Lasserbos

Mannen lopen daar waarmee j
e het aan de stok kunt krijge
n in de zomen hebben ze hun ni
s een naakt onderkomen bosgezich
t je kunt er voor je fatsoen niet kome
n moet wat zoeken moet wat doe
n een kenteken is hier som
s van zakelijk belang van waard
e onschatbaar ongenaakbaa
r pareert de narcist de waarhei
d onmiskenbaar naturist met hu
n vrije natuur in een vreemde sfee
r een universum van de hee
r die benauwd de degens kruis
t met de leegte de dekmante
l om hen heen daarin geslote
n paren terwijl de vreemdgange
r zijn camera richt op wild bewege
n van een watervlug bees
t dat wat van een bever weg heef
t terwijl zij op een houtje knagen
d smeken om onherkenbaar zij
n al was't maar met aanstoot geve
n verlang ik gaande weg naa
r een rode vrouwenborst maa
r dorst dat niet vast te leggen hier

--

De regen trekt

Over evenzo een schim de horizon vertekent
valt het asfalt uiteen in glansende poeltjes
maakt het groen lichter lucht zwaarder
de wind valt eveneens in slaap wanneer
het klaart wakkert het fluitenkruid
heldert de verte eerder nabij
in het klein ontwaakt het water in de goot
het stroomt zoals je klaarwakker
geven stenen weer de zachtheid die je weet stralend
in een glad door getrokken spoor
waar de zon in thuis hoort zag ik je
met jezelf verlegen
--

Bij't droogvallen

Het brakend land nog nakend
van het water rijpt gestaag af. Ik las van
Beets hoe ooit eerder moerasandijvie,
weelderig gewas, de voorheen zo
zoete plas, bekleedde, wat eens
het Haarlemmermeer was. Nu weerom
bemalen in deze zuiderzeebodem uit zaad
op schoot een gele oceaan aan
bloemen tooiden wat ooit van water
bevangen was. De droogmakerij had
voor het laatste nu toegeslagen
al blijft het ver beneden peil

maakt deze composiet de vooruitgang waar
dat dat in de eindigheid van water
Flevoland schiep.
Trof onlangs nog een verloren exemplaar
aan een oever in een rietkraag
er wat bezopen bij staan.
--

Vegetariër

Je ontwaakt bij't gevoel van een wespentaille
dat steekt 't bleek een muggenbeet
bloeddonor voor ongewenst nageslacht
daar helpt geen knagend gevoel meer aan

je raakt er door bevangen ook dat steekt
met veel vraagtekens omgeven
van tijgermug tot malariabeet het steekt
en jeukt gemeen

je mept je bloedeigen bijdrage het graf in
wat bevlekt uit deze strijd haal je uit
met een godsgreep heel gemeen
naar de scheppingsdrift omdat het niet deugt

dat je ongevraagd
maar met een loepzuiver geweten
beesten dood zonder ze op te eten

--

Een toonbeeld van verval

Kijk hier rust godszegen uit verward in eigen fundament gesloopt tot
dradige wanhoop van verweren in verval
--

Alles woog zwaarder

De mens nog dom meer oer dan oetang
bebrild met onmetelijk dikke glazen
tegen het verval opgewassen
dijklichamen die rechtlijnig
de furie beteugelde die permanent gekapt in golven de kruinen
afstruinden om zodoende watersnoden te creeren uit godsnaam een zegen
en een zondeval terwijl juist nu de nood geledigd tekort aan water
dreigend om de hoek kijkt in dit diepgezonken land waar bekeringen een
stortvloed aan beetweters kweekt zonder mededogen voor de wereldvrede

