets wat er niet hoort
het is een schok en raakt
verstoord in alle openheid
waar alle wegen het gezichteinder raken
wordt jij getroffen in een woord
al het groen verbleekt zacht geel
de wind heeft hier een lange adem
iedereen buigt mee met wat lucht
dicteert met bladeren in dit oord 
daar komt het op neer te neigen
naar een luisterend oor
ruimte zat dat was  al wat er was
ledig maar niet woest en nergens
om verlegen lopen alle wegen
ergens naar toe van binnen
naar buiten en weer terug
verdicht in kromme stegen
als was er voor eenrum geen plaats
te overwegen anders dan de weg
kwijt zijn waar het bloed dient
te moeten  worden gegeven
zo kruip je uit het kale land
waar niemand wordt vergeten

de waarde van woorden ligt in de zin die het geeft
met lede ogen dwalen over straatnamen als graven
in een verleden van verlaten school met hoge glazen
licht dat je aan de werkelijkheid onttrekt en god
mag weten wiens gezicht hij hier voor zich ziet
nu de toren stichtelijk bijert op dit plein van de vergetelheid
waar alle wegen afbuigen naar een duistere plek. 

dinsdag 22 november 2016

Mooi woord

Eerst huppelde je frank en vrij
over de velden van taal
vloekte soms met de kleur van graan
in spraakwater klaterde je harde hagel
tot zachter nevel benevelend neer
zeeg van volle aar tot in de schede
zoeter regen warmer aan de zon
in kleuren spande je de kroon
maar bleef je zelf in alles verstaan
ik kende je vanuit de kindermond
klaar schalde je in toonaarden
rijpte op stembanden maar
wortelde zelden op verstaarde aarde
geen woord teveel of ging
onbeteugeld tekeer stelde je te weer
maar helaas er werd gesproken
met tongen van staal waar geen pen
nog kon beschrijven hoe gegijzeld
je daar nu schreit ingeklemd
tussen keurslijven die beschermder trouw
je vrijheid tot spreken verstomd
laat bewegen in teweer gesteld
omwille van vrijheid van geven
nu zelf in gevangenschap leeft
waar de gijzelnemers kwistig
hun vlammende haat laten schijnen
dat het woord de vrijheid is ontnomen
om gewoon tegengesproken te worden.

zondag 20 november 2016

Een laatste woord

Dat was de boodschap

ik ken jou niet
en jij mij ook niet
dus wij staan kiet

het is ook niet
zo'n punt van te maken
want alles is gezegd
met zwijgen voor twee
wordt alles gezegd
en verzwegen

dus met lege handen
lig jij daar en ik zowaar
sta daarbij stil
omdat wij samen zijn
voor het eerst en laatst
hier in dit leven

dat jij liet het is je vergeven
om zo eenzaam te zijn
misschien heb jij daarvoor
gekozen en geven zo
dit afscheid een nemen
dat niemand krijgt
laat staan weggeeft

zaterdag 19 november 2016

Het verlichte leven

Een uithangbord verwelkomt het ego
dat de angst van de nacht benevelt
overleeft in duister gehulde sloppen
echter zie de mens herrees eerder
in neonlicht en straalt nu wonderwel
hel led verlicht de schone schijn
van wit verschoten stadsvertier
geluk druipt uit roodrose gevels
de blauwe schijn verschijnt in ogen
van de gasten verblindt van leven
er zwalkt een spoor van vreugdevuur
langs iedere deur waar de geest
van het feest uitgewoed neerstrijkt
om het beest te laven aan het roet
dat iedere vlam heeft afgeloefd
geblakerd lijf dat zwarter rouw
de dag betreurt waarop de stad
de zon bezingt in vogelzang
dat zo wreed het trommelvlies
bespeelt pingelend tussen vlijm
en scherp gerande schreven nacht
door braak en breuk de straat
vervuilt achterlaat voor de dagdromer
die de nacht vermijd in ruil voor
spelen in de parken van plezier
fortuinlijk ingericht met schaduwbeelden

en zie ook daar kruipt sleets de mens
nog zwaar bezopen van de lust
die het liet bij het vlees met huid
omgeven liefdesleven in lichter zeden

en ach ook in deze vertroebelde schuilt
valse hoop schitterend bij de kroeg
de dagenraad waar menigeen onwijs
de tong breekt over naamvallen
van t korte een lettergrepige lid
dat slap van angst zijn plasje doet
omdat het niets meer weet te verhalen
hoe monter het monster is overleden
in de beurtzang van vals gestemde geesten.

