Waar het nog ongewoon
druk was met lijn zeven
om het even op
de heen weg of z'n retour
of de dertien die zwikzwak zwenkend
de slotermeerlaan pareerde
je fiets nog vastliep
waar het niet spoorde
de krommerd zo halverwege
door de straten zondagsmorgens
een kogel kon afvuren
er nu doden vallen
bij bosjes lommeren
wat hanggroeperig jongeren
van alle tijden, leeftijden zelfs
iemand kent ze roept hun naam
om hulpbehoevend mededogen
schaamt buur z'n ogen uit het hoofd
ach mercator we zijn de weg kwijt
waar jij zo wereldwijds gebaarde
eerder dwalen nu volleerd
de kogelvrijere schandknapen
in een zuur bestaan vol kabaal
het kaal vertier van zwoegen
uitvreten dat menig mens
in middenstandsbestaan
zo leeg ontdaan achterlaat
je vat het aan te zwijgen
over je verzuilde geboortegrond
van dit leeg ontkerkt geweten
waar eerder alles werd uitgevreten
uit de naam van onze lieve heer
o Sion wanneer bewierrook je weer
in de olijftak ons troosteloos bestaan
nu Allah ons ook al in de kou laat staan.