--
Gr Ries

Hij was niet dood maar slechts overleden

Zo stapelde zich fout op fout
de man met het geweertje
in geblokte trui reeg veel
meer aaneen dan welverdiend
met leugens werd verkregen
er was niet meer dan uit
de losse pols swingende heupen
met een stevige kruisstreek
om de drift tot paaien te bezegelen
nodig voor wat bushmeat
en jeugd terend op een korte
termijn geheugen lavend
aan zijn tongriem bezwerende
harde van leertrekkende zeden
van verwilderd vlees
met een gebleekt gelaat

--
Gr Ries

Overvloed en wegebben

Het schijnt meer dan genoeg
teveel met andere woorden
de roodheid iriteert het meest
van bovenaf hardop gedicteerd
evenals de blauwe zekerheid
dat in groen uitgedrukt goed leest
men vreest nadrukkelijk de scherts
van de debatter die niet uit
zijn woorden meer
met pretogen omlijst
------------------
weet hoe met een bonuskaart
de tijdgeest waart
die ook zegeltjes spaart
van goed gedrag maar
daartoe nietsontziend
de pornografie bedrijft
die van alle engelse meisjes
schaamhaarloos maar naadloos
aansluitend kassuccessen maakt
bij de aanschaf van een playboy

--
Gr Ries

Een laatste wilsbeschikking

Zou moeten bestaan maar
is er helaas niet anders
dan op papier een wensenlijst
achtergelaten dromen die
nooit uitgekomen zijn
uitgeschreven om na-
bestaanden te laten zien
hoe weinig na ze staan
naast de werkelijkheid
waaruit ik leefde laatstaan
dacht te beleven onberoerd
door enig dunk van eigenheid
slechts verwonderend
meer niet dan duizenden
ontvallen blaadjes
van mijn stam tot compost
vergaan aan de wortel
van mijn bestaan
voedend de overlevingsdrang.
een sapstroom in mijn eigen
houtvat van waaruit ik leven tap
in de verder geestvernauwende
werkelijkheid van kleingeestige
vliegendennen die om mij heen
uit de grond schieten slechts
dienden tot stutten
van mijnschachten
waarin ik mezelf bedacht

--

Hoogstam

Naast jou ben ik een kroon
van in herfsttooi getinte verzen
een omhoog geschoten frats
niet ver verwijderd van de stam
waaruit gedicht ik tot leven schoot
uit een pit die in toeval daar
de aarde trof geworteld in gedachten
mijn wasdom louter loof
fluiterend door zon omgeven
of de regen licht ontwart

in schemerbeelden over mijn ontleent bestaansrecht waar jij ooit voor stond
door merels mezen volprezen lenteslang
de verliefdheid in paren op je huid besneden
traag terugstroomde uit het leven
tot winterkleed vermolmde lettergeest
die zijn jas uitdeed en daar
terplekke ooit gerezen
vol van leven weer verdween

--

Yammer

is het niet 'yammer' dat RWS duurzaamheid tot 'eind'doel verheven
heeft »georganiseerd door in hoofdzaak senioren« terwijl juist
onderweg zijn in verduur-samen zoveel meer mensen in de benen krijgt
en leuker is?

--
Gr Ries

Europa

Je had een naam als klinkende munt
van goddelijke oorsprong nog
nu alles aan je eenheid tornt
blijft van je uiterlijk vertoon
niet veel meer dan een taalstrijd
over geheveld kleiner grensconflict
van god los tot een vagebond

--

Paviljoen negen

Zo tussen zeven en negen
is de beukenhaag al zonbeschenen
voor zespotigen net strandpaviljoen negen
men luimert wat komt elkaar tegen de waterjuffers blauwer dan verwacht
nog wat verlegen vanwege de vliegen
die al driftig parend rondbewegen
wat je op zo'n vroeg tijdstip niet verwacht
steekt ook dolichomitus haar schacht
al in de uitgevreten stam wemelt zweefvliegtuig van boven naar beneden
't pinkster bloemenpracht dus geheel onverwacht
komt deze zegen niet
terwijl ik turend door mijn zoeker loer
naar nog meer ongelegen badgasten
hier achter de beukenhagen
plotsklaps dook de maskerbij op
schrok de bromvlieg en het heersbeest op
ook rot voor bladwespen
het betrof mijn schaduwbeeld
die als een heilige geest rondwaarde

