wat zichzelf groeiarm verdringen laat
verslaafd aan licht daarin bewegen
is geen van beide vreemd te bloeien
verstikkend overwoekert raken
maakt al het verhevene waar
zowaar als de bodem ingeslagen hoop
verstrikt tot in wortels het gevecht
leven op dood opgelost
in minerale bestanddelen
dit bestaansrecht waar naar
beneden toegericht beslecht
tegen zwaartekracht in zich richt
blijft tot het bittere einde dor
de zachtheid van de verbleekte
afgestorven uitgedroogte huid
--