Leidend voorwerp

Leven dat ze lijdt
haar gegeven verleden
doorkruist geweten

vrijdag 18 november 2016

Handen uit de mouwen

Handen aan het bed
vijf vrouwen klaar
het grijpt me aan
dit tafereel ze grijpen
met handschoenen
mij stevig aan

in haar ogen las ik
meisje aan de waterkant
waar droom je van
je wereld bestaat toch echt
wanneer jij koppie onder gaat

ze zocht een uitweg
een ander schond m'n lijf
het spreekwoordelijk rund
bleef uit zo verwond was ik
dus niet wonderwel goed
opgelicht trok zij mijn aandacht

met huid en haar
er was een schaar
met naald en draad
het was niet bloedstollend
toen zij haarfijn uit de doeken deed
waar uit de draad bestond
waarmee ik aaneengeregen werd

dit is de huishoudschool
dacht ik en vernam iets
over wondgaas een lek vat
een gladde hals zeer fraai verlicht
ok is dus de plek waar goed verricht
de man zichzelf herpakt in de hand
gewerkt door dit steriel verband
een witte broek verried een string
gespannen werd het scalpel gehanteerd
nadat wat ik afstond voor het goede doel of onderzoek
alles werd gedicht wat ontluikend
stil was aangericht

het sprak mij aan hoe troostrijk ook
een ogenblik gewisseld werd

Vaarwel gezwel

De broedcel is in de kiem
boosaardig gesmoord
een harteloos tierig
maar wel weelderig
uitgedost straks
uitgevreten monster
van mijn geweten
schoon en onbevangen
haal ik opgelucht slechts
kwaadaardige gedachten
uit de krochten van de macht
die sterk gelijkend
de chirurg ontberen
om in te grijpen
opdat het lichaam
zuiver verder kan
delen zonder uit te vreten
waar de mens aan dood

kan gaan.

woensdag 16 november 2016

Opgelucht

Mijn vlees en bloed
vol voortplantingsdrift
bijna onsterfelijk aanzicht
zo kerngezond z'n eigen weg
herneemt tot ik erdoor
verzwolgen ben en uit-
geteerd mezelf hervindt
o, dodelijk gelukkig gezicht

dinsdag 15 november 2016

Het fijne daarvan

wanneer je iets positiefs
wil horen
over wat kwaadaardig is 
moet je goed luisteren 
naar een slecht nieuws 
gesprek

zelden heeft muziek 
in de oren zo vals
geklonken dan 
wanneer er geen
melodie meer klinkt

het fijne daarvan
is niet te vinden
god in geen veld
of wegen was eerder
danook al afgezegd 

zondag 13 november 2016

Bij volle maan

Je zat er al
Ik stond daar
niet bij stil
zo in mij
is zelden iemand
inniger geweest
je neemt mij
niet voor wie
ik ben of zie je
mij liever voor
een ander aan
binnen komen
is een verdringingsreeks
ik steeds minder
voor mezelf
terwijl jij mij neemt
voor wat het is
steeds dieper
blijf ik je trouw
zelfs de nachten
ben je al mn bedgenoot
ik geniet er niet van
al is je innemendheid
nog zo groot ben ik
hier nu van mijn geloof
gevallen met wat je aanricht

Bladweefsel

De kleurschakeringen van blad
is nergens zo groot
dan op de bodem.
van een winterdood bis

't is links

Van de ene op de andere
vraag niet hoe
zo onbeduidend
ook het eigen
leven leidt  iets
van bestaansrecht
op de mouw gespeld
daar onder
in een grimas
oogt het boosaardig
zolang ik er niet bij stilsta
zit er ook niet mee
en loopt het los
met vermenigsvuldigingsdrift
hopend op verlatingsangst
blijft het gehecht tot ik zeg
het mes neemt je te grazen
statistisch verantwoord
gemiddelde leeftijd
stemt vol verwachting
dit moment van onthechting
is ergens in uitmonden niet niets
de gedachte zwelt uit
een groeiende vorm
van ongenoegen.

zaterdag 12 november 2016

Rijp

Mijn groenrijp

 wit gerand geweten
oogt uitstekend

het kind huilt daarbij

de longen leeg

Gedoofd

Wanneer dit schrijven
er niet meer toe doet
dan de leegte van papier waar je getekend beter op had gestaan

Als dit zwijgen
er niet meer toe doet
dan de stilte die hier gebroken
voor je staat te schreeuwen

was jij het niet die zong
dat je niet kon vergeten
wat werd gezegd over
de zomers die voorbij
de tijden reiken van mij

donderdag 10 november 2016

Onderweg

Ze hebben toekomst zo halverwege
vergeten hoe het verleden daarmee
moet leven en hebben alles achterwege
gelaten dat onderweg er nog toe deed

ze zijn de voorsprong van het geweten
delen alles alleen nog met zichzelf bedelen
van een punt ver weg weten ze veel teveel 
zonder te weten hoe het geweten verleden 

ze zijn de toekomst zonder dit verleden
waaruit ontsproten het bewezen wezen
zijn van ouder zeer gekoesterd medeleven 
in oude steden neergestreken is uitgestreden 


