Dit is dag

God achter je karretje binden
op sleeptouw naar een voorval
tot het ware geloof je vierendeelt
het scheelt niet veel of verscheurt
overleef de werkelijkheid niet
je schiet er niets mee op om iets
uit je hoofd op te dreunen wat niet
gelooft wordt door wie dan ook
want god is dood slechts theorie
aan de grond genageld staat
de doopsgezinde en andere
onwelgezinde goedgelovigen
die naar het hiernamaals staarden.

Valrepen

Het is de horizon die zo ver scheen
de zon daarop zo klein verdween
juist net niet wat op de foto bleek
waarin milliseconden uren zich lenen
om uitvergroot op weg te dromen
je leven in een handomdraai
vervlogen of juist in samen komen
vervat in zoveel duizenden saai
vastgelegde beeldjes razendsnel
word je daar van weer afgespeeld
van alles en iedereen vervreemd
wat zo veilig ook vergeten leek.

Daters

Twee leegten zoeken elkaar
vervullen een droom maar
wat leeg was blijft bestaan
eenzaam en alleen zijn
bij elkaar voldongen pijn

Samen naar een hoogtepunt rotzooien

Ze heeft walletjes goed bekeken
een aardig gezicht waar haar borsten
uitstekend bij pasten bevredigend
worden door prozaïsche woorden
vingers bij beschreven waarmee
zij denkend aan klaarkomen
zichtbaar van genoot

ze geeft zich bloot door er talig
mee te klooien haar taalknopje
spreekt boekdelen is een komma
teken waar zij zo'n lekkere punt bij zet
misschien is er een valse verwachting
uit voort gekomen waarvan zij beviel

het wondere schone van haar leven
is haar op de huid beschreven
mondige plooitjes tussen de benen
waar wonderwel vervloeid
het hoge woord uit kwam..

Verzameld werk

Heimwee wordt in eigen beheer uitgegeven
door mensen die de tijd mee hebben al zit het tegen
hebben ze het in de eigen hand

om het daar nimmer uit te laten lopen
alsof de tijd bij ze stilstaat zoals bij doden
herdenken doen zij alles wat in hun macht
ligt om later het gedicht betekenis te geven

zoals alles in navrante zomers verbleekt
achter ze blijft liggen slapen tussen de grijze lijnen
van het gedicht gebonden in verzameld werk

rusten ze dansend gelijk beeldende kunst
uitgegeven in dagboekbladen besloten
omgeven door groots meeslepende vergetelheid

achter voldongen eeuwen sluimerend zacht
de blanke slavin waarop zoveel op is afgegeven.

Ouderdom

Ik vraag mezelf weleens af
of ik niet vergeet dat zelf weet
wist wat ik heb gewist niet domweg
wist maar
ik vergeten ben

Alleen maar

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet
De eenzaamheid heeft een hart
dat niet zo hard meer klopt

En de eenzaamheid beweegt zich
onzichtbaar als in de nacht
En de eenzaamheid daarin deelt
zich in een besloten lichaam
De eenzaamheid belichaamd haar
die op mij wacht

Eenzaam is het oorkussen
daarop het hoofd waar het in huist
niemand meer verwacht
diep in wegzinkt fluisterzacht

Zij heeft alleen de vormvastheid
die uitgeleefd de tijd beschrijft
de slaapt indeelt van stilte stiller
dan het eenzaamst waken
in de dromen waaruit de ogen
uitgestoken geloken bloemenzee
dauwberijpt het graf omlijst

De eenzaamheid heeft twee handen
waarmee het zichzelf bindt
De eenzaamheid heeft twee benen
waarmee het niet uit de voeten kan
De eenzaamheid heeft twee ogen
waarmee zij de diepte ziet

De eenzaamheid vergaapt zich niet
De eenzaamheid vergaat hier niet
De eenzaamheid herbergt zich slechts
op iemand die haar daar ook verwacht.

Mannenwerk

Mannen die over lijken gaan
hebben iets met levende lijven
vaker gewiekst en oliedom
hangt de wellust hen aan
machtig voor de dag te komen

Mannen die lijk zijn voor ze weten
zaten in de goot of waren vergeten
hoe geweldig ze in elkaar steken
uit zichzelf en voor zich uitgeweken

Mannen die voor zich uit staren
niets ontziend domweg blindvaren
spelen met gedachten uit ver verleden
hoe kinderlijk gebleven het nu betreden
met de vermoorde onschuld spelen

Mannen die hun slachtoffers maken
uit lijf en leden voor lul gezet gelijk
toonbeelden van gewetenloos wraken
hebben het rijk alleen voor stinkend rijk
zelfmoorden plegend op hun geweten.

Er gaan mensen over de schreef

Zij die nu het verleden verwekken
baren zorgen voor de toekomst

een land kent haar grenzen
waar het de vluchteling betreft

een verwarde man die in de mist verslonden
is wist van het bijstere spoor niets

een enkeltje waarop de machinist
zijn collega mist galmt en talmt wat

het eindstation biedt geen uitkomst meer
nu wederzijds verblind de tijdgeest spint

ragfijn weeft zij haar tere weefsel in
dit melkwit verblekend licht

op een onbewaakt moment zwijgt het sein
staat op groen en ziet met lede ogen toe.

