Ik ben het leeg gehaalde huis
waar wanden stilaan op me afkomen
de trap eens zo lichtvoetig
strompelt thans tegen
de zwaartekracht op
er heerst iets dat zich opstapelt
in mn bovenkamer waar ik
oogluikend doorkijk geef
als blijk dat ik alles doorzie
hoe onleefbaar ik voorspel
dat tijd de ruimte in beslag
neemt waar door deuren heen
ik in optocht ben dicht gegaan
