Ik heb een helder moment
zo een waar in ik zelfs verbleek
dat is wel vaker maar alleen
op die wolkeloze dagen
dat alles stralend
voor z'n eigen schaduw staat
straf en recht of gewoon
er rakelings aan
het zijn de witste uren
zo twee uur voor de ondergang
terwijl het dalen al uren eerder
ingang gezet naar de voltooiing
alles weer van purper in duister
te luister heeft ingefluisterd
'smorgens breekt het ook wel eens door
bij het opstaan een paar stonden later
vanaf de dat prille dauwberijpte deel
is er ook wat witter dan gewoon
maar witster is toch rond achten
dat de dag er op zit te wachten
om schoner gewassen weer
alles terug de rug toekeren
wat het weer bracht en weer
weggeeft zonder ik het verwacht