alles vloog verbouwereerd dol
hier was sprake van een fenomeen
zo zwart als kees de kat die ook weleens
heel gemeen een merelnestje leeg steelt
was ik nu in eens geen fotograaf
maar een ontvreemend fenomeen
dat laag voor laag de haag afstroopt
naar ontvankelijk leven dat digitaal
vertaalt en wel geschoten
het eeuwige leven voor niets weggeeft
krijgt aangeboden wat in deze crisisvolle tijden
waarin oceanen in zondvloed bevlekt olievelden gelijken
gelijk de financiele markten niet meer thuis geven
door parasieten die hele volkeren verdrieten
met hun kapitale fouten
steekt mij een vroege mug de handrug
die nu licht gezwollen van deze geledigde noot
een doodswens stiet die tot slot verried:
geniet met volle teugen wat u
in het verscholene ziet
wat slechts onder zespotigen is de mens
nietig genoeg om te beseffen
dat leven meer verdient dan geld
uitgegeven op een meubelboulevard
of aan blik dat zwart het asfalt bevlekt
onderwijl er zo veel blauwe wegen
door mijn laagland vloeien
die ophemelend veel van het paradijs weggeven
voor wie de roeping heeft om gode geprezen
deze zondag met mij aanbidden dankzeggend voor al deze zalige verklaarde kleinnoden.

--

Het dingen naar de hand

Het komt steeds vaker voor
dat dingen mij niets zeggen
laatst nog zelfs zweeg de tafelpoot
het valt ook moeilijk uit te leggen
zoals je wel met kaarten doet
met telkens weer die weg
verleggen komt het nooit eens
dichterbij met waar ik wezen wil
iets wat me aanspreekt met voorbij gaan
toen ik zag dat het al achter lag
met een luisterend oor dat ik trof
terloops iets om stil bij te blijven
staan omdat ik weet heb
van die dingen die niet bestaan

--

Roerloos water

Een mars van onbezonnen
repen wapperend katoen
met kinderen die
als lidwoorden in rijmdwang
elkaar lopen uit te spelen
in de weg en uit te foeteren
met bombarie en vertier
tegen betaling onderwijl
is roerloos
water weereens
het met het
bladstil weer eens

--
R

Niet veroordeelt tot een cel

Maar gevangen in miljarden
niet aan te ontsnappen
zachte membranen
van dit gevangeniswezen
je spookt er horensdol
dagelijks naakt in waarin
opgelost je pompend rondtolt

je bent je eigen

besmettingsgevaar
om ontstoken uit
te branden tot op
het bot verstaan
van een wereld
naar de maan

in dit nergens

tegen opgewassen bestaan

--

Ontstuimig

Uit de kleren met het vege lijf
waarin geen verband lag
anders dan ingewikkeld
op hoop gebaseerd
het weer willen klinken
op een aandachtsveld
waar afgeschoten bloed
rondliep uit gapende wonden
gretig likkend motief
zo't met liefde verging

--

Negerin

Waarin verlangen in haar gang
overtroffen treffend haar tred
verraad hoe duister schoonheid oogt
dat sluiks haar huid met steelse blikken
nagejaagd van oogwit uittredende pupil
met de wil van de begeerte zij uit liefde
voor het zijn zo vol
van lichaam overgoten taal
zo dansend laat verstaan
dat ongenaakbaar teer weefsel
aan haar kleeft van een zinnebeeld
voor haar schaduw uit niets schuwt
dat in de zon verscholen gaat

--

Als ik het steunen hoor

Van blauwe winde omgeven zij
in de armen om mij heen besef ik
temeer hoe schonertroost
de schijn van het verstikken kan zijn
op geklommen tot het hoger ranken
naar het eeuwig samenzijn in de hang
naar zon onderwijl de nachtvorst vrezend

