Ze zeikers en mannenbroeders

Ze zijn
Ze zijn overal
Ze zijn overal weg
Ze zijn overal weg van
Ze zijn weg van stout bier
Ze zijn weg van de bergweg
Ze zijn zelfs de Weg in zichzelf kwijt
Ze zijn weg van Halfweg eten
Ze zijn in het zoete van de suikerfabriek
Ze zijn van het kijkgenot bevrijdt
Ze zijn niet de enige meer
Ze zijn ook weg van de stress
Ze zijn weg van therapieën
Ze zijn weg van therapeuten
Ze zijn zo weg van self fulfilling
Ze zijn bijna hun eigen phrophecy
Ze zijn van ellende bij elkaar
Ze zijn een groep apart
Ze zijn mentaal sprekend met elkaar
Ze zijn mannen onder elkaar
Ze zijn overal weg van
Ze zijn overal weg
Ze zijn overal
Ze zijn
Ze

Opgelucht

Stemmen verstommen in koor
de een vaart ten hemel de ander
valt ter aarde ook uit de hemel
gewoon van een paar kilometer
hoogte die kan je daar niet van
krijgen met neerstorten uitgezongen
Nibelung nimmer meer kwaadaardiger
dan nu smelt nieuws naar de achter
pagina in de uiterst klein leesbare
hoek tot ijskoud water lezend lessend
het bitter gestemd gemoed van hen
die ontluisterend achterbleven leven.

In haar lichaam huist een kasteel

Haar huid dooraderd klimop naar hoger doel
het verlichte leven van de dakkapel
Een oogopslag verwijderd van wagenwijd
staren in vervallen staat van eeuwig leven
Woorden vervloeien uit haar mond
tot gestolde wezenloze wezens

Ach haar leven was zo des kevers
krakend hard haar dekschildjes
waaronder zijdezacht geplooid
doorschijnend licht haar vleugels

Puer aeternus

Oh ja er waren hele schone bij

bijna onbezoedeld nachtgoed

voor het slapen fris gemoed

maar hoe verfomfaaid toch

de ochtend aanspraak op

het eeuwig leven dan zo

benauwd klonk en wanhopig
de natte droom op niets uit
liep waar ze werden verdreven

teveel waren er niet langer dan de dag
die daarop volgde nog konden overleven
weinigen die zelfs de herinnering daaraan

geen nabestaan konden geven
hadden dan snel vergeten uit
de beknelde angst dat liefde heette

bewierookt en beneveld
bezwangerd van gebaarde zorgen om
de lijf en leden niet ongedwongen

konden bewegen maar gekluisterd
de ouderdom vreesde die alles echt
uitvreette wat er restte van dit leven.

De lente druipt af

spetterend verveelt de regen het water
geestdodend gerief omcirkeld verval
van water in vorm van druppels
speelt de lente grijs de winter na
een bezopen merel stemt dof
vanuit de kroon een keelklank
van eerder hoogste toon
in de sloot verkikkerd ligt
het broed ingewikkeld van
de eerder orgie op een hoop
samen geklonterd snot
spartelend eierdooier
vormt kikkervisjes tot slot

Persona non grata

Je kunt je leven lang veranderen
in wie je ook maar wil
toch zal je altijd jezelf blijven
met wie er achter je aan zit

Lust

Als een schellekoord verbonden aan hemelse zaken

hing zij aan een zijdedraad en viel door mijn hete adem

ter aarde

Terwijl onder kokend water ik later

brandend mijn huid verschroeide

dat ontpopte tot waarachtig lustorgaan

De uitzaailing

Ze ligt er wat afgebroken bij
Voor ontloken vensters
Menigvuldig op haar huid
Geeft zij de brui aan het leven

Uitsterven achter glas
Is een uniek gegeven
Als was ze opgebaard
Reeds kasplant
Steeds vaker
Ging zij slechts
Schoorvoetend achteruit
Eerder dan in de pas te blijven

Lopen met haar hond een laatste ronde
Ieder avondmaal de zoveelste laatste
Telkens weer de mogelijk laatste ochtend

Och de tel daarbij was haast vergeten
Pakt ze goed uit in het schemer
Achter een gapend luikje naar
De ondergaande zon die zo fraai

Dit jaargetijde tooit ook de laatste wellicht
En haar berooid hier achter laat in duister
De uitzaaiing baart nu eenmaal zorgen
Geveld aan wat eens zo vrouwelijk leek
Haar huid een doodskleed om het leven.

Geef hem de tijd

Wanneer iemand mij vraagt
hoe laat is het?
dan geef ik hem de tijd.

Wanneer iemand mij de tijd vraagt
dan weet ik niet waar hij het over heeft

Wanneer iemand dan toch de tijd neemt
verlies ik kostbare seconden

Wanneer de tijd verstreken is
staan we met lege handen.

Beeltenisje

Ik maak graag mooie fotootjes
die het hart raken alsof
ze daarvoor geschoten zijn

bloedplaatjes duizenden
plakplaatjes tegelijkertijd

in een fractie
van een seconde

net alsof
ze voor het eeuwige leven
zijn vervliegen ze
herinnerinkjes voor het doden
van de tijd voor die ook
vervlogen is.

