U bent er voor
of tegen u
zit er midden in
het is een standpunt
dat u wilt
maar u blijft
zitten waar u zit
het stemt dan ook
niet geheel en al
naar uw tevreden
zijn met stemmen
in uw hoofd
die zeggen
niets waarop
u tegen bent
maandag 29 februari 2016
Oorverdovend
! Onder luide tonen dankbetuigen voor dit euforisch moment
van verjaren voorspel ik
een dagelijks feest vh vergrijzen Dus uitnodigen is bijzaak en overbodig op dit moment
van het doorlopend buffet
van tijdverslinden tot het op is
dan rest slechts of nog minder
het jubilerend verstillen naar binnen.
woensdag 24 februari 2016
Eindstreep
Ik heb me daarbij neergelegd
--
het niet te halen
gewoontegetrouw in overleven
strek ik mij tot hemelbogen
gebroken licht met vleugels
vervlieg luchtig in de nevel
doof als echo langzaam weg
in zinspelen bij volle maan
mij is een levensweg beschoren
op de horizon bijgelicht
tot gezichtseinder waarover
niemand gaat anders dan
met mededogen over het lot
dat kalm kabbelend water
schenkt vol overtuiging
dat wegsterven is
een golfbeweging
waaruit een spiegel
geboren wordt
om weer te geven
alles dat in mij is
--
R
ik ben niet zo van papier!
woensdag 17 februari 2016
Een drup in het zilte
Bij het leven werd er al gezwegen
dat zal na de dood niet anders zijn
ontheemden uit onszelf gegaan
niets dierbaar blijft herinneren
dan de tijd die deelbaar bleek
nabestaanden zijn wij allen
gebleven in dit leven na de dood
dat zal na de dood niet anders zijn
geweest
in wezen zijn wij vervreemden
ontheemden uit onszelf gegaan
niets dierbaar blijft herinneren
dan de tijd die deelbaar bleek
nabestaanden zijn wij allen
gebleven in dit leven na de dood
dinsdag 16 februari 2016
De kunstje van doodzwijgen
Het is een koud kunstje
--
dat verleert tot oude huid
het gelaat omspant dat verstomd is verleerd
het medeleven te tonen
dat door overleven
het menselijk misselijk
dat de dader monddood maakt
het nabestaan onmogelijk maakt--
R
ik ben niet zo van papier!
Lente stilt
Het is tijd geworden
Het blauw dat ogen steelt
Het leven dat groen heet
Het ontstuimig zijn
Hoe overspelig spelt
Hoe de lucht druk zingt
Hoe rijper ook in die zin
Hoe temeer tekeer klinkt
Het hongert
Het stilt
Het voortschreidend inzicht
Wind daar geen bladzijden om
Die verwaaien voor't begint
Het blauw dat ogen steelt
Het leven dat groen heet
Het ontstuimig zijn
Hoe overspelig spelt
Hoe de lucht druk zingt
Hoe rijper ook in die zin
Hoe temeer tekeer klinkt
Het stilt
Het voortschreidend inzicht
Wind daar geen bladzijden om
Die verwaaien voor't begint
zondag 14 februari 2016
Het water aan de longen
bij het verlangen alleen al
worden stenen gekeerd
kluiten geweerd en weer verleerd
hoe harder hand het hart toch ook
het verstand te boven het begaf
verstoord patroon van ritmisch
kloppen veranderend tot bonken
verstoord tekeer het lijf en leden
laat boeten voor het onbezonnen
bloeden dat de mens vermag
te zien vermoeden hoe paal
en perk ook de dood voor ogen
laat staan bloeien naast het pril
ontluikend groen van narsis
en z'n ego dat ten gronde is
gericht met oprichten van zijn
eigen onderkomen.
worden stenen gekeerd
kluiten geweerd en weer verleerd
hoe harder hand het hart toch ook
het verstand te boven het begaf
verstoord patroon van ritmisch
kloppen veranderend tot bonken
verstoord tekeer het lijf en leden
laat boeten voor het onbezonnen
bloeden dat de mens vermag
te zien vermoeden hoe paal
en perk ook de dood voor ogen
laat staan bloeien naast het pril
ontluikend groen van narsis
en z'n ego dat ten gronde is
gericht met oprichten van zijn
eigen onderkomen.
Kunst van het wegkijken
Het vastgelegde interieur van Deroo
dat zo naakt en kil het skelet toonde
van het uitgewoonde Ophuis
uit Lieshout opgetrokken
waar het diepste bloot
zich tooide in bloed
maakt van de mens
een moordkuil
om in te wonen
koud en hard
vol gemene feiten
van betonrot
dat verwonderend
grote wonden
naliet als indruk
van ons
voortschrijdend
inzicht.
