Vanwege al die bomen

Voor wat het bos aangaat
het staat zo raar
dat het nu over bomen gaat
maar dat is onvermijdelijk
je ziet ze overal als onderwerp
begrijpelijk

R

Zeldzaam

Zelden dat ik was en
daarmee ook verlegen
stond ik daar niet
terwijl ik me net
had weggeschreven

ik zweer bij't leven
dat ik daar stond
ja ik bestond maar
wel wat lang geleden

--
R

ik ben niet van papier!

Zat is verleden van zitten

Omdat er niemand zat ben ik
daarmaar gaan zitten
ik zat daarmee
niet zozeer
toen later verlaten
alles leeg achter liet

R

Onzichtbaar

In deze mist branden lichten
ze geven geen goed zicht
alles wankelt om het evenwicht
van flakkerend aanwakkeren
dat slordig geschiet
er is geen einde aan het begin
waar iedere schaduw zich aanbindt
verdwaalt een vergezicht
dat zonder het te weten
een einde van nabij voorziet

en beklaag je om dit woord dat er nu staat
omdat het hier niet om de laatste gaat

De uiteraard der dingen

Hij die de grond scheurde
met gebroken tanden
de aard der dingen
vanzelfsprekend acht

Hij die zon kon laten stralen
terwijl die nog afwezig was
mat de schaduwen
in het verschuilen af

Hij die de uiteraard
der dingen doorzag
met blote handen wist
nog wat daar aan
ten grondslag lag

Hij die in een pennenstreek
kon weergeven wat hij ontnam
is daar dichter bij gebleven
met wat oorspronkelijk was

--
R

ik ben niet van papier!

Zolang ze mij maar blijven aanspreken

Ik kende een woord
dat over de tong ging
daar had ik een mondvol van

Het sprak mij genoeg aan

het zou een ruimte moeten zijn
waar ik kan inhuizen
gelijk de muis zn hol
de haas zn leger
de mol zn gang kan gaan en
de worm zn hoop gevestigd heeft
zo zou er één woord
voor mij moeten zijn

--
R

Dreigend noodweer,

Natuurlijk heeft een mens
op z'n tijd een verzetje nodig
zolang het maar niet uit de hand
loopt

blijft het in ieder aangenaam tijdsverblijf
een welkom antwoord op de wens
tot rust te komen in de verandering
zolang het maar niet uit de hand loopt

kun je ook wel heel wat hebben
met in den vreemde te vertoeven
zijn veel dromen ook op je lauweren
rustend te vervullen
zolang het maar niet uit de hand

zou je alle nachtmerries ongeschonden
kunnen temmen
met beteugelen van de angst
die voortkomt uit gewelddadig heden
zolang het maar niet uit de hand loopt

kan je gelukkig blijven leven
in de ruimte die herinneren heet
met het vergeten wat daarin achter bleef
zolang je het maar in de hand houdt

--
R

De ongestelde vraag

Ik vroeg me af
is dit van mannelijke
of vrouwelijke aard
wat wel wat uitmaakt
hoe vloeiend ook
het nog een indruk achterlaat
met wat het
met mij doet
nadat een antwoord is verstrekt
een rot gevoel of
slechts een smet

Een maat voor fatsoen

De baas boven baas werkt

verbazingwekkend goed
hoe zij op de overtreffende trap

haar carriere drift Nog niet ladderzat
met deze krimpopdracht overstijgt

 

er is geen persoonlijke maat
die zij niet aan kan laat staan

voorbeeldstellend verslaat*

ze heeft het woord en taak

beheerst de macht van 't metafoor

om ieder lid dat voor haar staat
op bevel van hogerhand te villen
voor zij ze afgeslacht, de eens

medewerkende leden,

als tegenvoeters,

uit deze mensenhouderij verjaagd

waarna zij zich slachtofferend
in haar onmenselijke taak
laat bewierroken om kordaat
uitgevoerd mandaat wat zij,

tekort- vrouwelijk charmant,
heeft laten gelden in de macht
de beesten van de werkvloer
de stal uit te vegen

in  dienstopdracht
waar iedere menselijke maat
uit weggehaald een organisatie,

fout gespeld, een slachthuis betreft

met vele makke schapen in de graal

die ooit wacht aangezegd te poppelen staan

om doorgedraaid door haar slagershand

eerdaags, hoe door de wol geverfd ooit,
de nek worden omgedraaid.
--
R

 

