Hakselaar

Niet als de hazelaar
die gewoon op tijd bloeit
is de hakselaar

een monster dat snoeit
wat vermaledijt
in compost zich vlijt
tot onwaarschijnlijk
grote hoop naargeestig
walmdampig vocht

zo ondoorgrondelijk
ten strijde trekt tegen
bodemmoeheid in de aard

ik van mijn voetstuk zegen
vraag aan de maand maart
opdat het machien niet
vastloopt in het verdriet
van waterloten waarzo verlegen
ik meezat met tegenzittende
staken die 'r een stok te dik
voor elkaar
voor staken

Het geloof in de eerste deeltjes

De zon, nog onbenoembaar sterk, maar
overdreven laag
speelt licht harpmuziek
door de kozijnen.
Ramen zijn, met fijnstof beslagen,
een deel  leven. Verder verrijkt met wat
de hond van zijn vacht geschud voortleeft.
Zelfs uit eigen bewegen dansend in het ruim
stralend zichtbaar maakt wat in de schaduwen
onzichtbaar bleef. De onzekerheid
van het bestaan ontleent aan het leeuwendeel
dat schreeuwend stil ontvreemd blijft
voor de eeuwigheid toen de hond aansloeg
verbazingwekkend vroeg. Geen benul van tijd,
tevreden en te vreten zijn
het geloof ik
de reden dat met uitgaan
de drinkbak dadelijk
water bevat

Afscheid

Heb je wel goed afgesloten? De gaskraan dicht gedaan?
Je hoort immers altijd van die nare dingen,
(als daar iets mis mee is gegaan.)

Ook de verwarming laag gezet? Omdat je, zo verlaten,
koud dit vertrek kan achterlaten.
Alsof je gewoon thuis bent gebleven.
Waar je ook naar toe gaat.

De weg bepaald waarlangs je gaat,
je reist zo vanuit je eigen
verleden in die zin hier naartoe.
Of heeft dat geen rede in het verstaan?

Wil je wel goed uitkijken bij het oversteken?
(Want ook daar komen, zo te horen,
weleens ongelukken van.)
Er zijn mensen die nooit meer aankomen.

Heb je nu wel goed nagedacht?
Alles ook in kaart gebracht,
met wat je allemaal wilt nalaten?
Want na je vertrek,
komt daar meestal niets meer van.
Zoals je zo vaak al bent vergeten,

Er is een dag uit het leven gegrepen

Vroeger ging dat gepaard met een kneep
Maar tijden veranderen net als de mens
Ze verliezen hun scherpere kantjes
Worden bijziender bij verstrijken van tijd
De ogenschijnlijk heldere beelden verliezen
Steeds vaker terrein komen in mistige waarheden
Mager alleen met herinneren bijeen
Schuchtere meisjes met blote benen
Jongens van enig bravoure ontvreemd
Spelen de werkelijkheid nagebootst even
Verliezen bij wasdom hun eeuwige glans
Staren met ledige ogen in Aldo's zandbak
Die hard beton kon verzachten met ronde hoeken
Maar naar later bleek al was vergeten hoe dik
De eik stond populier te wezen
Langs de opgeschoten lanen van weleer
toen als kind nog niemand
het kon weten of nog beter wist

Zinspelen

Het zinspelen dat nergens toe leidde
dan woordloos zinnen op wraak
te overleven met zingeven
aan wat er dan ook staat

maakte in ieder los verband
meer regels dan ik aan kon
toch hield ik staande
in de stomme taal
door iedereen verstaan

mij liet verstikken
met wat ik verstond
de schijn van al die dingen
waar ik zo haaks op stond

de leugen die onvoldoende
heet te zijn naar behoren
door achterlijke oren
van horen zeggen ooit

