Ik brand van binnen uit
tot op de huid roodgloeiend
uit mijn lijf ontspruit
felrood eczeem van dagen
dat ik alleen opgescheept
met ongemak het vel
van leer niet te onderscheiden
trek omdat het groen
mij nietsontziend
blind van woede
ongenaakbaar
aantrekt
ik ben de brandnetelopstand
in het wilgenstruweel
de luid schreeuwende keel
de uit de band gesprongen stem
die louter spreekt van vergetelheid
rustend op het zevenbladveldbedje
in gedachten verzonken tegendeel
is een opgeschoten droombeeld
uit het lievevrouwebedstro
tot boom ontzet geveld verzet
steeds weer verteer
tot in de grond
van mijn bestaansrecht
opga in vergetelheid