* heeft u een hartinfract gehad

haalt zij met kennis van zaken

leidinggevend een herseninfarct

aan of sleept kaderstellend u voor lul

met teveel jaren trouwe dienst

om dat zijzelf niet in staat van dienst

het ergens langer dan vijf jaar uithield

dus een wijze raad in tijden met tanden

houdt den kiezen op elkaar alvorens

de managementtaal met scheurkiezen

u volledig uit elkaar haalt tot bot

van slechts een verworden

lijdend voorwerp 

Dagvers

Morgen jubelen de tenen staan de handen er raar bij klappen alle hoofden tegen elkaar stijf geklopte regelgeving door de ongedoopte zin van leven dat ontstaat in uitroeptekens van verse vragen vanuit het niets tot ongekende hoogte

De pakken

Je zou er nog bij stil kunnen staan
of anders wel gaan zitten
maar wat dan nog beweegt je

van alles wat mooi was is
mooi geweest is mooi geweest
dat kun je nu wel zeggen
met wat achteraf is geweest

komt goed binnen
al is het buiten slecht
weer

je moet er maar bij blijven
zitten laat staan
er vanuit willen gaan
--
R

De dag wordt steeds ouder bij't ontluiken

Tijdens het verjaren herinnert men zich
hoe grijs verlegen het leven van buiten af
nooit perfect van binnen uit kan zijn en blijft

genoegzaam hurken bij een afgebroken tak
waarop leven voort woekert van't gezwam
waar het door omkwam toen 't afbrak

onder de heersende druk ontluikend de knoppen
aan deze wilgenteen die voorjaar verraden
dat alles al ver verdord voor de lengende dag

katjes behoren immers gewoonte getrouw gelijk de knoppen
lenig te bungelen in weer en wind en nimmer te zwichten
laat staan gebukt ten gronde te gaan met inzicht

--
R

Versterven

Wanneer ik alles achterlaat
dat huis en haard vertaalt
in stilte, die in alle rust
daardoor waart. Wens ik mezelf
een behouden vaart tegen de muren
die beantwoorden op deze vraag.
Hoe op z'n retour de echo versterft
in dezelfde stilte
die in het slot valt met de deur
in huis valt wanneer de herinnering
daaraan mezelf weergeef. Eeuwig beklijf
als handschfrift van mijn lijf.

Een hartslag verder dan één oor
dat woord voor woord aanhoort

Voor bij't slapen gaan

Voor je kunt gaan slapen
ben je nog naar buiten toe gegaan
heb je later nog wat verhalen
uitgelezen de gordijnen toe gedaan
de tafel afgenomen de vaat
weggewerkt die verlate gasten
je hebben nagelaten alles weer
in gereedheid herschapen

toen je in een droom ontwaakte
waarin veel bomen stonden
die je eerder was vergeten
omdat je er niet om heen kon
dat het bos al was verdwenen
in een eindloos diepe poel
van wezenloos weerspiegelen

en jij alleen dit weet
wat ons is overkomen
voor het slapen gaan
alles ook hebt
meegenomen dat herinnerde
aan jouw bestaan
waarin je kunt verdwalen

nu niemand verder meer
weet heeft van waarmee je was
begaan anders dan ietwat oppervlakkige
beesten die over water schreven
wat verder ook onleesbaar bleek
toen de kringen weer verdwenen

--
R

Hoe of alles af- en aan-loopt

Stroef verloop van ongesmeerd loopwerk
zichtbaar knelpunt doet goed werk

oogluik laat het op z'n beloop
hoeveel gehoorschade het ook oploopt
is de aanloop tot vastlopen al in gang gezet

blijft leesblind de gebruiksaanwijzer zitten
met beschrijven van een spelfout
in de handleiding die goed verstopt
deze hinder heeft veroorzaakt

--
R

ik ben niet van papier!