--
R

Ijsbloemen in Bloemfontein

Er werden voorbeelden gesteld
mensen koud gemaakt en opgedist
voor het heilig avondmaal

de meid kwam langszij
toen de afvaart plaats vond
sprak zij verward wat tegen mij
ik begreep
hier werd afgemeerd
wat nergens thuishoort

zoals je vogels doen
geloven wanneer de tijd
verstreken is dat
vrijheidlievend ongeloofwaardig
klinkt als de geur van stromend water
wordt afgenomen zoals bloemen
in de regen

R

Ik versleutel hier

'n klein genoegen van weleer
ving hier aan en riep hoera
langzaam stiet ik daaraan
waar water aan land en ik
te water ben gegaan
opgelost in vele vragen
die de oevers blijven beslaan

R

Lijfsbehoud

Het moet de verveling zijn waar in wij waren
Het onomstotelijke niet
Het wat zijn maar wel steeds minder
Het niets dus met er zijn
Het eruit komen
Het refrein
Het opnieuw zijn
Het erop tegen
Het leven
Het zijn
Het

-R

Mees

Terwijl jij luidruchtig tiereliert
moet ik het hier alleen uitzingen

met hoe grijsheid me ontsiert
na al die levendige bevindingen

--
R

Zo streng in de leer

als ik was in de opvoeding
ontgroei ik het nu hier in
dat de heilige overtuiging
godvruchtigheid in die zin
me nergens dieper in laat
wortelen dan de enige staat
van grondige ontbinding

R

Er is geen beginnen

aan. Wanneer de nacht valt
weet je, er komt weer licht.
Zelfs ontwaken behoeft
geen voorwaarde te zijn
om dit fenomeen te weten. Zo

voorstel is leven
dat de aanname
daaraan met ver-
slapen tot je komt. Er is
geen houden aan. Ontslaap dus
maar. Er is geen einde, laat
staan een begin hier
vandaan.

--
R

ik ben niet van papier!

Is de tijd rijp?

Het zou zomaar kunnen. Je gaat onverhard door't leven, alles speelt
een rol. Het benauwd soms even,

maar ook dat speelt weer een rol. Gaanderweg verdwenen, afslag
opgelost in het niets gemist. Breekt de zon ook soms door met reden

daar waar je een schaduw verwacht. Sta je stil bij het uurwerk, dat
een onderspit delft,

met heel wat leven dat de wijzer biedt. In het eindeloos verloop van
duiden met verstrijken,

komt onopgewonden de stilstand in zicht. De spanning is verdreven om
kloppend te maken met wat tikt.

Het raderstelsel heeft de onrust goed verstaan; het is allemaal
dolgedraaid wat overdreven. Er rijpt wat, dat is zeker. Bevroren, of,
al dan niet uitloopt van leven in het verschiet.

R

Over- bevolking

Soms ben ik
de tel kwijt
met één teveel
reken ik mezelf rijk

maar bemerk dan snel
dat ik dat
op m'n zelf betrek

R

Een likje

Geef de werkelijkheid een tintje
weet alleen de kleur nog niet

't roestbruin rood van't ontwaken
of dat asgrauw voorbij het slapen

misschien wel ergens tussen in
middagblauw om van te houden

beter dan het zwart voor ogen
zo halverwege waar niemand weet

van heeft of horen zeggen hoe
die vallende ster voort beweegt

een lik op stuk
in ver weg doven
blijkt toch niets meer
dan 't verdampen
van 'n enkele steen
tijdens 't vallen
dat niemand weet

--
R

ik ben niet van papier!

Het welzijn

Het zelfbeschikkingsrecht van de loopkever
is met de voeten getreden
hij is daaraan overleden
omdat ie dwars lag
haaks opweg was
geen afslag zag
einders vertaalde in dwarsverbanden
geen uitweg had dan verdwenen
plat nu dood is overreden
door de overtuigde betweter

Wak

Je komt eruit
een pand waarin
huisgehouden wordt

passeert een lantaarnpaal
die uitgerust als grafzerk
ongevraagd raad weet
met nabestaanden

bemind in de herinnering
ben je dierbaar
smelt snelweg
in haast
vergeten zijn

in de vergaderzaal heerst spraakmakend
de verwarde bureaucraat
die
ijs laat smelten
op de tong van gepekelde
overleden berichtgever

R

De blinde muur

Op de tast langs voegwoorden
waarop geheime hard bakken waarheden
gemetseld staan wil je bressen lezen
die daar geheid in staan geschreven
maar nog ondermijnend door taal
omgeven geen ruimte geven
aan de geest die mortel ontleend
dat eerder kneedbaar nu verweert
toch gaat bloeien met steenbreek

--
R

ik ben niet van papier!

