Wilsverklaren

Dag vriend die al op sterven lag
het is jammer dat jij je hart niet gaf
aan haar die had verwacht dat
leven aan een zijde draad twee kanten had

Doodlopend spoor

Het is niet het einde 

maar op de grens van

een wereld zonder vreemdelingen

en rassen haat omdat het niet bestaat

ze zijn niet uitgestorven

ook niet onbekend echter

het ontmoeten doe je hier

niet en om te voorkomen 

doe je hier ook niets

het spoor valt te herleiden

en gaat gewoon door

mensen verschijnen verdwijnen

of komen nooit meer voor

maar de gast die kwam niet

was het huis te vol de straat 

te krap de wereld te groot

voor deze kleine plaats

of wonen hier al vreemdelingen

van een ras dat zo vervreemd

geen ruimte heeft voor haat?

Lijfsbehoud

Dat lijk is van mij

ik lijk daar immers

het meeste op

lijf en leden 

blijft onbesneden 

maar als lichaam

levend lijf faalt

dan onbeschaamd 

wens ik mij 

zonder delen

anders onderdelen.

De weekmaker

Geen workaholic noch werkweekman
meer een die z'n ballen in plastiek zet
als feut al niet gerijpt zijn testikel aangetast
hunkeren de zaaddiertjes klein en week
naar de baarmoeder waar het in zwemt
en weet al reeds die eisprong wordt een verloren race

Kale akkers

Wolkenvelden wegen 

zwaarder te doorgronden

wordt de blauwe hemel

Morning has broken

Ach zo
een vaart
loopt het niet
het stroomt
onder de voet
gelopen heb ik
om hier te komen
in de ochtend
van de herfst
vroeg was het licht
laat ook de dag
die aanbrak
zoals ooit
te horen
was een nieuw
geluid iets
uit het verleden
niet geprezen
voor het zingen
niet geprezen
voor het najaar
de droogte
van het gehemelte
waar ik gaan kan
staan indrukken
een tuin vol
herinneringen
het wordt wel
vochtig
in de ochtend
doorwaadbare
plaats
in m'n gedachte

De individueel

Het scheelt niet veel
of hij en zij hebben het
voor elkaar niet voor
elkaar maar voor elkaar
want iets wat op het droge
gaat verrot niet  maar is al reeds
vergaan ten tijde van t vergaren
was het maar iets onderons
gebleven dan waren wij weer
van elkaar bevrijdt
om door te geven.

Frisse tegenwind

Daar maalt de Gooyer helemaal niet om

het badhuis badert in bier hier om op havenhoofd

men zocht de kop van jut een windbuil zo men wil

de frisse tegenwind uit alle staten en bureauladen

punctuele luchtkastelen blijven doodgemoedereerd 

niemand nog die de gebakken lucht verzint maalt

daarom in luchtkastelen die boordevol energie

de schout bij nacht de zon uit de ogen misgunt

waait hier nog iemand met alle winden mee

of is dit hoofdstedelijk verblijf een luchtkasteel

Oorlogsgebied

de lucht ratelt giftig verhit
dampen schadelijk vuur
oranje doornig verwoedt
de kroon bezaait blank
de toppen van verstoven
duin waar oude lagen
toonbaar verweert
het land staat onder
hoogspanning omgeven
schrikdraad tegen verraad
het gevleugeld roofdier
aast gewiekst op prooi
het is de hitte van de strijd
dat geblakerd heet
nu slagveld heet
de gewisse dood
schittert op het oog
patroon tot losse flodder
gebombardeerd doet
niet onder voor
verwond dier
in de klauwen
van de aan flarden
geschoten tijdgeest.

Broeds

Het weer is zwanger

vervuld van weer ook

aanzwellende berichten

er wordt zelfs een zonnesteek

opgezet om kracht bij te zetten

iedereen verweekt het tij keert

de spiegelende zee rijst

de lucht vervuld van hittegolven

klotst tegen het bezweette voorhoofd

een eiland verzwelgt in zoute zee

Door bomen

De nacht is gretig en eet licht uit mn hand
de hond, een geduldig wezen, ruikt aan de bomen wie er was
de wind hangt er te drogen
vochtig door de bladeren
valt alles bladstil te luister
de aarde brandt en dooft
weer wordt alles zwart
zelfs de oranje gloed smelt
in het duister in diepe dromen
geen geluid neemt nog de moeite
op gehoorafstand temeer 

daar het gezicht succes boekt en

zwijgen met zoveel
verhalen de wereld

 niet mooier maakt

Lucht aansnijden

Licht verblindend in de schitterende avondzon

vensters helder spiegelend uit vensterbank

hoger scherper klinkt het snijdend zeer

de wieken malen nog een laatste keer

voor ademnood breekt op dit uur

de glazen deur nog eenmaal door 

in zwart-wit gebroken schaduwen

voor de dood nog niet bevreesd 

leest een broeder geland het verband

tussen gapend rood en vleselijk wit

verbonden tot het bloed weer stolt

te laat ontsnapt het laatste woord.

Armoedigen aanmoedigen

Het zijn de kleingeestigen die zielig kwelen over de kwelling
van het leven nog steeds geen kaas
gegeten worden zij vergeten
maar niet de moeder aller kwel
geesten die begeesterend leven
de pijn trotseren als een gods zegen
de bezwangerenden bewieroken
dat verkrachten zaad van leven
baren is
gelijk luxe de gezel van de armen
zich nooit gelijk laat scharen
met het geluk van miljarden
dat nimmer ten deel valt aan de armlastige kwelgeesten van heilige moeder almachtig 

van niks

foto's van niks een schimp licht

een flits van een herinnering

vluchtiger dan regen viel viel ook

het gordijn voor zwart wit

dromen voor op reis

niet van het alledaagse

te onderscheiden lichtzinnigheid

speels gelijk het zilver dat oplicht

bariet maakte van alles wat je ziet

een betere indruk van de tomeloze

knulligheid waarmee schoonheid

tot in detail verpakt werd door het oog

van de man die zag dat vastgelegd

niet kil en bevroren behoeft te zijn

zolang de poëzie daarin maar leeft
je gaat de armoe missen met alles
wat de herder waarnam achter glas

(DdeH)

De houtgreep of de kunstgreep

Houvast is geen koud kunstje
dat leer je al van jongst af aan
knuistje geborgen in de vuist
handjes gestoken in de kotten

de hand die het omvatten wil grijpt
de greep waaraan hij trekken kan
hoeveel te meer is houvast
de warme hand die dit bevatten kan