Ik weet of de kleine lettertjes beter worden
wanneer ik t uitvergroot op het bijziend oog
het leven weer klinkt gelijk het zakje chips
alles knispert op het te hardhorend zijn
waren altijd boventonen die niet bij mij hoorden
of vielen weg in de achtergrond die mij niet stoorde
m'n stem wordt scherper juist zachter ik ben
m'n blikveld verbreed zich tot heinde verder
tot de kleinste details ben ik weer
mezelf zoals een ander me ziet
schrikt me af
verder ben ik wel aardig
mezelf gebleven met hulp-
middelen van bestaand
zeker weten dat ik niets
mis met vager blik in m'n ogen
vogeltjes denkbeelden worden
maar zelden schrikbeelden
in hoger contrast van tonen
hoe de wereld in elkaar steekt
en bij dromen geen hulpmiddelen
horen die me laten inzien wat ik mis.
