Een pelgrimmage

>

Vandaag westwaarts in de hoop
dat nabij de kust geen meeuwen komen
zoals je leest in oude dromen
hij is opgetogen in gaan 't noopt
adembenemend wordt het hem
in dit weerlicht van het inzien
dat als medicijn genomen
hij zichzelf tot inzicht neemt

de snoodaard die bedaart
zowaar gegund het niet gemunt
is op zijn leven dat hij leidt
bevrijdt van drukdoen en het juk
achter schouderbladen vol
geschreven narrigheden
al zit het borstbeen daar weer mee
nabij de koude drukte
waar alles mee begint
en is ontsproten