aanwakkerend de nachtkaars uit
De honden komen hierbij nacht uit de gapende monden braken niet een
voor een maar meuten te gelijk
stropen hier in horden de kleine uren af tot vel over been
tot aan het krieken bijten zij door in stamelde luchttafrelen
verwelkomt de zon haar streken
over het witte porselein
van kersenkronen
hoopgevend stralend
hoe geluidloos licht
de weelde van de lente is
terwijl binnen deze geneeskrachtige muren de dag begint
R
