Moerbeien

Hoog gehakt op dr gemak slenterend
langs het half wrakke van de boulevard

rode lippen verlopen op zn Italiaans anders
was het arrogant 

om zo genant te opteren
ze neemt de kleur aan van gevallen moerbeien
overrijp maar boterzacht haar huid die lacht

hoe beschonken het strand onder haar voeten
wegzakte naar de waterkant

ze wil gered om welke reden ook 

onverstaanbaar worden weergeven

ontbloot nog even want zo is het leven

waar al wat aangereikt bezeten wordt

bezat van veelheid aan naakt
waarheden zij teloor ging in mn armen 

brokkelde zienderogen af
met verijlen van de pommade 

dat zo selfmade haar gelijkte 

met mijn handen in haar minzaam kruis

sloeg en aanbaden wij even
het onze vader in de eerste zinsnede.