Mannenbroeders

Ze doen aan zelfbevlekking
maken vrijwel alles klaar
overspelig op een oor
liever liefjes rijp in knop
die stiekem het wel willen
met wat geldelijk gewin

kleurbekennen is een vak
apart daarvan een lust
last die achteraf
meisje links laat liggen
achteraf is het misbruik
een bereikbaar gebaar

berouw na zonden zelden
zonde van de tijd dat wel
op heterdaad dat is betrapt
een unieke daad van mannen
op hun retour doen ze nog
eventjes zichzelf de das om

De dood die geen voet aan de grond kreeg

Boven zichzelf uit is hij nooit gerezen
zelden meer dan woorden alleen schoten
hem tekort zonder angst en beven

heengaan is thuiskomen in de vertrekhal
al jaren lang hield hij het daarin uit
nu schieten woorden wellicht tekort

nimmer overtuigend altijd onzeker
zichzelf uittekenend schijnbaar
terloops liep hij iets verder naar voren

telkens leek hij iets te vergeten wat was
losjes hinkend op een gedachte beende
hij door de zin van leven heen

hoe kon een mens waar de poten
onder zijn stoel zijn afgezaagd
zo in het volle weten blijven staan

antwoorden zat in waarom gevat
hielden hem overtuigend op been
stand up man die langer sterven mocht.

(RG 1303'15)

Een afgelegen venusheuvel

Waarop de vrouw de beest uithangt
de man verkleed zichzelf verkleint weergeeft
het lichaam omgetoverd vlees uitbeeld
de mens weer holbewoner speelt
zich nooit verveeld in kleurenrijkdom
om borsten en een maagdelijk hoofd
dat kleiner oogt maar zoveel lust beheerst
het ballet van deernisbeeld het uitgewoonde lijf
als woning toont van ooit model nu haar leven
vormt geeft waardoor je naar binnen in haar komt
in haar tempel dat vaginaal beweegt tot mondiaal
sculptuur dat kinderen produceert of louter
voor het plezier de sprookjestuin van moederslijf
dat zo gaarne al haar openingen toont tot geboorte
van religies die op het lijf der leden beschreven staat
beest zijn beestachtig waarachtig zijn met alles
wat in ons leeft het meisje dat de jongen
kleurrijk uitleeft uitschreeuwt beminde god
die zij observeert absorbeert tot obsessief
zo zeer intensief spiegelbeeld de vogel
van het mozaïek naar haar geest;
een kind dat overal in is
uitgebeeld.

(Niki)

Toen het spoor bijster was

Habakuk is dood
gewoon ingeslapen

muilkorf aan banden
ging het hart tekeer
bleef stout de taal

hij leed aan broosheid
door de teloorgang
van het aardse slijk

nu de boel verzameld
bijeengesprokkeld dundruk
op de brandstapel werd

ooit goedgebekt smoelt nog
het zotte sleetse van de tijd
draagt slechts kunstgebit

alle uitgeknutselde waar
dansend rondom loze kunst
in het hart is stil komen staan

vuur zo laaiend hoog
smeult heter door
in as gelegde adem
klampt aan het netvlies
de trommel is gesmoord

(HH t B)

Was tie wijzer

Speler, dommer, luchtiger leger
of minder een seconde wijzer
of is tie misschien gewoon ouder
maar toen werd tie schrijver
zeker sik geen onderwijzer
wordt hij nieuwer op de steen
zit tie gebeiteld in letters
geslagen op de zonnewijzer
brak de levenslichter door
de genieter die gelukkig leek

(RC)

Van de zotte

De achterklap verhaalt de gek
daar sta ik op vermeld
krankzinnig de zinsnede
waarop gedoeld ik fel
begeer m'n eigen smoel
zo zot van woorden
op gevoel ongepast
de waanzin uit te spitten
geestesziek te fitten
op gezond verstand
dat menig lezer stom
dronken achterlaat
in woorden van de zonderling
die enkel alleen erop uit is
voor eigen gewingewest
de oorlog verklaart heeft
in het dolhuis waar niets te gek
wordt uit gedrukt in de lettergeest
aan de gekte die hem beheerst

Hij heeft

Hij heeft het in zich
dat achterbakse dat weidse
dat zich achter ieder vergezicht
verschuilt van onweersbui
tot orkaankracht voorbij
de horizon overal uit vandaan
komt uit het niets het verraderlijk
gevaar voort gedreven weer
en wind zijn ogen staren voor
eeuwig bewust wat achter
iedere lichtharp speelt
zelfs de regenbogen
neigen tot waarschuwsteken

De f van femme

De vrouwengeschiedenissen zijn doorspekt
van taal en mannelijkheid
dat komt door de hooggeschooldheid
van de schoonheid die hen omgeeft
de vraag rees is het vrouwbewustzjjn
dood
met de prangendheid wie o wie
mag nu nog slachtoffer zijn
of hip al is dat niet zo trendy meer
want dat keurslijf zit zo strak niet meer
het moeten is eraf
de seksist slechts
een brave heer
die bekleedt en wel
de top versiert
op hard glas loopt
waardoor hij
iedereen gade de slaat
die min
of meer met minder
florijnen de vrouw
ook in haar waarde laat

Ambacht

Dat lijf dat schreeuwt om leden
handtastelijk zijn zit in de knuisten
ten voeten uit in de weerziend voetvolk
de eeuwen creëren zit in de genen
maatwerk dat weer af kan zijn
denkwerk aftastbaar voor de zintuigen
voor weer zijn in het zijn om er een bij te zijn
handen maken wat te zien is
staan waarvoor het er voor kan staan
stil de stilte ervaar het klaar daarin
het helderzien wat in gedachte was
altijd het maakbare afmaken
wat het ding is wat het is
tastbaar als het begin