--

Glansrol weggelegd

Van opzij al 12 jaar voor mij stond hij
een blik vanwaaruit niets sprak
met handen verwikkeld in een poetslap
wat op stapelgezet voetstuk voor zijn werk geschikt een mond met zwijgplicht
nu beide wrak de een te sloop
de ander gesloopt ontwaarde
tijdgeesten van de vooruitgang
vanwaaruit niet te ontsnappen valt
oud roest dat snakt en hij geknakt
weer doelloos voor zich uitstaart
over de vergeten mal die versleten
tot ZW hem het gezicht toont
van de monteur die nog
een leven te versleutelen had

)Vrij naar richard soakup chicago, 1940(

--

hij voelt zich wat beknot

een zeer bevlogen man hield alles zelfs het liefst
in de hand zijn ego brandt in kinderschare
waarmee hij zich omringt heeft tot 't grieft
met vreemde smetten laat verjaren

't was winter 't was lente 't was weer

bitterlingen bogen zich gekromd door water
geen peil te trekken op een gang
weerwil snakte nog naar adem
even sprak de stilte me hier aan

ik was water ik was weer ik was wijder sprakeloos meer
spiegelend in de oogappel van degene glansrol van de zon
maar meer o meer zo zonovergoten meer de deining op
en neer ik brak op golven me rug me kruin en dal met dalen
beelden schenen vervlogen weelde over water dregt gerecht
van algen over groene  wanen te drogen op de plecht

Schreeuwen uit vermoeidheid

Ik roep in die zin ben ik
horensdoof een woestijnschip
kruisend over deinende hoop
dieptepunten in geloof
dat ieder zandduin
de laatste is in
een reeks gebeurtenissen
van luchtspiegelingen en oasen
palmen naar de hand gezet
van overlevenden of overledenen
klakkeloos verveelde stoffelijke
overschotten van vergeten

--
Gr Ries

Het hiernogmaals

Toen, ik was gister,
jij vandaag. Morgen,
ontwakend uit mijn slaap,
werd bijtijds gemaakt.
We hadden niets
dat telde,
uren tussen ons
ontstaan.
--

u bent zo godvergeve rechtlijnig

de snelheid is aan verandering onderhevig
glijdt in een duikvlucht naar benee
alles lijkt weer zo vertrouwt rechtlijnig
niemand ziet nog een gevaar
terwijl de aarde plooit
de zee golft
de lucht verstoft
kromt de mens
al zwoegend
zwetend
wetend
de rug

uitgebloeid

Wie levend mijn gewoon mij niet de aandacht schenkt

zal dat doodgewoon ook niet kunnen geven 

daarom het leven kort van knop tot bloei

slechts bedreven voor de erbij en nooit erna

mijn zieltogen laat zonder meer en bij verstek 

het nalaat mij te schenken enig doodsbericht 

--

De gast

Is nergens thuis altijd welkom
maar nooit thuis is hij bij anderen
zichzelf nooit eens andersom
voor wie hij zich als gast
uitgeeft en hechten vreest
vanwege wat hij vreest
een enkelband die o dubbel
hem zo bekneld omwille
van de vrijheid die ontneemt
dat hij zo innemend
van een ander wegneemt

--
Gr Ries

Het steeds kouder

worden in vergelijking met de nacht
het laatste uur dat brak de lucht
die scheen adembenemende zon
bij het ondergaan de ogen geloken
in navertellen van een klein gedicht
van een dag tussen schemer
van de ochtend en de avond
waarin begrepen in een handgebaar
de schaduw bleek die werd geslagen
nadat het allicht er uit week

--
Gr Ries

VIJFen50tiger

Met z'n allen luchtfietsen gaan
is verantwoordt leeglopen
in duinpannen met een lege band
die je eerder al puur zuiverend
met zeedamp oppompte nu weglekt
op het asfalt van je eigen stad
waarin groen heineken door je keflar
stak en nu platzak plussende
klusser jij bandenlichter
opgediept om koninginnedag
uit de vertrouwde context
te peuteren waaruit alle hoop
vervloog

--

Het korste gedicht

.
.
.
.
Heeft u nog een punt voor mij?

