Door haar denkbeeld dat in steen voor mij was uitgehakt
lag een gedachte bloot te beven in een verkleurde herfst
tijddodend wachtend op de val van blazend trompetgeschal
toen alles wel was uitgevreten van verlangen
nu een kwart eeuw geleden uitvergroot gekoketteer
vergroeit gezoogd verlangen van de moeder nog
die ooit haar opgroeiende deelgenoten gaven
zijn stil blijven vallen, vallen van verlangen
waar iedereen in gevangen zat
van leven opgewacht
