Terug naar de natuur net na max havelaar en besef eens temeer de
dichter schept een lulverhaal op over bosvioolen in de sneeuw oehoe
die hij niet eens kan onderscheiden van de ransuil en hij lult maar
verder over bloemen die hem beroeren kunnen omdat ie te dom is
om te beseffen dat een hondsroos
geen gevulde theeroos is die hij zo bewondert
als geknutseld menselijk vernuft en
niets vandoen heeft met de schoonheid
van de poëzie wier eieren gelegd
in een rups die nooit de dagpauwoog oplevert
uit de brandnetel die hij zo verfoeit en
moet leren leven met de parasiet
die daar heel dichtelijk uit kruipt
--