De slapeloze nacht

Ontwaken is geen punt in dag waarop het doek valt
zwart als de nacht turend door het balgapparaat
gaat de wereld op z'n kop gebukt door het diafragma
van de vernauwde blik die op oneindig is gericht
op het negatief van zoveel oud zeer vastgelegd
wordt werkelijkheid voor een fractie van een seconde
vastgesteld op een onverdraaglijk onvergetelijk moment 

maandag 7 november 2016

Met dat verschil is alles anders

Die appel valt niet zegt mij de informatie
ook ik word nergens door aangetrokken
een vliegtuig wordt neergehaald
 in mijn verbeelding stort het gewoon
ter aarde ik denk mij een wolkenkrabber
waar wat tegen aanvloog en zag het
als een ramp van neervallende gevaarten
maar niets is minder waar dan iets
dat ik waarneem mijn leven lang strijdend
tegen het onvermogen van de aarde
om te houden waar het toe aangetrokken is
al heeft het er de schijn van te verdwijnen
in een eindeloos heelal van kleine dingen
waarmee mijn hersens aan voorbij gaan.

zondag 6 november 2016

Herfst

Er is geen mensenleven
dat telt
gelijk aan het vallend blad
sneuvelen
ze in kleurenpracht
ze verdienen het
vertrapt
het doorgaand pad
doodlopend naar beneden
de weer
het waait kom je
ze tegen in de neerslag
van het najaar
regent het
dwalend naar beneden
de kronen hoog gezeten
schudden even
in dit licht
verliezen ze gewoon het grip
waar miljoenen uitzichtloos
vergaan
in de zee van tijd
keer op keer gaat het
leven over lijken.

Echt face it; the real world; vandaag de dag

Soms denk je wat voor zin heeft het om te schrijven. Gewoon lekker luieren, niets doen want dan heb je meer kans op een hartaanval of een beroerte. Alleen je weet niet zeker of die dodelijk wordt. Omdat je niet wil verlamt worden in deze tijden waarin de Nederlandse zorgsector verkeert dus maar in beweging blijven. In beweging blijven wil niet zeggen dat je geen zin hebt in het schrijven maar soms denk: 'je waarom schrijf je en voor wie?' 
Als je soms onzin leest dan wil je weer in de pen klimmen, althans op je iPad tikken. Ik wilde een paar dagen geleden iets schrijven over een lieve zomervakantie-columniste van trouw. Haar eerste twee columns gingen over wat de moslims allemaal niet meemaken als ze naar de US gaan en over dat de moslims hoeven zich niet te uiten tegen de moslimterroristen want het is vanzelfsprekend dat je als goede moslim tegen die acties bent en dát hoef je niet te benadrukken door je mening te geven of te demonstreren. Ik begrijp haar standpunt voor een deel alleen ik vraag me af waarom die moslims zulke grote protesten organiseren wanneer het om Israël gaat? Waarom protesteren de praktiserende én de niet praktiserende moslims waaronder ook de links denkenden heel heftig tegen Israël wanneer die in botsing komt met Hamas of met Palestijnse demonstranten? Zijn die optredens soms erger dan de massamoorden in Frankrijk, België en Turkije? 
Omdat ik door mijn groeiende cynisme alles in een onzin trek wachtte ik af met schrijven. De aanslag van die Franse-Tunesiër die met een vrachtwagen tientallen kinderen, vrouwen en onschuldige mensen heeft gedood heeft me diep geraakt. Met deze waanzin nabij en het beluisteren naar bepaalde commentaren wilde ik weer in de pen klimmen, ik bedoel mijn iPad op schoot nemen en tikken. Maar het leek of de duivel er mee speelt, dat ik niets mocht schrijven. Toe ik begon te tikken las ik op het FB een bericht over een Koerdische-Yezidie vrouw die na haar gijzeling en verkrachting van maanden door IS terroristen kon ze eindelijk ontsnappen en in Duitsland terecht komen. En daar komt ze oog in oog met een van haar IS verkrachters, een Syriër, die haar maanden lang als seksslavin had gebruikt en nu samen met zijn vrouw asiel in Duitsland had gevraagd en gekregen. 
Dit maakte een diepe indruk op me. Kan je je voorstellen hoe zo'n iemand zich voelt? Toen ik daarover wilde schrijven nam ik eerst even de tijd om niet te emotioneel te gaan schrijven maar een beetje nuchter anders kan je niemand bereiken. Ik wandelde om mijn gedachten op een rijtje te zetten en vóór ik wilde schrijven keek ik even naar de tv en zag dat een staatsgrijp in Turkije gaande was. Een coup live op tv zien is overdonderend. Dus de iPad moest even wachten. Al vanaf het begin had ik het gevoel dat het niet waar kan zijn. Coupplegers zijn geen brave jongens die lief de mensen aanraden om weg te gaan. Die avondklok aankondigen en vervolgens als mietjes toekijken hoe mensen die schenden. Echte coupplegers gaan niet na een korte aankondiging op de staatszender stoppen om de zittende regering de gelegenheid te geven hun standpunten aan te kondigen en de coupplegers zwart maken en dat ze een klein groepje zijn. Nee, dat kon ik niet geloven, vanaf het begin al. Waarom zou je denken? Omdat ik jaren lang die trucjes en complotten kende die Saddam Hussein uitvoerde om zijn machtsposities te versterken. 
Het doel van Erdogan is super president, super sultan worden. Dat is vorig jaar juni gehinderd door Koerden die voor het eerst in de Turkse geschiedenis maar de 10% van stemmen hebben behaald en daarmee de dromen van Erdogan op weg om almachtig te worden even te niet maakten, althans uitstelden. Als wraak hiervan begon Erdogan een heftige oorlog tegen Koerden en gaf zich een nieuwe kans om weer verkiezingen in november 2015 te houden. Maar helaas voor hem heeft Erdogan weer niet de vereiste stemmen behaald om super president te worden. Nu probeert hij de aanhangers van Fathulla Gulen aan zijn kant te krijgen, of een kopje kleiner te maken. Het zou hem best gaan lukken dat hij straks de super president wordt ondanks zijn knievallen voor Israël, Rusland, Syrië, Iran en de rest van de wereld maar niet voor de Koerden en de intellectuele humane en vredelievende Turken. 
Erdogan is hard op weg om de nieuwe Saddam Hussein van het Midden-Oosten te worden. Saddam Hussein won de verkiezingen altijd met 99,99%!

