Je zou het leven moeten kunnen afsluiten
gelijk rolgordijn voor niet gesneuvelde vensters
waar gebroken licht doorvalt
maar het mooiste ooit wat stak
waren ogen achter glas
wat mij aansprak
zonder dat ik het hoorde
weer verstomde in ongemak
van brokstukken taal
scherven scherp gekant
woorden die het leven lieten
stap voor stap waar zij
ook over struikelde