Rood

Het gevaar voor iedere vrouw
gaat in het rood schuil bij haar

tegenspeelster die knap verbloemd
het schaamrood omtovert tot fee

grazend over zwart geklede heren
scheert zij in een oogopslag

droefheid uit de ogen wist
tranen van plezier geplengd

van de gelaatstekenen
haar omringen evenbeelden

in miniatuurformaat heeft zij
hibiscus in de palm van haar hand

een mysterieuze leegte
in dit zo statig verband

zij is vandaag met stomheid geslagen
het meest sprekende voorbeeld

een liedje op z'n minst gekleed voor schaarste simply red
I've never seen so many people wanna be there by your side

and when you turned to me and smiled, it took my breath away
het melodietje gaat voor de fanfare uit toen zij neerzeeg

een drama op het doek dat vanbinnen beestachtig scheen
schijnt hier in wezen een geheel ontblote grote teen.

Als geen ander

Mijn handen
moordwapens gelijk
doden de tijd
mijn ogen
zijn mijn handen
Werktuigelijk gelijk
blikken die doden

genadeloos naakt
staren naar de oorsprong
het kleine de vlies
priemend zaaddiertje
door het membraan
mijn hoofd uitmuntend
tot bloedens toe
tussen de liezen
wat valt er te verliezen
nu ik ben verwekt
bevallen ter aarde
ingedaald
opgehemeld en weerom
gevallen door het oog
dat de wereld anders beoogd
de blauwe bol waarop ik
in details verzuip
onderwijl wetend dat ik
in omringend niets verzopen

liggen mijn handen
samengevouwen
mijn ogen gesloten
mijn oren verstopt
mijn mond daarin
ook baard mijn zorgen
ik was verknipt
liet alles verlopen
de wildgroei in mij
omringde mijn gelaat

de toen ontwaakte ik
als geen ander.

Robotor

Ik ben zelfmaker
gewoon
een doehetzelfkanter
in de samenleving
iemand
die alles als innovator zelf kan
de zelfgemaakte keveraar
een man
die virtueel de wereld schept
de huisvlijter
van de moderne tijd
spreek vloeiend digitaal
wel te verstaan met een computor

nog hexadecimaal
maar eerdaags
lopend
een dekschildachtige hexapoda
geleedpotig
door mijn gedachten heen

Jongen

Je wereld is een onmogelijk klein heelal

met alles daarin waar jij nog met verbazing

nauwelijks iets niet belangrijk vindt

een touwtje dat spant erom tot dagtaak

of als hebbending om zoveel uurtjes

samen te binden tot een beginnetje

opzetje voor je dagdroom waar zelfs

de slaap voor week te halen

bij de dichtstbijzijnde kassa

die liever nog rinkelde zoals

centjes nodig zijn de sterren

van de hemel te spelen

schommelend op je tijdasje

waar je nog net oppast

te klein voor de zwaartekracht

te groot voor een veertje

zweef je toch ook deze dag

weer door in jongerzijn

dat nooit gaat vervelen

zelfs wanneer ouder worden

de wereld te groot wordt

om niet met velen te blijven

dromen in iets oneindigst

in dit moment dat langzamerhand

aan je voorbij trekt je alleen laat

je vergeet hoe belangrijk

alles in detail het kleinste is

een wens

om van te houden

om vast te houden

om te behouden

Wat je niet oploopt,

kan je ook niet krijgen
ik dacht nog even gericht aan jou,
maar dat loopt uit de klauwen
zo gedicht wordt zelden meer.

dat punt gescoord met lopen
is ook al overbodig, voor zover
er tegen oplopen een voordeeltje biedt

dat doet het zelden
je kunt immers van alles oplopen
er zelfs tegen aanlopen
je neus stoten en
een blauwtje lopen
iets wat zelden gebeurt
een koudje eerder
snotneus spelen

en verleert weer
verder gaan gewoon
lopend ergens naar toe
of er van vandaan
uiteindelijk is alles
zelfs wat eindeloos lijkt
doodlopend het loopt dan
gewoon op niets meer uit.

Een hip product

De multinational is gewiekst
koppensnellen voor retoriek
ze zijn niet op hun achterhoofd
gevallen voor het wekken
van een indruk trekken ze
de kekke zwaarden uit het vet
smeermiddeltje voor de machine
van de hysterie om vol folklore
het hoofd op hol te slaan
een malligheid voor de media
jaja u leest het wel;
uw hoofd op hol
gesneld omwille van jolijt
niets ontziend niets voor ogen
gewoon geblinddoekt zwart
voor de nieuwbakken CEO
Ibrahiem net zo'n zeloot als uw
bankier of wasmiddelfabrikant
gewoon een marketingstrateeg
die ergens om verlegen zat
zeg een kneveltje of brink
die opiniërend geil publicitair
voor geloofsgenoten het pure genot
voorschotelt: een afgehakte kop
waarin u ook gelooft
samen met uw studiegenoot
in beweging gezet tot welbehagen
zegt de publicist dat alles de Heren
dient tot voorkomen van imagoschade
tussen schrikbewindslieden
die vroomheid preken met haatzaaien
op dodemansakkers in glossyformat
de oogst valt lekker te smikkelen
uit babiq bij barbecue dus smullen maar