Hoe maagdelijk
schoon dan ook
de oude meesters
toch die streek
na streek de wereld
toonde waaruit
wij wegvluchten.
woensdag 10 februari 2016
Van vlees en bloed
en dan de lust die niet bestond
tot leven tot het einde komt
nader tot u een beschikking lot
de dag des onheil een zegetocht
waar de schaamte voorbij zij lag
de rust was in haar getreden
zoals pijn bestreden zij daar leed
was het hulpeloze kind dat ik zag
en vader sprak dat wij het lichaam
mochten delen wassen dat ten dele
haar ten dele al niet meer tot haar
hoorde wij haar verschoonde
de plaatsen dierbaar aan haar
lijf dat mij ooit baarde waar
mijn vader haar ook toe behoorde
ook wij van vlees en bloed werden
zelfs in zonde daaruit geboren
ter wereld werden gebracht
een punt dat naderde tot haar eind.
dinsdag 9 februari 2016
Je slag slaan
Ze hebben er een mooi woord voor
--
om weer uit de dood op te staan
dat doen ze heel gewoon met een stroomstoot
daar wakkert het leven weer
klopt alles weer
gaat alles weer
en weer
keert de dagelijksheid der dingen
razend als bloed door aderen voort
al is het leven gewoon een ademtochtje
op een riviertje naar de overkant
--
R
ik ben niet zo van papier!
zaterdag 6 februari 2016
Het ietsje niet
Dat dingetje
onbeduidend dingetje
onrustje dat onder spanning draait
een nietsje haast
zo over het hoofd gezien
dingetje dat er niets toe doet
is een knaagdiertje dat vraat
zonder dat je het ziet
want het is er bijna niet
zo'n schakeltje van niets
niemand die het mist
althans zolang je het bezit
biedt het houvast
aan elkaar als elastiek
soepeltjes beweegt het
iets maar het benauwd niet
dwingt niet tot op een dag
verroest er klopt iets niet
dan blijkt dat dingetje zoek
niemand die dat ziet
behalve die ene die het mist
of beter ziet dat er iets is
dat wringt omdat het er niet is
het is er wel maar er tussen uit
gepiept zit er ineens iets
een dingetje dat een ander
betreft die niets vandoen had
met iets dat eerst zo exclusief
in tweeën deelbaar was
maar niet zoiets dat nog daarbij
voor een ander ook beschikbaar
bleek
toen brak er iets en
was het dingetje zoek
waar zij zo aan verknocht
nu niets meer hebben
omdat dat niet onbreekbaar
bleek
onbeduidend dingetje
onrustje dat onder spanning draait
een nietsje haast
zo over het hoofd gezien
dingetje dat er niets toe doet
is een knaagdiertje dat vraat
zonder dat je het ziet
want het is er bijna niet
zo'n schakeltje van niets
niemand die het mist
althans zolang je het bezit
biedt het houvast
aan elkaar als elastiek
soepeltjes beweegt het
iets maar het benauwd niet
dwingt niet tot op een dag
verroest er klopt iets niet
dan blijkt dat dingetje zoek
niemand die dat ziet
behalve die ene die het mist
of beter ziet dat er iets is
dat wringt omdat het er niet is
het is er wel maar er tussen uit
gepiept zit er ineens iets
een dingetje dat een ander
betreft die niets vandoen had
met iets dat eerst zo exclusief
in tweeën deelbaar was
maar niet zoiets dat nog daarbij
voor een ander ook beschikbaar
bleek
toen brak er iets en
was het dingetje zoek
waar zij zo aan verknocht
nu niets meer hebben
omdat dat niet onbreekbaar
bleek
donderdag 4 februari 2016
dagen
Ze sluit de dag af met een hekje
steeds verwachtte ze en telde af
kijkend op het venster
oplichtend dovend of doodstil
nabij
graaft zij
delft een gat in haar geheugen
waarin wat gewas begraven
wat een maand later lente
brengt
schenkt
het haar een troost
uit haar schoot ontsproten
nogeens deelbaar te delen
waarmee zij ook ook zij
gebonden zijn zo dichtbij
maar verder wegsterft
trager dan de tijd wegebt
ze gaat alleen
nog slapen
ongeacht
nog wat verwacht
blijft in de nacht
kinderen
van de andere dag
waar dit niet mee
te delen valt
Het mooiste wat we hebben
is wat me missen
om te herinneren
wie wij zijn
steeds verwachtte ze en telde af
kijkend op het venster
oplichtend dovend of doodstil
nabij
graaft zij
delft een gat in haar geheugen
waarin wat gewas begraven
wat een maand later lente
brengt
schenkt
het haar een troost
uit haar schoot ontsproten
nogeens deelbaar te delen
waarmee zij ook ook zij
gebonden zijn zo dichtbij
maar verder wegsterft
trager dan de tijd wegebt
ze gaat alleen
nog slapen
ongeacht
nog wat verwacht
blijft in de nacht
kinderen
van de andere dag
waar dit niet mee
te delen valt
Het mooiste wat we hebben
is wat me missen
om te herinneren
wie wij zijn
Deltaplan
Het is als water dat je ook niet buiten sluit
al is de verdrinkingsnood nog zo groot
blijft het water broodnodig stromen
door rivieren, kanalen regengoten
bakken water zwoegen langs de kust
het rulle zand tegen de klippen op
toch blijft water in laagland levend
de levensader waardoor alles vloeit
dat de schoonheid van deze verschijning is
wat let dan de gammele boot toch
om ook zo waardevol z'n levende have
aan te bieden dat met water aan de lippen
En doet voorkomen onze menselijkheid
te verliezen in deze stormvloed waar
een deltaplan het in kanalen leiden kan.
al is de verdrinkingsnood nog zo groot
blijft het water broodnodig stromen
door rivieren, kanalen regengoten
bakken water zwoegen langs de kust
het rulle zand tegen de klippen op
toch blijft water in laagland levend
de levensader waardoor alles vloeit
dat de schoonheid van deze verschijning is
wat let dan de gammele boot toch
om ook zo waardevol z'n levende have
aan te bieden dat met water aan de lippen
En doet voorkomen onze menselijkheid
te verliezen in deze stormvloed waar
een deltaplan het in kanalen leiden kan.
Abonneren op:
Posts (Atom)