Mijn verstoppen

Ik verhulde mij
in onverzettelijk-
heden metterdaad

de woorden waar
ik voor stond zijn al
uitgebroken taal

dat vond plaats
in afgeknotte ver
gezochte versen i

ets waar
onverkort
ik begon

--
R

Brandpunt

Er ligt een focus op de straat,
dat is dan mooi meegenomen.
Ik kom ze vaker tegen,

maar geloof me zelden
alleen en zonder doel.
Ik voelde mij zeer

aangesproken door deze focus.
Iets wat niet echt in mij zit
komt tot leven door dit inzicht.
Dit vanwege het verwijt

dat ik de focus niet kan houden en
daardoor ook een doel in het leven
wat mij wel zeer bevreemdt.

Want doelloos was ik altijd
zeer tevreden, de focus is mij vreemd.
Nu ben ik een mens,

daar kwam ik onlangs achter,
die zich graag bevreemden laat.
Wat niemand aanstaat

zo zonder focus. En zomaar op straat
de focus die mij, wat uitvergroot,
niet onberoerd laat.

Ik zette die focus eens op
scherp, en weerom ja,
dat bevreemdde, de tijd.

Die ging razendsnel
aan de haal met mij
naar een verleden uit dit heden.

Alles bleek haarscherp
maar ook ragfijn verweven,
alles draaide immers om mij,

mijn focusgebieden.Zelden was ik
zo scherp daarmee verlegen;
door in te zien hoe nutteloos

één doel voor heel het leven
voor mij alleen betekent. En ik ben
gelukkig dolend doelloos gebleven.

Die focus? Ach, links laten liggen
op straat. Daar valt, multifocaal bezien,
niemand over en ik ga ongezien verder

doelloos Leven is een doel opzich
dat onbekommerd en belangeloos zich
laat uitleven in deze doelgerichte tijd.

De ophef (truc van bestuurlijk onvermogen fortuinteken)

Beste,


Deze aanhef geeft aanleiding tot ophef, vanwege de overmaat aan middelmaten.
De valse verwachtingensfeer is zalvend gewekt met uitmiddelen van waar
de besten voorstaan. De allerbesten leiden hierdoor bovenmatig
gemarginaliseerd bestaan.
Veelal bestaan de middelmatigen uit diverse kostuummatennaaiers.
Middelmaten van het naadje en de kous, de hoed en rand van
lulligheden en kutstreken. Deze bij uitstek van nietszeggend maatwerk
voorziene geslachtsdelen hebben gepaard de overhand amechtig hijgend
voor elkaar gekregen. In de metaforen zijn zij te vinden onder
mierenneukers, kommalijders en puntenzuigers, louter orale taal
bedrijvend.
Daarmee wordt verbaal gesproken het slechtste van de volkstam omhoog
gestoken met gemiddelvinger van de middelmaten. Het beste uit de
houtvaten verdreven verdampt schierlijk uit de hoge bomen. De
getalenteerde middelmaten vertegenwoordigen in het kreupelhout de
verdorde werkelijkheid van het verdorven heden.
Met deze ophef over de aanhef 'beste' wordt de verheffing verboden en
verbannen naar dode letteren. Iedere aanhef wordt ingevolg ingeleid
met:

Matige,


Ik wens u het allerbeste bij het managen van uw mede middelmatigen.
--
R

De burokraat

Hij, los van wat hij bezat,
was overal mee bezig. Had
geen tijd meer te besteden
aan wat hem liever bezig
hield. Werd geleefd was,
vooral voor hem, verleden
tijd. Hij was dan ook vergeten
deel te nemen met wie hem was
vergeten. Het liefste vond hij
niets van alles,
maar bij voorkeur
ondervond hij alles
wat hem niet raakte
opdat hij daar wel
ongeschonden bij bleef.
Wat hem restte was een gaatje
in zijn agenda waaruit hijzelf
voldaan verdween.