John Jones I think I do fit in. I've learned the language, I respect the celebrations and traditions, I even cook roast dinner on Sunday. I cheer for uk on Eurovision, I am happy if England wins some football event because it makes my colleagues and friends happy, and I happily fit in the British lifestyle! And I would not expect anything else from someone who moves abroad, and I think that asking for respect (thing that you are clearly missing) is not being a cry baby, but being human.

My last words here will be the beginning of a farewell poem I started to write, that was before the referendum. I'm holding on to my feeling of love for this country but don't know yet how this poem will end. So ,this is to all of you whoever you are and where you are from.

Darling England 
I'm so sorry I have to go
For all these years
You have been such a pleasure to know 
From rolling green hills with grazing sheep 
To The old English oak who so proud there stand
Cities towns and costal beauty
You have made me feel very welcome, women and man
Darling England I love you very much 
You have been such a pleasure to know
Forever in my memory you all will stand
Through work and pleasure I learned so much
My friends my home a wonderful land
You have thought me so much I didn't know I could learn
A language so rich with so many beautiful terms
You gave it to me with generosity 
I took it embraced it with love very deep
Thank you my man for believing in me
Forever grateful I will be 
I'll keep it all with me awake and asleep
Now it's your turn to come with me
Good bye for now but I hope to visit again
A pleasure it has been in sunshine and rain - darling England

Andre, nee ik denk dat de meeste donkere mensen zichzelf net zo veel waard vinden als blanken (wat ze ook zijn). Misschien meer waard dan blanken die zichzelf meer waard vinden, en daar hebben ze ook gelijk in. Als je het nog snapt ;)

Behandel iedereen gelijk krijg je ook geen problemen
Oh wat jaloers zijn we toch op die witten
Iedere blik is gekleurd!
hadden we die buitenlanders maar nooit gezien

WhAt a megalomaniacal, delusional, detached from reality fascist demagogue. Makes me hope, for his and everyone's sake, that his orangeness stems from some hepatic or biliary tumor that has metastasized to his brain. That way he can be put into hospice care and put out of his and our collective misery

woensdag 2 november 2016

Eruit van pas komen

uit woorden opgebouwd
dwalend in de herfst
uit de kroon gewaaid
gelukkige woordspeling
van de natuur
niet meer weten

dan genoeg is
dan beseft
dan geweten
opgenomen zweven
dan neergelegd
dan gelegen naast
dat het leven

verteerd van zon
regen en vreten
aan het geweten
blad voor blad
weefsel zijn geweest

maar verteerd
onbeschreven blad
jaar in jaar uit vers
maar nooit samen
gevat gedicht
uit welke knop
ontsproten idee
bevatte jij
om van pas
te komen
en
te gaan


dinsdag 1 november 2016

Hoe veroudert de oorlog

Meisjesogen
kijken je aan
je ziet haar
veranderen
met de tijd

wreder dan leven
wreken haar ogen
zich op dit beeld