een stille dood
op internet
je ziet ze
langzaam aan
verwelken
tot een hand
vol bloemblaadjes
rond hun potje
waarin hun boeketje
eerder schraal
dan tierig stond
te fleuren
met de buurvrouw
anamoontje
dat van slappe steel
het hoofd neigde
in de hoop
zijn pennenvrucht
of tenminste zaad
te proeven smaak
van hoger honing
riekend naar verderf
de letteren knetteren
geenszins meer
dan kampvuur
van sprokkelhout
waar alle veldboeketjes
uitgelezen hopen
op de gloed
wetend dat schroei
ook iets met hitte is
dat ze foeilelijk lijkt
maar in hun verval
de schoonheid prijkt.