--
R

Ondergaan

Ik reed door een laan met scheef gewaaide abelen
zo verbond 't een kanaal met verder weg kleinere steden
de weg daardoor was met vaste regelmaat dwars doorsneden
waar de bleke zon daar licht laagstaand doorspeelden

de aan weerzijden omzoomde weg viel in het niet
op een afstand bezien door het land tot in het verschiet
een lint van weglopende kleinigheden van nietig geboomte
hier kwamen kanten van de weg in een puntje uit gewoonte

alles was in stilte weergegeven uit mijn hand geschoten
zonder dat de verbeelding zich erin hardop uitsprak
kwamen de slagschaduwen gelijkmatig in beweging
ondanks de ruisende kronen bleef verder alles bij't begin

onveranderlijk boom voor boom hoorde ik me echo klinken
die naijlend telkens opnieuw verdween onderwijl doorreed
tot ik geen abeel meer hoorde om m'n schaduw terug te geven

--
R

Over mn hoofd ga ik

Wat licht
maar meer ook niet

tolt het in
alle rust
sust

roert niet meer
maalt nergens
om dat is te dol

waar is het hoofd
dat er niet bij is
en verloren
er niet meer bij

--
R

Zonder problemen vallen er geen zorgen met er over struikelen.

Je kunt ze maken, scheppen zelfs, als het wat creatiever moet. Ze liggen
zelfs voor het oprapen. Dan hoef je er bijna niets voor te doen dan
bukken. Maar hou d'r rekening mee dat eenmaal gebukt je er altijd
onder gebukt blijft. Alleen daarom is lichtvoetigheid zo goed te
volgen op een levenspad. Struikelen noch vertillen aan aan
zwaargemoed blijken mogelijk. Hoe dat gaat is hier niet uit te leggen.
Daarmee heb je inderdaad een punt, de ruimte ontbreekt eenvoudig. Is
te krap bemeten zo je wilt.
Daarbij genomen, Zoals ik eerder stelde;
schep ze gewoon!
Echt waar ze liggen daar waar jij wilt voor het
oprapen. Maar zo als gesteld vertil je niet, je kunt er onder gebukt
raken. Zoals jij wilt.

--
R

Afgerukt

Bent u al vertrokken of heeft u geen trek;
ontbeert u de groene voetafdruk,
laat u liever slechts de indruk na
met wat u de kinderen wilt nalaten,
op de plat getreden paden,
waarop alles onbegaanbaar is

nu u nooit meer te betreden valt
in alles wat u naliet voor een afgerukt
nageslacht dat door uw zaad verloren staat
te koekeloeren waar ooit de stilte stond
te navelstaren naar de verhangen wegwijzer
duidend op het verbod tot hardop
nadenken hoe stom u overal woestijnen
van onrust naliet met uw oververhitte breinen

--
R

Geen vergiffenis om op in te nemen

De weg terug een herinnering
school nederig daarin
waar geen veilig onderkomen zich bevindt

dan lege straten uitgewoonde panden en
een open riool het woon van ratten en
huisvuil dat op leven na dood is
achter gelaten volgespoten vergif

opdat de lijkschouwer het in kon nemen
zonder tegen heug en meug
de geest te nemen vriend en vijand
die er in verdronken was
twee kameraden met elkaar
verraden lieten daar 't leven
voor wat het waard was
rusten in die gevangenis

de engte ontbrak als schuil in deze leegte
waarin alles van het begin zo onbevangen leek
droop nu gelogen met lijkvocht af

luisterend naar 'n strijddeuntje op gitaar
doorregen snaren in toom
gehouden door
razend dunne vingers die ze bespeelden

dreven al die beelden zonder vergiffenis af
betastten het krijt dat
uitgevreten op wand
het geweten dat zo vreselijk overleden
in de jeugd verscholen lag
waarvan 's nachts nogwel eens
de accoorden van te horen zijn

geweest

--
R

sUpErMaRkT

Hier levert de wijn net voldoende brood
op
om
de talrijke monden mee te voeden

vloeit de wijn overvloedig
om het bloed
mee te verdunnen
zo rijkelijk
dat het deeg in vlees verandert

verwond tot overstelpend gapend gat
waaruit de dure les getrokken
geen vergissingen
de zondeval meer mogelijk maken
van het opgelopen kassucces

