Hier vel ik volledig in rust uiteen m'n huid
een dag geploegd tot stilte uit de voren
de meeuwen de aarde herboren verlieten
riepen in dit vale licht de boer toe
het doet er toe het doet er toe
dat de aardzee ook ons toe hoort
wij schreeuwen zelden witter dan in koor
het laatste domein van omgelegde zoden
zo rijker leven daar wordt uitgeput verschijnen
uit mijn oogschaduw de belijningen
de sporen op mijn verbaasde aangezicht
waar zelfs zwijgen nog verstorend blijkt
ik op de fiets weer in het niets verdwijn