Opdracht

Daar sta ik dan, verzoold
opgelucht hoe hoog
bewogen ook

ik droom opgestoken
staar in een inktzwart gat
dat roerloos gapend
aan m'n voeten ligt

uitzicht gebiedend
aan de chronische bespiegelaar
die lachend inziet dat de grimas
van de neuzen die naar
voren gericht de maat
tikken op het aardewerk

dat uiteen gevallen is
want ik ben voor leven
na de dood
omdat er voor de dood
geen leven is.

--
R

ik ben niet van papier!

Een vriendelijk woord

verschaft geen kost maar kost ook niets
je zou het ontbijten kunnen noemen
dat beter bekt dan afbijten

waarmee een goede beet wel wordt bewezen
met de juiste indruk na te laten
die laag voor laag is afgebeten
voor het juister smoelde
op wie dit leest;
een verwrongen tijdgeest

dus ontbijt eens wat meer, bek minder af,
want het geneest en heelt

zelfs met wat zwaar ligt op de maag
komt een vriendelijk woord van pas

Van de slag

Niet dat ik daarvan was
maar het klopte niet
dat was me wat
ik was het ritme zat
gewoon tijdje al
het werkte niet meer
voor mij was alles al
van slag

--
R

ik ben niet van papier!

Wie bekommert zich nog om speenkruid?

de watergang heeft in zijn beloop,
van ijs ontdaan. tekent regenkringen druppelwijs,
oppervlakkig bezien weersomstandigheden

Op dit moment lag niets
op de bank nog onbezet,
zoals jaren zijn uitgerekend
in het wilgenbestand,
dat wijselijk beknot staat
te zwijgen aan de waterkant,
toch wel belangstellend
in deze leegte die het ingeeft

aan de andere kant ben ik
bespiegelend wat gebroken
weergegeven...

onbekommerd drijft een grijze massa over.
Er komt een spat van terecht op mijn optiek
dat ietwat uitvergroot de werkelijkheid weergeeft
Tot kale akkers op de regel genomen uit het niets.
Als het niet goot, kwam ook uit de goot omhoog gekropen

(Het heeft geen zin de onzin hiervan in te zien,
omdat de weerzin daarin nu eenmaal ligt besloten,
geen tegenspraak duldt.)

komt het speenkruid tot wasdom
waar ik onvermijdelijk van heb genoten.
Als vastgelegd gegeven In alle zekerheden.

-
R

Opzoek

Naar wat geluk struinde ik het internet af
kwam daar heel wat
uitgesproken tegen
in uitersten van nul tot een verheven

een fasebook vol rare fratsen
twitteraars met kleine gedachten
tot beroepshalve garen linkedinners
die het wel aardig deden met hun linkdinnetjes

alles wel verstane gasten in elkaars bestaan
zekerheden met
neergezabelde gedachten
in digitaal bijvoorkeur rampzalig vastgelegd

in verslagen op wereldschaal
hoe briljant toch uitgeweid
het individu z'n passie preekt

maar waar stroomt toch dat warme bloed
raakt het verwarde vlees omarmt in lusten van de rauwe werkelijkheid
ontdaan gerust

--
R

Het aardewerk

Het gedonder in de glazen
van de vuile was

met aanzienlijke schade
met wat een zo zeker was

loopt nu af in een zee van tranen
erodeert het traag geheugen
vlakt af tot uitgespoelde waarden

gelogenstraft ter aarde
in laagvlakten van bestaan

tot sedimenten afgezet gesteente
na miljoenen jaren uitgesleten leven
van gigantisch menselijke aard
in een schamel verdichte
ontspoorde rest

--
R

ik ben niet van papier!