--
R

Voor alles

ligt ze op de loer
om het minst geringste
op te vangen dat haar toekomt
of ten deel valt in het oog springt
over het hoofd ziet danwel haar treft

zo raakt zij betrokken
bij de beweging
die van mij uitging

toen ik voetstoots aannam
dat wij buiten het boekje om
het balspel beheerstte
dat ons van de straat hield

welvallig ten deel viel rollend
over verboden wegen heen
iedere afslag namen
die naamloos
voor ons ontstegen

zonder één moment
het beoogde doel uit het oog
te verliezen op het gebaande pad

--
R

Het verviel

Die maffe stilte viel in alle rust
als 'n koude deken om me heen

hier lag dan ook te keur en kust
schouder aan schouder steen en been

dat eens zo beslagen ten ijs
hard beslag straf afgemeten

uit brokken gehouwen grijs
gemoed met steenslag geweten

die louterend de ijsgang vreest
zo m'n brein ontijkerend zijn
bewust vervallen van ook mijn
rein ter aarde bestelde geest

Waar nu

Het hondsdolvod dat openbarend
ontspruit uit het zwak geslacht

dat zelf bedacht mezelf ingekeerd
bevat beziet zijn als onderdeel van niet

een wormvormig verband dat tussen neus
en lip zichtbaar zit te snorren als een kater

na een stevige slokop dat met rijp beraad
weer inkeerd tot halfslachtig deel van mij
met onverhoede invalshoeken

waaruit vandaan de aanval
wordt ondernomen

die bovenlangs de slapen
kon bekoren met het harde hoofd
dat zichzelf geen raad weet

met de opgepotte herinneringen
waar louter nu uit bestaat
geen weethebbend met toen

laatstaan wat kort daarna staat
te gebeuren of toch tegen valt
te werpen op steen afstand

--
R

Mauthausen

Me lief mn lief dat is daar
achter het prikkeldraad
daar ontzet toch niet

het vrij spelend blad
van liefde in de wind
geslagen treurt nog niet

om het gevang waarin
besloten het geweldigste
bevangen diep opgesloten

sliep op doodse plekken
waarin al het verdriet
uit lijven geperst werd

de liefde in een lied
bezongen op de Akant
van'n vergeten leven lang

speelplaat van de zondagmiddag
de vrouw de man de man de vrouw
over twee versperringen heen

bezongen zover de uitgebluste levens
hunkerend gebukt in steengroeven
-
fabulerend de griek de doodgeschoten
jood ontlastte en de moordenaar

het geheim ontfutselde van liefde
die de germaan overleefde

maar ontzet weer heropgevoed
moest worden zichzelf uit liefde
voor het leven fluitend troost bood

--
R

Het glad vergeten zijn

Hier op de schaal van onwaarschijnlijk zijn
zit ik knagend met één eitand
het geweten aan te vreten

harde werkelijkheid flinterdun
maar weerbarstige kalklaag
waar zachtaardig vloeiend
de waarheid uitkruipt

de eens zo veilige dooier
geel oplicht hard doorbakken

laat zien
dat er geen leven
in zijn uitgekooktheid zit

Zijn

Hier sta ik en daar mijn geweten
gewist veel eerder was het gedaan
met mijn krap afgemeten zijn
dat er al eerder was geweest
toen ik daar nog overleefde
stilstaand aan de overzijde
waar al zwijgend toe behoorde
zonder dat iets zwaars bewoog