--

Stil als een hooglander

Staan enige pk's te vergaan
in een tanende aanblik van 't bestaan.
het fikse wiel staat roerloos stil

in ongebruik geraakt
hier trof het oog
de nutteloze taak
van afgeschreven raken
dat ooit zijn sporen verdiende
met de hand aan de ploeg
zo de boer het zinde

--

Het laatste nieuws

Omdat het voorgeschreven was
Dadelijk allemaal in het late nieuws
nu nog even niet dan een piepklein overzicht
meer was er niet dan één reclameblok
waaruit gelicht niets sprak van onheilstijden
alles ging gewoon vijf minuten lang zijn gang zonder ons even
bekommerde zich niemand om de kindsoldatendoden het wereldvreemd
manspersoon dat ook doodgewoon in vrouwenvlees handelden nu nog even
niet
bij de nieuwste vierwieler aangeprezen
nieuwslezen over de aardoliie die
uit moederaarde lekt het was tochal gladijs
over de ontdooiende kappen van het wereldtoneel

want het scheelt niet veel en u staat morgen
in de krant omdat iran zojuist
een kernkop manmade
voorzien van taliban en
één onleesbare Koranspreuk
dat alles voor de leukigheid
lanceerde op nederland
en
weet u veel dat ze dat nu juist pas
na de reclame voorlezen

vergeet niet nog even de verwarming naar beneden en het licht uit te draaien
het zou immers zonde zijn
van de verspilde moeite
die gepaard ging bij opwekken daarvan.
Ohja, vertaal dit ook nog even
(in het Frans voor het geval)
er walen bij betrokken raken.

--

Wijfjes en mannetjes

Varens zijn het links en rechts
vrouwen rechts
mannen links
dat is nu eenmaal de natuur
u kijkt zuur?
Welaan dat mag want het is duur!
Vanzelfsprekend hier
gaat niets
natuurlijk
wel maar
dat willen wij niet
wij willen alleen
geen kosteloze natuur
er moet geen peil meer op te trekken zijn
dan peilbeheer
wat wij willen
is voorgeschreven natuur
en ja dat kost een duit
moeite regels puur onze natuur
om te beschrijven wie
volgens de menselijke natuuur natuurlijk
met behoud van werkgelegenheid daarin
de natuur de beest mag uithangen
in de onnatuur
--

Goed in elkaar geslagen

De voeten staan hol wat raar
geopenbaard besneden zowaar
maar de pezen zijn minder gekort
genezen met kaakholten nog verrot
wat fysiologisch zout er doorgespoten
hield de boel weer strak in het pak
tot hartgespan boekdelen sprak
met vaatkramp tot verkalken en hoe
op hol liet slaan met een liesbreuk toe
het lijf van leden beter af sprak in verleden
was dat het heden ooit geleden werd
tot simpel vlees en bloed met wat verstand
dat aardig smoelt met wat er echt toe doet

--

Ze zou het kunnen missen

Zoals de moeder ondertussen
haar uitzwaait om te beginnen
zou zij haar trein missen
eerder dan haar vrije hand
die wuivend beanwoordt
aan een toekomstdroom
veelbelovend de wijde wereld

hoe anders dan het web
waarin verstrikt gestikt
in regels zij haar keurslijf zag
ontbloot bovenop een minnaar
eerste jaars en zeer bedreven
elkaar de onschuld nog belovend
maar nauwelijks voor mekaar
wist zij geweten tot gewist
haar parel zachte handen
het lot omvattend van ooit
zo maagdelijk bestaan
dat in de kiem gesmoord werd

--