De laatste walm verwaaid in vlagen
rook in vele kleuren vervagen snel
een donderslag bij heldere hemel
en de sterren stralen als verwacht
de rust van vergeten en vergeven
wat het gehoor een jaar lang heeft
gehoord doorstaan voor dovemansoren
doodleuk afgeslagen en verder gaan
weg want ieder jaar sterft aan
dezelfde kwaal door tijdgebrek
een ziekte die het vuurwerk doet
aan zwakken en misdeelden
van het moment
waaraan wordt overleden
een bom die voor u wordt geworpen
voor de vrijheid die is verworven
blijkt slechts een nieuwjaarsreceptie
voor de overlevenden waarop
een hartkwaal uit de oude doos
niet valt te genezen met liefde
op papier van al de ouderwezen
die zuigfles leegzopen met hopen
dat zij hun kindzijn hebben bewezen
de vonken spatten van nieuwjaarsdag
met veel kabaal o hoe banaal
verbrand de vredesboodschap
op de eerste seconde na de toost
uitgebracht op het kadaver dat herrees
van vrees en angst te prevelen
we gaan met velen proosten
