In mij heerst een leegte zo roerloos
groter dan't heelal dat ik omvatten kan
van alles ontdaan gewist verleden
is mijn geweten zo zondermindermeer
iedere dode komt daar weer
tot leven en alle levenden blijven
als de dood daarin geborgen
spreek mijn taal want ik ben stom
geslagen blind voor woorden
die benoemen wat de schepping is
zoveel achteraf zo weinig overdreven
in het verschiet van de onmetelijkheid
een luwte waart schuw in kilte rond
geen schaduw vat daar nog duister saam
noch zal in dat licht bezien verblindt
aanschouwen hoe't wezen teniet
onaangedaan beschutting biedt
..