Het tegenzitten

Het plein van hemelse geloften
lekt uit ongesteld verleden
bloedloos leeg

iedere hoop dwaalt hier
met zwerfkeien
die eerder vrijheidlievend vlogen
opgebroken over de grond

er rest nog één gerucht
vanuit de openslaande vensters
dat bulderend de kiem smoort
van de uitgesproken gedachte
die in alle openheid ontsproot
nu verwelkt in neerslachtheden

R

Brein

Eindelijk naar binnen toe
gekeerd acht ik het tekort
hoe mijn geest daarin
verweert tot nul en 1
gedetermineerd radartje
tot tollens toe bezeert
loszit op mijn goddelijke
proportie te popellen
op onlosmakelijk lot
verzwolgen te geraken
in deze introspectieve
tijdgeest

--
R

ik ben niet van papier!

Hypothemie

Een stekelige aangelegenheid
ontwaakte door de warmte
stierf daardoor weer bijna af

bij gebrek aan een gevleugeld
woord en het tekort daaraan

'n onderkomen in eigen graf
gedolven alvorens ingeslapen
was de lente doorgebroken
in de eeuwige vergetelheid

Het slagveld

De tijd van kleur
bekennen breekt
door ragfijn spoor
het bleker is een decor
waartegen afgestoken
schril de wind klinkt
vanuit de leegte
vangt niets aan
dan wat gedrevenheid
de grijze dag valt
waarop gewacht
niets is
opgewassen tegen
doorgebroken licht

Geschonden vlees

Het klopt dat het vertrouwen
langzaam aan vergaat
van -binnen -uit gezeur
tegen de verveling
gaat het buiten ook tekeer
geweldig zo samen
ik ben er door
ontroerd
geweest

--
R

ik ben niet van papier!

Droom

De witte duif en de kogel
beide vlogen
de één omhoog
de ander raaklings

ik werd er door getroffen
maar schoot er tussen door
sindsdien
is niets meer van mij vernomen

--
R

ik ben niet van papier!

Tunnelvisie

De narrow Mindy had een tunnelvisie
en verkokerde weer opnieuw tot worm
bioturberend in modderpoel
waarenboven de snaakse luchtgaper
zich spiegelend verbaasde
over het zwarte gat
dat zo schitterend
de blauwe lucht weergaf

De oesterbank

Een zeegat van ruimte
is de levende investering

de schelp waar in een oor
te luister door fundering
zichzelf in de behuizing
gade slaat en groeit
in een slakkengang
uit tot een belegging
waar menige golf slag
na slag zijn hoofd over breekt

Holte

Op zoek naar zwart
zonder schaduwzijde
daarin te verkassen

ontbreekt iedere kleur
dat bloed omgeven
geloken rode gloed

--
R

ik ben niet van papier!

Poppenkop

De baby's worden maakbaarder gemaakt;

Papa haalt het uiterste uit kwaad zaad
Mama, zojuist een ei gezet, speelt baarmoeder
Draagt bij aan zinvol grootouder zijn

Opa Sleutelt nog wat aan de wiegendood
Oma loopt te hoop over haar nazaat
Familiealbum laat onvertogen
Gezinsleven tonen van zonen
Die dochters zouden wezen

Eenzaam leven opgeklopte poppenkoppen
Opgelapte gestopte helixbreuken

R

Gedempte stilte

Wadgas wakkert in de nacht
de mist daarin dit licht
dat in de aard de dageraad

gloed die oranje straalt
omgeven staat de kaars
waakvlam te spelen

R

Dode poët

Het fragment was aansprekelijk
er wordt aantekening gemaakt

voor op het tijdstip dat het lijk
geborgen zijn zinnen staakt

die de regiseur springlevend
maakt op de gedichtendag

met vorm de sier vergevend
dat 't woord 't vlees vermag

--
R