De haatzaaiers

In blinde woede of uit bittere nood
om het verschrikkelijke de pure dood
voor onze lieve vader zijn enig geborene

zoon van het ultieme bloed gezet
op een hoofd dat er niet toedoet
geschoten of vastgelegd te kijk

het onnadenkend lijf dat leden mist
het mensonterend kwaad geschied
de buurman is een geloofsgenoot

onder het genot van de tegenwoordige tijd
word thee in de eerste persoon
 enkelvoudig uit verband getrokken

het is een vuilnisbelt van paperassen
uit alle windrichtingen blank bruin of bedrukt

de smetvrees uit het huis hiernaast
waar doornappel en bitterzoet raast

de nachtschade van het ontzette vlees
dat zo besmeurd in lust ten strijde trekt

het kinderlijk geloof ten spijt wordt zoon
en dochter naar het altaar geleid

tussen de vrolijke vakantieganger
gangster spelen in de digitale dageraad

overspoelt in de gewetenswroeging
dat ook ik overal bereikbaar ben

een paar klikjes verwijderd
van de openbaarheid

Sherazade

Ze had een oogje van glas
wat pennenvruchten op sap
dagdromen wat achteraf
het kostte haar de kop

zijn hoofd op hol gebracht
zoetgevooisd maar zot gevoosd
een sprookjesprins uit duizenden

de kalief is waarlijk opgestaan
Ali Baba gaat voor met veertig
rovers bijdehand nog vierhoog
achter het inbetween gordijn
werd alles van verderf gade
geslagen toen de moordbrigade
voor hen een sprookje versie
voor het hele gezin

de arme pottenbakker
van zoete broodjes
is strijdend aldaar
heengegaan

jammer dat Pierke reeds
een kopje kleiner is en
er een teveel aan schone maagden
meegegaan zijn uit het Arabisme
ligt Haroen al-Rashid op de loer
in een glazenbol de teloorgang
van de hysterische historie
van de toverlantaarn uitblazen
om op een kleed van wol hij
en zij op doorschijnend zijde verdwijnen
in woestijnen vol zandkastelen
waar de façade van fata morgana's
oplossen in de bedrieglijke horizon
hadden ze maar liever niet naar handpauken
maar naar de blaffende honden geluisterd
nu in duizend en een nacht vreselijke en vleselijke
wonden worden gereten in het zielenleven

Voltooid deelwoord

Hij schreef verleden tijd
het is verdaan onleesbaar
te verstaan in de winter
van een kinderhand
smolt zachter water
wassend door z'n handen

Hij wisten witten van de ruimte
tot geheugensteuntje op het schap
te boek gesteld papieren reus

onstoffelijk hoe men dat verweet
te zijn van alles dat vergeet
leest zich lessend uit de fles
zijn geest die het luchtledige smeed
---
GK '14

De haatstaat

Ze hebben een vlekje op het oog
gewoon een stipje aan de horizon
plekje op de kaart niemendalletje
waar niemand van uit gaat
daar gaan zij vanuit

ze komen uit moord en doodslag voort
van het ongerepte bloedvergieten
waar niemand meer tegen opgewassen was
daar waren zij geweest op het nippertje
het randje van de dood

gedreven zijn zij zoals ze ook verdreven zijn
in die zin van alleen maar willen desnoods
met een kinderschare of alleen maar zo
moederziel alleen maar strijden om strijdend
daaraan ten onder te gaan

iemands hoofd slaat op hol
daar is geen ontkomen aan
er moet gesneld worden
een daad gesteld worden
het oude liedje een nieuw decor

het testament van laatste loodjes
er heerst een woord dat staat
al slaat het nergens meer op
op volkerenmoord voor het scheppen
liggen daar in de woestijn
de zandkastelen woord voor woord

ergens wordt beweerd dat kinderen
thuis horen waar paps en mams ook zijn
een verbanningsoord voor de verbanden
die hun identiteit verbranden hun schreden

waarop nooit meer gekeerd hun kinderen
bekeerd met rust gelaten en gegijzeld
in een ballingsoord waar vrijheid heerst
gescheiden leven van huis en haard

wat is het waard om voor te sterven
dan te streven in verenigd koninkrijk
het beloofde land waar zij nog in geloven
zo mooi dat sprankje hoop tegen wil
en dank tegen iedereen en uiteindelijk

tegen zichzelf in een brandplekje
op de tijd die wegebt met tot hun spijt
een rots vastvertrouwen hoe hard je daar
ook op slaat nooit meer water stromen laat
om de dorst te ledigen van de lavenden
de lavelozen de haveloze dienaars