haar uitzwaait om te beginnen
zou zij haar trein missen
eerder dan haar vrije hand
die wuivend beanwoordt
aan een toekomstdroom
veelbelovend de wijde wereld
hoe anders dan het web
waarin verstrikt gestikt
in regels zij haar keurslijf zag
ontbloot bovenop een minnaar
eerste jaars en zeer bedreven
elkaar de onschuld nog belovend
maar nauwelijks voor mekaar
wist zij geweten tot gewist
haar parel zachte handen
het lot omvattend van ooit
zo maagdelijk bestaan
dat in de kiem gesmoord werd
--
